-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
محافظه کاران ایران با امیدواری از این که شاید اعتراض های سریع سرزمین های عربی، گشایشی برای نیروهای اسلامگرای افراطی ایجاد کند، ابراز رضایت عمیقی از حوادث تونس، مصر و یمن دارند؛ کشورهایی که رهبران سکولار آن با شورش های وسیعی مواجه شده اند.
در حالی که خود دولت احمدی نژاد دوسال قبل با شورش عمومی مواجه شده بود- و با موفقیت آن را سرکوب کرد- محافظه کاران در ایران می گویند که مشابهت کمی بین آن اتفاق ها و شورش های عرب می بینند و در عوض انقلاب های اخیر را در ارتباط و پیوند با انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹ می دانند.
محمد جواد لاریجانی، دبیر شورای عالی ستاد حقوق بشر و یکی از رک ترین چهره های محافظه کار سنتی ایران گفت: «به نظر من، جمهوری اسلامی ایران باید بدون استثنا این اتفاقات را چراغ مثبت (فال نیک) در نظر بگیرد.»
او با این اظهارات، آشکار ساخت که امیدوار است یک «دولت مردمی» جایگزین دولت «غیراسلامی» زین العابدین بن علی شود که از تونس خارج شده است؛ یعنی این که یکی از افراد نیروهای محافظه کار اسلامی موقعیت کنترل شرایط را به دست گیرد- همان طوری که وقتی که مردم ایران، محمدرضا شاه پهلوی را سرنگون کردند، آنها این کار را انجام دادند- و یک(حکومت) شبه تئوکراسی را مستقر کند.
او گفت که در سمت دیگر ایالات متحده و فرانسه قرار دارند که «هرکاری که بتوانند می کنند تا بر این موج مسلط شوند و از استقرار رژیمی که مردم آرزویش را دارند، پیشگیری کنند.»
آقای لاریجانی در اظهاراتی که روز جمعه در وب سایت خبرآنلاین منتشر شده است، گفت: «من به مصر خوش بین تر هستم.» وب سایت خبر آنلاین، در ارتباط نزدیک با برادر وی، علی لاریجانی، سخنگوی مجلس است.
محمد جواد لاریجانی گفت: «در مصر، مردم در زمینه تحرک سیاسی فعال تر هستند و به خواست خداوند، آنها رژیمی را که می خواهند، مستقر خواهند کرد.»
حتی برخی در این مورد به تکرار و بیان سخنرانی های پان اسلامی بنیانگذار انقلاب اسلامی، آیت الله روح الله خمینی، پرداخته اند.
آیت الله مصباج یزدی، یک روحانی برجسته افراطی که این باور وجود دارد که تاثیرگذار بر رئیس جمهور احمدی نژاد است، گفت: «امروز به عنوان هدیه های انقلاب اسلامی ایران، مردم اسلامی عاشق آزادی همانند مردم تونس، مصر و کشورهای عرب مجاور در حال ایستادگی و استقامت در برابر دولت های ظالم شان هستند.»
در اظهاراتی که روز جمعه در سایت نیمه رسمی خبرگزاری ایسنا، منتشر شده است آیت الله مصباح یزدی (که حامی و مساعدت کننده سیستم سیاسی موجود در انتخاباتی است که فقط بر این صحه می گذارد که سران روحانی «برگزیده شده خدایی» هستند) به مردم تونس و مصر با توضیح این که آنها «بر پایه اصول» انقلاب اسلامی ایران اقدام کرده اند، تبریک گفت.
در همین حال، رهبران جنبش اپوزیسیون سبز ایران- که بعد از منازعه انتخاباتی دو سال گذشته به اعتراض های خیابانی گسترده منجر شد- تاکنون هیچ بیانیه ای درباره انتخابات تونس، مصر و یمن صادر نکرده اند.
در حالی که مفسران خارجی تلاش کرده اند تا بین سرنگون کردن دولت آقای بن علی در تونس و اتفاقات ایران تشابهاتی را ترسیم و تفاوت هایی را تشخیص دهند، بسیاری چنین تشابهاتی را نادرست و غیرقابل قبول دانسته اند.
یک روزنامه نگار سابق اصلاح طلب که برای اجتناب از جلب توجه سرویس های امنیتی، بصورت ناشناس صحبت می کرد، گفت: «هیچ کس نمی تواند جامعه عرب و ایران را با یکدیگر مقایسه کند.»
وقتی دولت ها از نظر سیاست اقتصادی ناکام می شوند ترجیح می دهند رفع و رجوع کنند – حاکمان ایران نیز چنین می کنند. زیرا ریال از سال ها پیش دچار کاهش ارزش است. امروز یک یورو تقریباٌ ۱۴ هزار ریال ارزش دارد، ده سال پیش قیمت یک یورو ۱۶۰۰ ریال بود. تورم باعث شد تا همواره اسکناس های درشت تری چاپ شود. اما این به معنای اذعان بانک مرکزی بر این نکته است که اختیاری برقیمت ها ندارد. از اینرو بانک مرکزی بعد از چاپ اسکناس های ۱۰۰ هزار ریالی این کار را متوقف کرد.
اما این درشت ترین اسکناس تقریباٌ برابر هفت یورو است. بدین ترتیب ایرانی ها مجبورند با جیب های پر از اسکناس خرید بروند. از اینرو بانک مرکزی به بانک های بزرگ اجازه داد چک های تضمینی صادر و تا میزان ۲/۵ میلیون ریال به بازار عرضه کنند. اما این کار عوارض منفی را فقط جابجا کرد زیرا این چک ها را می شد تنها در بانک های صادرکننده پرداخت و یا نقد کرد.
در نتیجه از دوسال پیش بانک مرکزی خود چنین چک هایی را صادر می کند، به ارزش ۵۰۰ هزار و یک میلیون ریال. خاطرنشان کنیم که اینها «ایران چک» هستند و نه اسکناس. گرچه درع مل فرقی نمی کند، زیرا چک ها مانند اسکناس استفاده می شوند و حتی می توان آنها را از دستگاه های خود پرداز گرفت.
تنها تفاوت این است که چک ها مهر بانک ها را دارند. و با نامِ «چک» دولت «وجهۀ خود را حفظ» کرده است به این شکل که اسکناس های میلیونی چاپ نمی کند.
اما حاکمان زیرک ایران کار بیشتری می کنند تا برناکامی اقتصادی خود سرپوش بگذارند. روی چک ها اعداد ۵۰ یا ۱۰۰ درشت چاپ شده اند و تنها کمی کوچک تر در پشت چک یا به اعداد فارسی نیز ۵۰۰ هزار یا یک میلون ریال. علت: ایرانی ها سنتاٌ ده ریال را یک تومان می گویند – درگذشته یکی از سکه ها یک تومانی بود. بنابراین یک میلیون ریال در زبان مردم ۱۰۰ هزار تومان است – و بدین ترتیب یک میلیون ریال شد ۱۰۰ تومان. البته که از میلیون بهتر به نظر می رسد.
سرانجام اینکه بانک مرکزی ایران از نظر شکل دهی به اسکناس هم در اوج پیشرفت تبلیغاتی قرار دارد. معلوم است که بنیانگذار حکومت بر روی همۀ اسکناس ها هست (به جز روی چک ها، اما همانگونه که دیدیم اینها اسکناس نیستند). اما در پشت اسکناس ۵۰ هزار ریالی طرحی هم از ایران است. نه پایتخت در آن مشخص شده و نه اطلاعات جغرافیایی دیگری داده می شود. تنها دریای واقع در جنوب با حروف بزرگ بعنوان «خلیج فارس» مشخص شده است، و البته – برای اینکه هرکسی هم بفهمد – به انگلیسی. مبادا کسی به این فکر بیفتد که دریا را «خلیج عرب» بنامد، همانطور که همسایگان در آن سوی آب این کار را می کنند. برای اینکه ادعای خود را تأکید بیشتری ببخشند نقشۀ ایران در روی اسکناس نشانی دارد که در سطح جهان قابل فهم است: نماد اتمی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر