In a wide-ranging exclusive interview with FRANCE 24 in Tehran Wednesday, Iranian President Mahmoud Ahmadinejad said his country has “a right” to the enrichment of uranium to 20 percent. But he insisted that it was not a step toward producing a bomb.
In an exclusive interview with FRANCE 24 in the Iranian capital of Tehran on Wednesday, President Mahmoud Ahmadinejad said Iran has "a right" to the enrichment of uranium to 20 percent, but he maintained that it has "nothing to do with producing a bomb".
Ahmadinejad's remarks came as long-stalled negotiations between Tehran and six world powers on Iran's nuclear program have been recently revived, with the countries agreeing to talks in Moscow in June after discussions last week in Baghdad.
But speaking to FRANCE 24 in Farsi through translators on Wednesday, Ahmadinejad said he did not expect talks in Moscow to yield any major breakthroughs.
“We are not expecting miracles at the next nuclear meeting in Moscow,” he told FRANCE 24's Marc Perelman.
While Ahmadinejad maintained that Iran has a right to 20 percent uranium enrichment, he also hinted that Iran could be open to stopping the 20 percent enrichment if world powers offered significant concessions.
“If others do not wish for us to fully benefit from this right, they need to explain to us why. And also they have to say what they are willing to give to the Iranian people in exchange,” he said. But he declined to provide details of any concessions that might be acceptable to his government.
Ahmadinejad condemns Houla massacre
In a half-hour interview with FRANCE 24, Ahmadinejad also discussed the situation in Syria, particularly last week's massacre in the Syrian town of Houla.
Ahmadinejad condemned the massacre and said the perpetrators must be brought to justice. But he categorically denied that his government was equipping the Syrian regime.
"We are strongly aware and disappointed about it," said Ahmadinejad, referring the massacre in which 108 people – mostly women and children – were killed. "The people responsible for these massacres must be punished and sanctioned. I think the committees set up to investigate this will get to the truth," he said.
The Syrian government has launched an inquiry commission into the incident. But it has not allowed a UN human rights investigation team led by Brazilian expert Paulo Pinheiro into the country.
But when asked about whether his government was equipping Syria's embattled President Bashar al-Assad's regime, he denied the allegation, maintaining that Iran has "perfectly normal relations" with Syria "as with other countries. We are in favour of protecting the rights of the people."
Iran has supported former UN Secretary General Kofi Annan's six-point peace plan for Syria, calling it the "best solution in this situation".
But in his interview with FRANCE 24, Ahmadinejad repeatedly cited “foreign interference" in the region and questioned how Western governments view the situation in Syria.
"There are commissions set up whose job it is to examine the situation. It seems unbelievable to me that a government can kill its own people," he said.
Amid ongoing international efforts to stop the bloodshed in Syria, western governments have accused Iran, a Shiite powerhouse, of providing military support to Assad, who hails from the minority Shiite Alawite community. Iranian officials have however maintained that Iran is only providing moral support to Syria.
(FRANCE 24)
A U.S. security institute has published satellite images which it said increased concerns that Iran was trying to “destroy evidence” of suspected past research relevant for developing a nuclear weapons capability, a charge Tehran dismisses.
The Institute for Science and International Security (ISIS) posted them on its website hours after diplomats said the U.N. atomic watchdog showed what appeared to be similar imagery at a closed-door briefing in Vienna.
Western envoys who attended Wednesday’s briefing earlier told Reuters that two small side buildings at the Parchin military facility had been removed, and ISIS said its pictures from May 25 showed that they “have been completely razed”.
The disclosure followed inconclusive talks between Iran and six world powers in Baghdad last week to address concerns about the nature of its nuclear activities, which Iran says are aimed at generating electricity.
The U.N. International Atomic Energy Agency (IAEA) has repeatedly asked Iran for access to Parchin as part of a long-stalled probe into suspicions that Tehran may be seeking the ability to assemble nuclear bombs, should it decide to do so.
The Islamic state has so far refused to let inspectors visit the facility – which it describes as a conventional military complex – saying there must first be a broader framework agreement on how to address the IAEA’s questions.
The new satellite images will add to Western suspicions that Iran is “sanitizing” the site of any incriminating evidence before allowing the IAEA to go there.
Iran’s IAEA envoy, Ali Asghar Soltanieh, dismissed such accusations by Western officials, telling reporters after the briefing at IAEA headquarters that “this kind of noise and allegations are baseless”.
ISIS, which tracks Iran’s nuclear programme closely, said there were visible tracks in the images “made by heavy machinery used in the demolition process”, adding that the two buildings had been intact in early April.
NO PARCHIN ACCESS?
“Heavy machinery tracks and extensive evidence of earth displacement is also visible throughout the interior as well as the exterior of the site’s perimeter,” the think-tank said.
The Parchin complex is at the centre of Western allegations that Iran has been conducting research and experiments that could serve a nuclear weapons development programme. The Islamic Republic has repeatedly denied any such ambition.
Last week, the IAEA said in a report issued to member states that satellite images showed “extensive activities” at the facility southeast of Tehran.
Western diplomats said this was an allusion to suspected cleaning at Parchin. They have earlier cited other images showing recent activity at the site, including a stream of water, as suggesting Iran is trying to remove evidence.
Iran, which denies Western accusations it is seeking to develop nuclear weapons capability, has dismissed charges aired about Parchin as “childish” and “ridiculous”.
“The newest image raises concerns that Iran is attempting to raze the site prior to allowing an IAEA visit. The razing of the two buildings may also indicate that Iran has no intention to allow inspectors access soon,” ISIS said.
An IAEA report last November said Iran had built a large containment vessel in 2000 at Parchin in which to conduct tests that the U.N. agency said were “strong indicators of possible (nuclear) weapon development.”
It said a building was constructed around a large cylindrical object, a vessel designed to contain the detonation of up to 70 kg of high explosives. Diplomatic sources say the suspected tests likely took place about a decade ago.
Last week, a senior Iranian official was quoted as saying the IAEA had not yet given good enough reasons to visit Parchin.
(Reuters)
The discovery of a malicious computer program that appears to be collecting sensitive information from Iran and others indicates the global cyberwar has moved to a new level, warn security experts.
Kaspersky Labs, the Russian internet security company that discovered the malware, codenamed Flame, said it was more complex and sophisticated than any of the cyberweapons it has seen to date. “The Flame malware looks to be another phase in this war,” said Eugene Kaspersky, co-founder of Kaspersky Lab.
At the end of April, computers at Iran’s oil ministry were reported to have been attacked by hackers, and experts at Symantec, the US IT security company, said on Monday that parts of the Flame program were identical to the malware used in that attack. The incident was played down by the government at the time and it was unclear if any data was lost.
Earlier this year the head of Iran’s Civil Defence Organisation had also said that the country’s energy sector had been subject to an increasing number of cyberattacks over the past two years. Flame is thought to have been in operation since 2010.
New espionage “malware” discovered
The Stuxnet virus raised widespread panic when it was discovered in 2010, because it was believed to have caused physical damage at Iran’s nuclear facilities, the first known computer worm to target industrial controls. While Flame is not thought to have caused this kind of damage, it appears to be able to spy on organisations in a number of ways, including switching on microphones attached to a computer to record conversations and sounds.
Orla Cox, senior security operations manager at Symantec, said the code was likely to have been written by a nation state. “It is very professionally written and does not even look like a piece of malware. We suspect there is some nation state involvement because of the funding you would need to have behind this.”
Apart from anything else, she said, the amount of information being collected by the program was so vast, it would require large resources to sift through it all. “This is a fully-featured spying program that is grabbing anything it can,” Ms Cox said.
Only a few hundred individuals appear to have been affected by the malware, Ms Cox said, and security experts were still trying to see whether there was any link or pattern to those affected.
Stuxnet and Duqu, another malware program, are widely believed to have been created by the US and Israeli governments, although neither country has confirmed their involvement.
Iran’s armed forces have created a special unit to defend the country against computer attacks, which works closely with the defence, telecommunications and intelligence organisations.
(Financial Times)
روزنامه اسرائیلی یدیعوت آهارونوت در گزارشی که امروز، ۳۱ مه(۱۱ خرداد) منتشر کرده نوشته است که از میان نه نفر عضو شورای دفاعی اسرائیل، اکثریتشان با حمله به تاسیسات هستهای ایران مخالفند.
به گزارش بیبیسی، این روزنامه مینویسد به رغم این که سیاست رسمی اسرائیل درباره ایران “باز بودن همه گزینهها” عنوان شده است، مقامات عالی دفاعی و امنیتی در مقطع کنونی با حمله نظامی به ایران مخالفند.
به گزارش این روزنامه ژنرال بنی گانتس، فرمانده ارتش اسرائیل و تامیر پاردو، رییس موساد، از جمله مقامات ارشدی هستند که با حمله احتمالی به تاسیسات هستهای ایران مخالفند.
ژنرال بنی گانتس نزدیک به یک ماه پیش اعلام کرده بود که از نظر او ایران در پی ساخت سلاح هستهای نیست. آقای گانتس رهبری ایران را “منطقی” خوانده بود.
این اظهار نظر در تقابل با گفتههای بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل بود که رهبری ایران را “دیوانه” خوانده بود.
به نوشته یدیعوت آهارونوت آقای نتانیاهو، به همراه وزرای دفاع و خارجهاش، ایهود باراک و آویگدور لیبرمن، از حمله نظامی به ایران پشتیبانی میکنند.
این روزنامه از قول “یک مقام سیاسی ارشد”، که نامش را فاش نکرده است، مینویسد: “مساله اصلی این است که نتانیاهو اساسا در این باره [برنامه هستهای ایران] به اوباما اعتماد ندارد”.
بنیامین نتانیاهو دو هفته پیش گفته بود که از نظر او ایران از فرصت مذاکرات هستهای با گروه ۱+۵ برای “فریب دادن جهان” استفاده میکند. او برنامه هستهای ایران را مشابه کره شمالی توصیف کرده و جمهوری اسلامی را به ساخت تسلیحات هستهای متهم کرده بود.
اما علاوه بر فرمانده ارتش و رییس موساد، شائول موفاز، رییس حزب کادیما،چندین وزیر کابینه آقای نتانیاهو و مقامات عالی دیگر نیز با دیدگاه او به مساله هستهای ایران مخالفند.
مئیر داگان، رییس سابق موساد، ایهود اولمرت، نخستوزیر سابق اسرائیل و یووال دیسکین، رئیس سابق سازمان امنیت داخلی اسرائیل (شین بت) از جمله کسانی هستند که مخالفتهای تندی را با سیاست نخست وزیر اسرائیل در این زمینه ابراز کردهاند.
محمود احمدینژاد، رئیس جمهور ایران در گفتوگویی با شبکه تلویزیونی فرانس ۲۴ به مناقشه هستهای ایران و تقابل با غرب، تهدیدات اسرائیل و همینطور رویدادهای پس از دهمین انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۸۸ پرداخت.
به گزارش زمانه، احمدینژاد در این گفتوگو تولید غنیسازی اورانیوم با غلظت ۲۰ درصد را حق ایران دانست و گفت ایران در ابتدا علاقهای به استفاده از آن نداشت، اما در نهایت، ناگزیر از این اقدام شد.
او گفت: “طبق قوانین آژانس بینالمللی انرزی اتمی، ما نیاز خود [به اورانیوم ۲۰ درصدی] را به آژانس عرضه کردیم. کشورهایی که اورانیوم با غلظت ۲۰ درصد تولید میکنند، موظفند بدون هیچ شرطی اورانیوم با غلظت ۲۰ درصد را در اختیار ما بگذارند. اما آنها این کار را نکردند و برای تحویل آن شرط سیاسی گذاشتند. ما ناگزیر شدیم سرمایهگذاری کنیم و اورانیوم ۲۰ درصدی را خودمان تولید کنیم.”
احمدینژاد درباره خواست غرب مبنی بر تعلیق غنیسازی اورانیوم در ایران گفت: “این حق ماست. اگر کسانی میخواهند که ما این حق را کنار بگذاریم، قبل از هر کاری باید دلیل این خواسته را مطرح کنند و در درجه دوم [بگویند] در ازای این خواسته چه چیزی به ملت ایران خواهند داد.”
بهگفته احمدینژاد ایران تاکنون پیشنهادی در رابطه با در اختیار قرار دادن اورانیوم ۲۰ درصدی از سوی غرب دریافت نکرده است.
وی گفت: “اگر [اورانیوم با غلظت ۲۰ درصد] بدهند کمک زیادی میکنند و نشان میدهند که اعتماد دارند.”
غرب ایران را به تلاش برای دستیابی به توانایی تولید سلاح هستهای متهم میکند و از این رو غنیسازی اورانیوم با غلظت ۲۰ درصد در ایران را حرکتی در این راستا میداند.
احمدینژاد با اشاره به این اتهام گفت: “بر خلاف تبلیغات دروغین، تولید اورانیوم ۲۰ درصدی، حرکتی برای ساخت بمب نیست. هیچ ارتباطی میان این دو وجود ندارد.”
غرب اما سوءظنهایی جدی نسبت به برنامههای اتمی ایران دارد و از “آزمایشهای پنهان هستهای” ایران سخن میگوید.
روز گذشته، ۳۰ ماه مه (۱۰ خرداد) آژانس بینالمللی انرژی اتمی چند تصویر ماهوارهای از سایت نظامی پارچین منتشر کرد که نشان از “پاکسازی احتمالی” این مکان دارد. ایران اجازه بازدید از این مکان را به بازرسان آژانس بینالمللی انرژی اتمی نمیدهد.
احمدینژاد درباره سوءظنهای غرب نسبت به برنامه اتمی ایران گفت: “بمب اتمی خطرناکتر است یا اورانیوم ۲۰ درصدی؟ آنها بمب اتم در اختیار دارند. ما اعتراض نمیکنیم. در حالی که ما در کل با بمب اتمی مخالفیم.”
بخشی از پرسشهای خبرنگار فرانس ۲۴ از محمود احمدینژاد درباره تهدیدات اسرائیل بود. اسرائیل “ایران هستهای” را تهدیدی برای موجودیت خود میداند و مقامات این کشور بارها تهدید کردهاند که تأسیسات هستهای ایران را هدف حمله نظامی قرار خواهند داد.
احمدینژاد اما غرب را به خاطر این تهدیدات سرزنش کرد که جانب اسرائیل را میگیرد و اظهار داشت: “اگر ما در مورد اسرائیل چنین حرفهایی میزدیم، واکنش کشورهای غربی چه بود؟ آیا حقوق بنیادین گزینشی است؟ آیا امکان اداره جهان با این روش وجود دارد؟ آیا ریشه مشکلات جهان این نوع برخورد نیست؟”
او در پاسخ به سئوالی درباره واکنش ایران به حمله احتمالی اسرائیل گفت: “قدرت ایران مشخص است. ایران تاریخ دارد. قدرتهای بزرگ در برابر ایران زمین شکست خوردهاند. صهیونیستها که به حساب نمیآیند.”
این گفتوگو در ادامه به رویدادهای ایران پس از دهمین انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸ رسید. این انتخابات چالشبرانگیزترین انتخابات در طول حیات ۳۳ ساله جمهوری اسلامی ایران محسوب میشود و پس از آن میلیونها تن از ایرانیان در اعتراض به نتایج آن که محمود احمودینژاد را برنده اعلام میکرد به خیابانها آمدند. اما در برابر، حکومت به سرکوب گسترده معترضان پرداخت.
ندا آقاسلطان یکی از این معترضان بود که روز ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ به ضرب گلوله کشته شد، تصاویری که از او به هنگام مرگ گرفته شده بود او را به نمادی از جنبش آزادیخواهی در ایران تبدیل کرد.
وبسایت خبرآنلاین امروز گزارش دادهاست، خبرنگار فرانس ۲۴ از احمدینژاد پرسید آیا تصاویر منتشره از ندا آقا سلطان، نشان از دیکتاتوری ندارد و او نیز در پاسخ کشته شدن ندا آقاسلطان را به “بیگانگان” نسبت داد.
احمدینژاد گفت: “از وقوع این حادثه متأسفیم و ملت ایران هم متأسف است هر کس شنید متأثر شد، ولی این حادثه توسط افرادی بیرون از نیروهای انتظامی و امنیتی صورت گرفت. این چیز تازهای نیست که یک فرد توسط بیگانگان کشته میشود. خانم ندا آقا سلطان توسط بیگانگان کشته شد، نیروهای خارجی او را کشتند.”
پیش از این نیز مقامات ایران کشورهای خارجی را مسئول کشته شدن ندا آقاسلطان معرفی کرده بودند. این در حالی است که شاهدان ماجرا میگویند یک “بسیجی” و از حامیان نظام جمهوری اسلامی ایران او را به قتل رسانده است.
خبرنگار فرانس ۲۴ از تحریم ایران و تأثیر آن بر اقتصاد این کشور پرسید که احمدینژاد گفت: “در همه جای دنیا مشکل هست. در فرانسه مشکل اقتصادی نیست؟ مردم راحتند؟ تازه تحریم نشدهاند مشکل دارند. اگر تحریم میشد چه میشد؟ تحریم نشانهای از اداره [نادرست] جهان است. سیاست کنونی در راستای سعادت مردم نیست. آیا دولت فرانسه نیازهای مردم خود را پاسخ داده است؟ ایران، فرانسه، همه جا مردم مشکل دارند. سئوال من این است، آیا با این تحریمها مشکل حل میشود؟ امنیت میآید؟ حقوق بشر میآید یا نه؟”
غرب با هدف بازداشتن ایران از ادامه برنامههای اتمی خود تحریمهای گستردهای را علیه این کشور وضع کرده است، اما مقامات ایران اغلب این تحریمها را بیاثر خواندهاند.
سازمان عفو بینالملل گزارش داده است ۱۷ سازمان حقوق بشری و دانشجویی در بیانیهای با برشمردن موارد نقض حقوق دانشجویان و اساتید، از وضعیت نگران کننده آزادی علمی در جمهوری اسلامی ایران ابراز نگرانی کردهاند.
به گزارش دویچهوله، سازمان عفو بینالملل روز پنجشنبه ۱۱ خرداد ۱۳۹۱ گزارش داده است ۱۷ سازمان حقوق بشری و دانشجویی در بیانیهای مشترک در مورد حق تحصیل و آزادی علمی در ایران از وضعیت نگران کننده آزادی علمی در جمهوری اسلامی ایران ابراز نگرانی کردهاند.
در این بیانیه مشترک به زندانی شدن بیش از ششصد دانشجو وهمچنین چندین استاد دانشگاه از سال ۲۰۰۹ تا کنون اشاره شده و آمده است: «علاوه بر این، صدها تن به خاطر فعالیتهای سیاسی خود از تحصیل محروم شدهاند.»
این سازمانهای حقوقبشری به امضای معاهدههایی توسط ایران اشاره کردهاند که در آن حق تحصیل برای تمامی انسانها و بدون هرگونه تبعیضی به صراحت عنوان شده است.
به گزارش سازمان عفو بینالملل، محرومیت دانشجویان و مدرسان از آزادی علمی نقض میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و توصیه یونسکو در رابطه با وضعیت مدرسان آموزش عالی است که عنوان میکند: «از حق تحصیل تنها در محیطی می توان به طور کامل بهرهمند شد که استقلال موسسات آموزش عالی و آزادی علمی وجود داشته باشد.»
امضاکنندگان این بیانیه به نقض روزمره و فراگیر حقوق دانشجویان و اساتید دانشگاه به خاطرعقاید، جنسیت، مذهب و قومیت خود ذر ایران اشاره کرده و نوشتهاند ، در سال ۲۰۱۱ حداقل ۹۲ مورد نقض حقوق علمی در ایران ثبت شده است.
بیانیه مورد اشاره به گزارش دفتر تحکیم وحدت بزرگترین سازمان مستقل دانشجویی در ایران اشاره کرده که در آن آمده است: «در فاصله ماه مارس سال ۲۰۰۹ تا ماه فوریه سال ۲۰۱۲، حداقل ۳۹۶ دانشجو به علت ابراز مخالفت سیاسی مسالمت آمیزیا مخالفت های مسالمت آمیز دیگر توسط وزارت علوم، تحقیقات و فناوری از ادامه تحصیل محروم شده اند. علاوه بر این، حداقل ۶۳۴ دانشجو توسط نهادهای امنیتی و اطلاعاتی بازداشت، و ۲۵۴ دانشجو به دلایل مشابه محاکمه شده اند، که بر امکان ادامه تحصیل آنان تاثیر گذاشته است.»
همچنین این نهادهای حقوق بشری به زندانی بودن۳۰ دانشجو تنها به خاطر استفاده از حق خود در آزادی بیان و گذراندن حبسهای طولانی مدت در زندان اشاره کردهاند که در مجموع این دانشجویان به بیش از ۱۳۰ سال زندان محکوم شده اند واحکام زندان برخی از آنان به ۱۵ سال نیز می رسد.
تبعیض علیه زنان در سیستم آموزش عالی ایران، جداسازی جنسیتی، محرومیت و تبعیض سیستماتیک علیه اقلیتهای دینی همچون پیروان آیین بهایی برای گذراندن دوره های تحصیلی آموزش عالی، زندانی کردن اساتید دانشگاهها و تطبیق دادن» برخی از رشتههای تحصیلی با ایدئولوژی اسلامی به تعریف حکومت از دیگر مواردی است که در بیانیه ۱۷ سازمان حقوق بشری و دانشجویی نسبت به آن اعتراض شده و خواستار رفع آن شدهاند.
بنیاد عبدالرحمن برومند، سازمان عفو بین الملل، عرصه سوم، ماده ی ۱۹، جامعه بینالمللی بهاییان، کمیته گزارشگران حقوقبشر، موسسه مطالعات حقوق بشر قاهره، دانشجویان سبز حامی دموکراسی برای ایران – جنوب کالیفرنیا، مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، دیدهبان حقوقبشر، کمپین بینالمللی حقوقبشر در ایران، فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوقبشر، مرکز اسناد حقوقبشر ایران، جامعه دفاع از حقوقبشر در ایران، جمعیت مبارزه با تبعیض تحصیلی، انجمن دانشجویان دموکراسیخواه دانشگاه جورج واشینگتن و اتحاد برای ایران، ۱۷ سازمان حقوق بشری و دانشجویی هستند که این بیانیه را امضا کردهاند.
مذاکرات بغداد بر خلاف استانبول در حل مناقشه هسته ای از راه دیپلماسی امیدوار کننده نبود. اکنون در آستانه دور بعدی مذاکرات در مسکو چشم انداز روشن و مثبتی وجود ندارد.
قرائن نشان می دهد که در باز به همان پاشنه سابق خواهد چرخید و روند تنش و تقابل شدت پیدا می کند. تا قبل از صحبت ها در بغداد تصور می شد الزامات و محذورات کنونی، طرفین را به این نتیجه رسانده که باید مشکلات را حل کنند؛ ولی با اطلاعاتی که از نشست به بیرون درز کرده معلوم شد چنین تصوری درست نبود.
غرب در راستای استراتژی دو مسیره فشار و گفتگو پا به میدان مذاکرات گذاشت. بنابراین هر فرجامی این دور از گفتگوها پیدا کند در راهبرد و نحوه برخورد آنها با مساله تغییری ایجاد نمی کند. البته غرب در مقایسه با گذشته یک گام اساسی به عقب برداشت و پذیرفت غنی سازی زیر 5 درصد در داخل خاک ایران انجام شود. آنگونه که خبرگزاری فرانس پرس بیان کرده خواسته های 1+5 به طور مشخص از ایران شامل موارد زیر بوده است: (1)
تعلیق کامل فعالیتهای تاسیسات هسته ای قم.
توقف غنی سازی اورانیوم در سطح 20 درصد.
انتقال اورانیوم غنی شده تا 20 درصد به خارج از کشور (بنا به ادعای مطرح شده، حدود 140 کیلوگرم است)
ارائه فوری سوخت مورد نیاز تاسیسات پژوهشی تهران و همچنین ایزوتوپ های پزشکی (که پیشنهاد جدیدی در مقایسه با پیشنهادهای قبلی محسوب می شود)
آغاز همکاریها در موضوع پزشکی هسته ای. انجام ارزیابی درباره موضوع تاسیسات جدید و همکاری در مسئله امنیت هسته ای.
تعهد به عدم تصویب قطعنامه جدید در سازمان ملل علیه ایران در موضوع توسعه تسلیحات کشتار جمعی
تعهد آمریکا به کاهش شدت تحریمها علیه ایران
اما جمهوری اسلامی آنگونه که از اظهارات گوناگون مقامات مسئول و اخبار رسانه ها می توان دریافت، پیشنهادات زیر را مطرح کرده است:
اذعان غیر مشروط به حق غنی سازی جمهوری اسلامی ایران
گفتگو و مذاکره درباره غنی سازی 20 درصد
اذعان به اینکه ایران استفاده از تسلیحات کشتار جمعی را حرام می داند
اذعان به اینکه توافق همکاری میان ایران و آژانس به شکل خوبی ادامه دارد
گفتگو درباره مسائل غیر هسته ای از جمله نقش ایران در منطقه و بخصوص مسائل بحرین و سوریه، دزدان دریایی، تجارت مواد مخدر و تروریسم
آنطور که برخی خبرگزاری های خارجی چون فرانس پرس به نقل از دیپلمات های غربی مطرح کرده اند، ایران در مذاکرات صحبت مستقیمی در خصوص برداشتن تحریم ها نکرده است. طرف مقابل نیز به دلیل عدم حضور نمایندگان دولت های بحرین و سوریه حاضر نشده در این خصوص صحبت کند. بیشتر به نظر می رسد دغدغه ایران در مذاکرات، مشکلات اقتصادی نبوده بلکه مسئله اصلی اش تضمین امنیتی و قدرت منطقه ای است.
در حال حاضر تهدید به حمله نظامی حکم پشتوانه مذاکرات را دارد، اما اگر راه مسالمت آمیزی برای گشودن قفل برنامه هسته ای ایران پیدا نشود و از طرف دیگر برنامه فوق به خطوط قرمز دنیا نزدیک گردد آنگاه تهدید فوق از حالت بالقوه و جنگ روانی به فعلیت خواهد رسید
یکی از دیپلمات های ایرانی حاضر در مذاکرات خبر داده است که در حین مذاکرات سعیدی جلیلی نسبت به طرح علنی توقف غنی سازی بیست درصدی عصبانی شده و می خواسته مذاکرات را نیمه تمام رها کند.(2) همچنین سعید جلیلی بر خلاف قبل از مذاکرات استانبول که از طرح مسائل بحث بر انگیز خودداری می کرد، پیش از بغداد موضع انتقادی نسبت به غرب در پیش گرفت و هشدار داد که ایران غنی سازی اورانیوم را نخواهد پذیرفت.
بنابراین آنگونه که از پیشنهادات ایران بر می آید، از عقب نشینی و انعطاف لازم برای جوش دادن مصالحه خبری نبوده است. حل مسالمت آمیز بحران هسته ای نیازمند عقب نشینی متقابل طرفین و نمایش آمادگی و اراده جدی برای تفاهم است.
اما رفتار نمایندگان حکومت تردید ایجاد می کند که جمهوری اسلامی به دنبال مصالحه باشد و در استراتژی تقابلی و ماجراجویی هسته ای حکومت تغییر اساسی ایجاد نشده است. به نظر می رسد کماکان وقت کشی و اقدامات تاکتیکی برای جلو بردن برنامه هسته ای در دستور کار مقامات تصمیم گیر باشد.
دلایلی را می توان برای این تحلیل برشمرد. نخست جلوگیری از تشدید تحریم ها و رسیدن مناقشه به نقطه جوش است. کش دادن مذاکرات اگر جلوی مسیر تشدید فشار های جهانی را نگیرد، دست کم آهنگ آن را کند می کند.
همچنین از آنجایی که ایران شروع به تهدیدات تند و به خصوص بستن تنگه هرمز در واکنش به تحریم بانک مرکزی کرده بود، لذا تغییر مسیر به سمت مذاکره فضای مناسب و آبرومندی را برای عقب نشینی حکومت فراهم می ساخت. بنابراین ابراز تمایل به مذاکرات می تواند محمل مناسبی برای عقب نشینی از موضع تهاجمی تلقی شود.
اما بحث دیگری که بسیار محتمل است، کسب زمان برای سنجش میزان توانایی ایران برای تحمل دوره جدید تحریم ها و همچنین اثبات نا کارامدی تحریم ها به طرف خارجی است. حکومت به خوبی می داند که غرب و به خصوص آمریکا امکانات زیادی بین تحریم های مصوب در سازمان ملل و اقدام نظامی ندارد.
ظرفیت تحریم هایی که امکان همراهی چین و روسیه در شورای امنیت سازمان ملل را داشته باشد، فاصله زیادی با تحریم های کنونی ندارد و غرب ناگزیر است به سمت اقدامات یک جانبه روی بیاورد. از آنجایی که ریسک حمله نظامی به تاسیسات هسته ای ایران بالا است، لذا حکومت می پندارد که غرب هیچگاه از این گزینه استفاده نخواهد کرد و لذا وقتی در بن بست امکان ناپذیری تحریم های شدیدتر قرار بگیرد، با توجه به فشار های ناشی از وضعیت نابسامان اقتصادی دنیا لذا ناگزیر از کنار آمدن با حکومت است و اینجا نقطه ای است که حکومت می تواند با بهای بیشتری مصالحه را بفروشد.
البته در این نگرش حکومت، خطای محاسبه وجود دارد. اگر چه برخورد نظامی برای غرب اولویت ندارد و گزینه ای پر دردسر محسوب می شود؛ اما اگر در شرایط اضطراری قرار بگیرد از توسل به آن دریغ نخواهد کرد.
در حال حاضر تهدید به حمله نظامی حکم پشتوانه مذاکرات را دارد، اما اگر راه مسالمت آمیزی برای گشودن قفل برنامه هسته ای ایران پیدا نشود و از طرف دیگر برنامه فوق به خطوط قرمز دنیا نزدیک گردد آنگاه تهدید فوق از حالت بالقوه و جنگ روانی به فعلیت خواهد رسید.
البته این امکان را نمی توان نادیده گرفت که حکومت می خواهد بدون اعلام رسمی و یا توافقی الزام آور با دنیا، غنی سازی بیست درصدی اورانیوم را کنار بگذارد و یا انتظار دارد مراحل مصالحه گام به گام با عمل متقابل طرفین نزاع همراه شود و غرب نیز به ازای هر گام ایران بخشی از تحریم ها را بردارد.
اگر این فرضیه صحت داشته باشد، آنگاه می توان پیش بینی کرد که فروکش کردن بحران هسته ای در ماه های پیشرو محتمل است؛ ولی لازمه آن اعتماد سازی از سوی ایران و کنار گذاشتن عملی و موقت غنی سازی بیست درصدی است. بعد به شکل منطقی مصالحه نیاز دارد غرب نیز چشم انداز روشن و قابل اتکایی را برای برداشتن مرحله ای تحریم ها ترسیم نماید و راهکار تعلیق در برابر تعلیق عملی گردد، در غیر این صورت رویکرد کنونی حکومت نمی تواند کارساز واقع شود. همچنین باید در نظر داشت وجود تفاوت از نحوه مصالحه علی رغم وجود اراده از سوی طرفین نتیجه ای در بر نخواهد داشت.
در حال حاضر تصمیم گیری در مساله هسته ای زیر نظر رهبری انجام می شود و مشاورین نزدیک وی چون ولایتی، رحیم صفوی، عزیز جعفری، جواد لاریجانی و وحید در تصمیم گیری ها مشارکت دارند.
بر خلاف نظر برخی از تحلیلگران، هاشمی رفسنجانی و نزدیکان وی نظیر موسویان نقش و جایگاهی در تصمیم سازی و تصمیم گیری ها ندارند. آنها با توجه به رویکردی که از قبل داشته اند، همواره تفاهم و مصالحه در منازعه هسته ای را توصیه کرده اند. حال دور جدید مذاکرات را فرصتی برای خود می پندارند و لذا در این خصوص فعال شده اند. از آنجایی که مجموعه فعالیت های آنها تاثیری منفی برای حکومت ندارد و در چهارچوب استراتژی آنها در باقی ماندن غرب در پای میز مذاکره نیز موثر است، لذا نظام فعلا حساسیتی نسبت به تحرکات آنها نشان نمی دهد.
بعید است مذاکراتی که موسویان در آمریکا انجام می دهد در چهارچوب ماموریتی از سوی حکومت باشد؛ بلکه بیشتر تلاش وی در چهارچوب راهبرد گروه هاشمی رفسنجانی برای حل بحران هسته ای است؛ اما چون این گروه در هسته اصلی تصمیم گیر در این خصوص حضور ندارند، لذا پیشنهادات و ادعاهای آنها ضمانت اجرایی ندارد. ضمن اینکه خروجی راهبردهای پیشنهادی آنها امتیازات بیشتری را نصیب حکومت می کند.
در حال حاضر در خصوص نحوه برخورد با منازعه هسته ای در داخل حکومت اختلاف نظر محدودی وجود دارد. در قیاس با مسائل داخلی، میزان اشتراک نظر در درون مجموعه حاکمیت بیشتر است؛ اما در عین حال شکافی کلی وجود دارد. برخی قائل به مصالحه هستند و برخی نیز بر تداوم تقابل اصرار دارند.
روزنامه های کیهان و رسالت که متعلق به بخش های سنتی و رادیکال اصول گرایان هستند هر دو توصیه به قطع مذاکرات با 1+5 کرده اند. دولت که مدت ها است دیگر نقشی در مدیریت مسائل هسته ای ندارد، خود را کنار کشیده و بیشتر از موضع رقابت های داخل حکومت به نقد عملکرد مذاکره کنندگان می پردازد. علی لاریجانی نیز موضع مشابهی دارد و به صورت احتیاط آمیز با دور جدید مذاکرات برخورد می کند. محسن رضایی بیش از همه خوشبین به حل مشکلات است و نگاه مثبت به مذاکرات دارد؛ ولی برایند موضع گیری جناح های وابسته به حکومت حاکی از کنار کشیدن از مذاکرات است. در آن سوی میدان روسیه و چین اصرار بر حل مشکل دارند. دولت اوباما تمایل بیشتری برای اعطای امتیاز دارد؛ اما کنگره آمریکا نزدیک تر به موضع اسرائیل است و با تصویب قطعنامه ای قبل از مذاکرات بغداد، دامنه امتیاز دادن به ایران را محدود کرد و اسرائیل نیز کماکان فشار می آورد تا دنیا بیشتر سختگیری کند. در عین حال تغییر رئیس جمهور در فرانسه نیز تفاوت معناداری در موضع اروپا نسبت به برنامه هسته ای پدید نیاورد.
حال همه نگاه ها معطوف به مذاکرات مسکو است. احتمال بیشتری وجود دارد که مسکو به آخرین مرحله مذاکرات تبدیل شود و دوباره کناره گیری و تشدید برخوردهای تنبیهی در دستور کار غرب قرار بگیرد؛ اما همچنین ممکن است مذاکرات تداوم یافته و کشوری دیگر میزبان مرحله بعد شود. استمرار مذاکرات لزوما به معنای مساعد شدن فضا برای مصالحه نیست؛ بلکه می تواند تمایل طرفین به “مذاکره برای مذاکره “را نشان دهد. ایران بدین ترتیب برنامه اش را ادامه می دهد و گسترش تحریم ها را مهار می کند. دنیا نیز دلایلی برای خودش دارد. برای اوباما بهترین گزینه تا انتخابات، حفظ فضای مذاکره است تا هم مجبور به افزایش تحریم ها نشود که تبعاتی منفی برای وی در عرصه سیاست داخلی آمریکا دارد و هم اسرائیل و تندروها را مهار می کند تا دست به اقدام یک طرفه نزنند.
اروپا نیز می تواند زمان بخرد تا مشکلات اقتصادی اش را سامان دهد. البته این کش دادن محدود خواهد بود و فضا برای حکومت پس از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و فروکش کردن بحران اقتصادی اروپا مخاطره آمیزتر خواهد شد. ضمن اینکه اگر در مسکو چشم انداز امیدوار کننده ای مشاهده نشود، تحریم های نفتی اروپا علیه ایران از اواخر ماه ژوئن و اوایل جولای شروع خواهد شد.
منابع:
1- خبرگزاری مهر
2- جهان نیوز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر