اززمان ورود به این بندباشرایط وحشتناکی که قادربه نوشتن و توصیف آن نیستم،دست به گریبانم.واردکردن چنین استرس هایی به من معادل خوراندن جام های زهرکشنده ای است که لحظه به لحظه به ازبین رفتن من کمک می کند.
خبرنگاران سبز/حقوق بشر:
هنگامی که آيت الله سيدمحمود هاشمی شاهرودی در سال ۷۸ پس از اتمام دوره مسئوليت شيخ محمديزدی، مسئوليت اداره قوه قضائيه را پذيرفت با ملاحظه وضع نابسامان دستگاه قضايی کشور اعلام کرد:
«ويرانه ای را تحويل گرفتم».
مطمئنن اگر وضعيت عدليه به آن کيفيت نبود ايشان به اين صراحت لب به گلايه و انتقاد نمی گشود و به اعتبار جايگاه شيخ محمد يزدی، خدشه وارد نمی کرد و محافظه کاری پيشه و سکوت اختيار می کرد. اما به هر حال آن ويرانه بايد بازسازی می شد و ناظران و مردم توقع داشتند مديريت جديد دستگاه قضا که در انتقاد، گوی سبقت را از حقوقدانان کشور ربوده بود اصلاح و بازسازی ساختار موجود را پی گيرد.
با انتخاب آيت الله شيخ صادق آملی لاريجانی داماد آيت الله وحيد خراسانی به رياست قوه قضائيه ايشان سخنی از خرابی و ويرانگی دستگاه قضا به ميان نياورد و با عدم اعلام برنامه کاری و وعده تغيير اصلاح روندهای موجود در دستگاه قضاء
، نشان داد که برای نشستن بر صندلی قاضی القضات در قوه قضائيه بسيار جوان و بی تجربه است و آمده است با حرف شنوی از آيت الله خامنه ای و واگذاری صدور و اجرای احکام به سپاه پاسداران دستگاه تحت مسئوليت خود را مجددن چند گام به عقب برده و همان ويرانه سابق را به اذهان متبادر نمايد. اما آيت الله صادق لاريجانی در مقام رياست قوه قضائيه هم اکنون متهم به زمين خواری شده است و به دليل عدم شفافيت اداری و نبود اراده کافی برای مبارزه با مفاسد اقتصادی می تواند برخلاف کشورهای دیگر
، همچون ديگر متخلفین در نظام اسلامی در مقام کاری خود باقی بماند و هرگز به فکر استعفا از سمت خود نباشد. اگر رييس دستگاه قضا يک عالم و مجتهد باتقوا می بود صدای استغاثه و استصراخ زندانيان و خانواده ها را مي شنيد و به نگرانی های کنشگران حقوق بشری پاسخ می داد. نرگس محمدی نايب رئيس کانون مدافعان حقوق بشر در نامه ای به دادستان تهران ضمن تاکيد بر غير قانونی بودن حبس خود در زندان زنجان، مسئوليت هر گونه اتفاق ناگوار در زندان را متوجه مسئولان دانسته است.
اين فعال حقوق بشر که از بيماری حاد عصبی رنج می برد در نامه خود ضمن تکذيب هر گونه درخواست برای انتقال به زندان زنجان ، محيط اين زندان را استرس زا عنوان کرده و آورده است: «مصرا و موکدا اعلام می کنم که چنين رفتارواقدامی با من درواقع مرگ تدريجی من است که مسئوليت آن بامسئولين است.مسئولان محترم که پرونده پزشکی من راکاملا دراختياردارندآگاهند که نگهداری من درمحيط پراضطراب زندان به ويژه بندجرائم عادی (قتل،اعدام،موادمخدرو…) شرايطی که بنابه مصالح عمومی جامعه ازگفتن آن سربازمی زنم،نوعی کشتن عمد است که مسئوليت مستقيم آن برعهده آنان می باشد.اميدوارم بنا نباشد که همچون شهادت هاله سحابی وهدی صابرکه گفته شد به علت گرمای هواواعتصاب غذابود!حادثه ديگری البته به ظاهرطبيعی رخ دهد که به اين ترتيب اعلام می کنم ،نه تنهاطبيعی نخواهدبودبلکه تشديد بيماری يا بروزهرحادثه ناگوار ديگری دراين شر ايط برای من کاملاعامدانه است.»
بر اساس گزارش ها، محمدی در شديدترين وضعيت وخيم جسمی قرار دارد؛ به گونه ای که مسئولان زندان بارها تاکيد کرده اند نگهداری وی در زندان به صلاح نيست. پزشکان وی نيز توصيه کرده اند اين زندانی سياسی يا بايد آزاد شود يا در بيمارستان بستری شود.
متن کامل اين نامه به شرح زير است:
به نام خدا
جناب آقای عباس جعفری دولت آبادی
دادستان محترم انقلاب تهران
به استحضارمی رساند اين جانب نرگس محمدی دارای محکوميت ۶سال حبس تعزيری هستم ودرتاريخ۲/۲/۹۱توسط مامورين وزارت اطلاعات درمنزل بازداشت شدم.ازتاريخ ۲/۲/۹۱تا۲۷/۲/۹۱درسلول های بازداشتگاه ۲۰۹امنيت زندان نگهداری شده ام البته به مدت کمتراز۲۴ساعت به بندعمومی نسوان دراوين منتقل شده ودوباره به بازداشتگاه ۲۰۹اوين بازگردانده شدم.طی اين مدت ۳بارخدمت حضرتعالی نامه نوشته ونسبت به نگهداری خودبه عنوان فردمحکوم دربازداشتگاه ۲۰۹اوين اعتراض کرده وتقاضای مصرانه برای انتقال به بندعمومی نسوان راداشته ام.درتاريخ ۱۹/۲/۹۱ملاقاتی باجناب آقای رشته احمدی داشته واصراربه انتقال به بندعمومی نسوان داشتم وحتی نامه ای مبنی برانتقال به بندعمومی نسوان رانيزبه اتفاق امضا نموده ودرخدمت ايشان قراردادم وهمواره تاکيدداشته ام که نگهداری فردمحکوم دربازداشتگاه امنيتی خلاف قانون می باشد ومن بايد براساس قانون به بندعمومی نسوان منتقل شوم.هرگز نه به طورشفاهی ونه کتبی درخواست انتقال به هيچ شهرستانی ازجمله زنجان رانداشته ام.ساعت ۶صبح ۲۷/۲/۹۱ماموران من راازخواب بيدارکرده وباچشم بندداخل ماشين نشاندند.بی خبرازهمه جا درطی مسافت طولانی متوجه شدم که ازتهران خارج می شوم ودردادسری زنجان متوجه شدم که وارد شهرزنجان شده ام.
ادعاشده که نرگس محمدی خودتقاضای انتقال به زندان زنجان نموده که کذب محض است. ادعاشده که من به دليل بيماری درخواست انتقال به شهرزنجان کرده ام که به اين وسيله به عرض می رساند:۱-اينجانب نسبت به انتقال غيرقانونی خودبه بندجرايم عادی نسوان درزنجان به شدت معترضم ودرخواست می کنم هرچه سريع ترنسبت به انتقال اينجانب به بندعمومی نسوان (محل نگهداری زنان بامحکوميت باجرايم غيرعادی دراوين)اقدام لازم مبذول فرمائيد.
۲-لازم به ذکراست که من درصحت وسلامت کامل درتاريخ۲۰/۳/۸۹وارد بازداشتگاه اوين شدم ودر۱۰/۴/۸۹بابيماری خطرناک اعصاب وروان آزاد وبه بيمارستان منتقل شدم. پس ازمراقبت های متعدد پزشکی با مصرف روزانه ۱۸ قرص از بيمارستان ترخيص شدم واکنون حداقل ۱۱قرص روزانه استفاده می کنم که پس ازبازداشت اخيرم اين تعدادقرص هم بيماری ام راکنترل نمی کند وبيماری ام شدت پيداکرده است.اکنون من درميان بيش از۵۰زن قاتل،محکومان به اعدام(موادمخدر)وجرائم فساداخلاقی بابيماری های خطرناک وحتی زنان غيرمتعادل(به لحاظ روانی)هستم که اززمانی که واردبندشده ام تاکنون جزاضطراب وناآرامی وترس که لحظه به لحظه موجب تشديد بيماری ام می شوندچيزی نديده ام.پرونده پزشکی ونظرپزشکان متخصص ومعالج بنده حکايت از اين موضوع دارد که بيماری من با تشديداضطراب رابطه ای مستقيم داردواين درحالی است که اززمان ورودبه اين بندباشرايط وحشتناکی که قادربه نوشتن وتوصيف آن نيستم،دست به گريبانم.واردکردن چنين استرس هايی به من معادل خوراندن جام های زهرکشنده ای است که لحظه به لحظه به ازبين رفتن من کمک می کند.
مصرا وموکدااعلام می کنم که چنين رفتارواقدامی با من درواقع مرگ تدريجی من است که مسئوليت آن بامسئولين است.مسئولان محترم که پرونده پزشکی من راکاملا دراختياردارندآگاهند که نگهداری من درمحيط پراضطراب زندان به ويژه بندجرائم عادی (قتل،اعدام،موادمخدرو…) شرايطی که بنابه مصالح عمومی جامعه ازگفتن آن سربازمی زنم،نوعی کشتن عمد است که مسئوليت مستقيم آن برعهده آنان می باشد.اميدوارم بنا نباشد که همچون شهادت هاله سحابی وهدی صابرکه گفته شد به علت گرمای هواواعتصاب غذابود!حادثه ديگری البته به ظاهرطبيعی رخ دهد که به اين ترتيب اعلام می کنم ،نه تنهاطبيعی نخواهدبودبلکه تشديد بيماری يا بروزهرحادثه ناگوار ديگری دراين شر ايط برای من کاملاعامدانه است.
۳-منزل مسکونی من ومهم ترازهرچيزپزشکان معالج ومتخصص بنده(مغزواعصاب،اعصاب وروان،ريه،قلب،زنان)درتهران هستند واين درحالی است که به دليل تحت معالجه ومراقبت بودن،حداقل هر۲ماه يک بارمی بايست به پزشکانم مراجعه نمايم،چراکه سوابق پزشکی من دراختيارايشان است وتحت معالجه ومراقبت آن ها هستم وانتقال غيرقانونی من به زنجان اين امکان را ازمن سلب کرده که خسارت وعوارض آن برای من غيرقابل جبران است وچنين اقد امی،عملی غيرانسانی است.
۴-علی وکيانا،فرزندان ۵ساله ام درزنجان زندگی نمی کنندوبه ناچارهرهفته می بايست برای ملاقات بامادر،حداقل ساعت های طولانی مسافت زيادی راتازنجان طی کنند که اين مسئله هم برای فرزندان کوچک من وهم خانم رحمانی(مادرهمسرم)امری دشواروشايددرگرمای تابستان وسرمای زمستان غيرممکن شود که اين خود فشارروحی وروانی شديدی برای يک مادردرحبس است.
جناب آقای دادستان شرايط فوق به اضافه مسائلی که اميدوارم از نزديک بتوانم باجنابعالی درميان بگذارم،شرح حال يک مادرويک زن هموطن شماست که به اميد عدالت می نويسد وچشم به راه است.اميدوارم دراسرع وقت شرايطی برای اعزام بنده نزدپزشکان معالجم فراهم آيدتابيش از اين سلامتی ام راازدست ندهم وامکان ازادی من فراهم آيد.
باسپاس فراوان
نرگس محمدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر