-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
مصر با اولین رئیس جمهور اسلام گرا چه راهی را خواهد رفت؟ محمد مرسی در اولین سخنرانی بعد از اعلام پیروزیش در انتخابات می کوشد ترس ها را بزداید – و هم در زمینۀ سیاست داخلی و هم در زمینۀ سیاست خارجی دعوت به آرامش کند. اما حرفی از مرسی دربارۀ ایران نشان می دهد که احتمالاٌ در دورۀ ریاست جمهوری او تغییراتی ایجاد خواهد شد.
اکثریت مردم مصر محمد مرسی را به ریاست جمهوری این کشور برگزیده است – نیز به این دلیل که خیلی ها او را فردی می بینند که می تواند کشور را برای همیشه از نظام حکومتی حاکم سرنگون شده مبارک رها کند. البته نگرانی های زیادی هم وجود دارد که این اسلام گرا می خواهد در کشور حکومت اسلامی ایجاد کند. از نظر سیاست خارجی نیز تغییر قدرت در مصر نگرانی های تازه ای به وجود آورده است.
اکنون چنین می نماید که مرسی در تلاش است ترس های ایجاد شده را بزداید و ارتباطش را با اخوان المسلمین دست کم رسماٌ قطع کند. به گزارش رسانه های مصری اخوان المسلمین بعد از پیروزی نامزد خود عضویت مرسی را پایان یافته اعلام کرد. دبیرکل اخوان المسلمین محمود حسین توضیح داد همین مطلب در مورد مناسبات رئیس جمهور منتخب با حزب تأسیس شده به دست اخوان المسلمین به نام آزادی و عدالت هم صادق است. روز یکشنبه مرسی به شکل صوری از رهبری حزب آزادی و عدالت که تاکنون داشت چشم پوشی کرده بود.
مرسی در اولین سخرانیش بعد از پیروزی در انتخابات که یکشنبه شب در تلویزیون پخش شد گفت «رئیس جمهور همۀ مصری ها» است. وی هموطنانش را به وحت ملی فراخواند. به گفتۀ اولین اسلام گرا در رأس کشور، وحت ملی تنها راه خروج از «زمانۀ سخت فعلی» است.
کمیسیون انتخابات مصر مرسی را در یکشنبه پیروز اولین انتخابات آزاد ریاست جمهوری در تاریخ مصر اعلام کرده بود. به گفتۀ کمیسیون انتخابات نامزد اخوان المسلمین توانست در دور دوم با ۵۱/۷ درصد آراء در مقابل رقیبش نخست وزیر سابق مصر احمد شفیق پیروز شود.
در حرکتی دوستانه نسبت به فعالان، مرسی ۶۰ ساله از حدود ۹۰۰ تظاهر کننده ای هم تجلیل کرد که سال گذشته در قیام مردم علیه حاکم قبلی مبارک جان خود را از دست دادند. مرسی گفت بدون «خون و اشک و فداکاری این شهیدان» وی هیچگاه به ریاست جمهوری نمی رسید. به گفتۀ وی انقلاب آنقدر ادامه می یابد تا «همۀ هدف های آنها محقق شده» باشد.
صدها هزار نفر در میدان التحریر در پایتخت مصر پیروزی مرسی را جشن گرفتند. برعکس، در هتلی در حاشیۀ شهر که گروه انتخاباتی شفیق و هوادارانش اجتماع کرده بودند ناراحتی و خشم حکمفرما بود. به گزارش خبرگزاری رسمی منا البته نخست وزیر سابق شخصاٌ به مرسی تبریک گفت و برای او در انجام «تکلیف دشوار» که مردم مصر به او سپرده اند آرزوی مؤفقیت کرد.
رئیس جمهور در سخنرانیش به جامعۀ بین المللی هم خطاب کرد. در«پیام صلحی» اعلام کرد به همۀ قراردادهای بین المللی احترام خواهد گذاشت.
این مطلب به ویژه در کشور همسایه اسرائیل نیز امید به همکاری پابرجا بین دو کشور ایجاد می کند. نخست وزیر اسرائیل بنیامین ناتانیاهو اعلام کرد امیدوار است مصر بعد از انتخاب مرسی هم به قرارداد صلح سال ۱۹۷۹ با اسرائیل پایبند باشد.
اما احتمالاٌ گفتۀ دیگری از مرسی برای اسرائیل نگران کننده است. مرسی در پی مناسبات نزدیک تر با ایران است. سیاستمدار اخوان المسلمین در مصاحبه ای که روز دوشنبه در خبرگزاری دولتی ایران فارس منتشر شد گفت می خواهد مناسبات با جمهوری اسلامی را گسترش دهد تا توازنی راهبردی در منطقه ایجاد شود. فارس از مرسی نقل کرد: «این بخشی از برنامۀ من است.» به گفتۀ فارس مصاحبه در یکشنبه چند ساعت قبل از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری انجام شده بود. انجام این مصاحبه ساعاتی بعد از سوی مرسی تکذیب شد-ایران در جهان)
انتخاب مرسی در سطح جهان چه از سوی کشورهای غربی و چه اعراب مورداستقبال قرار گرفت. ایالات متحده انتخاب مرسی را نقطۀ عطف مصر در راه دمکراسی خواند. کاخ سفید اعلام کرد رئیس جمهور آمریکا باراک اوباما در یک گفتگوی تلفنی به مرسی تبریک گفت و وعدۀ ادامۀ حمایت از این کشور را در رسیدن به دمکراسی داد.
به گفتۀ سخنگوی سازمان ملل مارتین نسیرکی دبیرکل بان کی مون ابراز امیدواری کرد که مرسی «از هیچ تلاشی فروگذار نکند تا این اطمینان ایجاد شود مردم مصر امید خود را به دمکراسی بیشتر محقق می کنند.»
کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیۀ اروپا توضیح داد انتخاب مرسی «گام مهمی در رسیدن مصر به دمکراسی و لحظه ای تاریخی برای کشور و منطقه» است. آلمان و فرانسه و انگلستان و ایتالیا هم تبریک گفتند.
در جهان عرب و اسلام از جمله حماس و ایران و تشکیلات خودمختار فلسطین و اردن و قطر و بحرین تبریک گفتند.
رئیس جمهور جدید در برابر چالش های متعدد
برندۀ جایزۀ صلح نوبل و یکی از رهبران جنبش دمکراسی خواهانۀ مصر البرادعی بعد از اعلام نتایج انتخابات خواستار وحدت کشور و کار مشترک در راه آیندۀ مصر شد.
مرسی در نقش خود به عنوان رئیس حکومت با چالش های بزرگی مواجه است، از جمله باید اقتصاد ضعیف کشور را دوباره به حرکت در آورد. از این گذشته مرسی را برخورد تازه با شورای قدرتمند نظامی تهدید می کند که تازگی بخشی از اختیارات رئیس جمهور را کاهش داده است. از جمله دیگر رئیس جمهور وزیر دفاع را بر نمی گزیند و باید از عنوان «فرماندۀ کل قوا» چشم بپوشد.
رئیس شورای نظامی هم به مرسی تبریک گفت. یکی از سخنگویان انتخاباتی مرسی در تلویزیون دولتی گفت رئیس شورای نظامی ژنرال حسین طنطاوی به مرسی به مناسبت پیروزیش تبریک گفته است. به گفتۀ این سخنگو این دو در دوشنبه با هم دیدار خواهند کرد.
از وقتی در آوریل گفتگوهای اتمی با ایران از سرگرفته شد نمایندگان آمریکا هشدار می دهند نباید به تهران اجازۀ وقت کشی داد. واقعیت این است که دولت اوباما وقت می کشد. آخر به این وقت نیاز دارد تا همچنان در برنامۀ هسته ای ایران کارشکنی کند و – مهمتر از آن – تلاش برای تغییرحکومت این کشور را پیش ببرد.
ایالات متحدۀ آمریکا می خواهد همراه با اروپایی ها و شریکان عرب سنی و ترکیه دولت سوریه را سرنگون کند. سقوط اسد که متحد جمهوری اسلامی است این کشور را خیلی ضعیف خواهد کرد. اما برای این کار هم به زمان نیاز است.
اینجاست که دیگر تعجبی ندارد دولت اوباما، کوتاه زمانی بعد از شروع قیام ها در سوریه، خواستار استعفای اسد شد. طبق معمول هم انزجار خود را از مرگ هزاران نفر ابراز کردند. اما توجه اصلی نه معطوف مردم سوریه که در خدمت این هدف است که در خاورمیانه قدرت مسلط باشند.
این دلیل واقعی است که واشینگتن از شورشیان به اصطلاح فقط «از راه های مدنی حمایت» می کند و در عین حال از دادن پیشنهادهایی برای حل بحران های داخلی سوریه خودداری می ورزد. چنین پیشنهادهایی زندگی مردم را نجات می دهند اما سقوط اسد را پیش نمی برند. از همۀ اینها نتیجه می شود: هرکس دنبال تغییر حکومت در ایران است قادر است در گفتگوهای اتمی فقط وقت کشی کند.
«از بین بردنِ مشروعیت یک حمله»
مقامِ سابق پنتاگون خانم میشل فلورنوی – وی به اوباما اکنون در تلاش برای انتخاب مجدد مشاوره می دهد – در این ماه در حضور عده ای اسرائیلی توضیح داد برای آمریکا مهم است که قبل از حمله به ایران ابتدا از همۀ اهرم های سیاسی استفاده کند. به گفتۀ وی در غیر اینصورت «مشروعیت یک حمله از بین می رود.» دیوید سنجر از نیویورک تایمز تازگی خبر داد اوباما در آغاز دورۀ ریاست جمهوری خود دستور داده «حمله های سایبری به تأسیسات هسته ای ایران افزایش یابد.»
سندهای منتشر شده در ویکی لیکس هم نشان می دهند اوباما همواره از دیپلماسی سود جسته تا حمایت بین المللی را برای تشدید تحریم ها علیه ایران که صادرات نفت را هم شامل می شوند به دست آورد. و هدف تشدید تحریم ها چیست؟ به نوشتۀ واشینگتن پست قرار است با این تحریم ها ایرانی ها در مخالفت با دولت خود تقویت شوند.
اما ایالات متحده با این راهبرد خود ناکام خواهد ماند. اینکه راحت از ایران بخواهند برنامۀ هسته ای خود را متوقف کند و در غیر اینصورت بیشتر این کشور را زیرفشار بگذارند، اینها موضع آمریکا را در خاورمیانه تقویت نخواهد کرد. بلکه برعکس.
اما چرا آمریکا اینگونه خیره سری می کند؟ مسئله از دید آمریکا این است: پذیرش حق ایران در غنی سازی اورانیوم به این معنا خواهد بود که جمهوری اسلامی را به عنوان واقعیتی مشروع با منافع مشروع بین المللی به رسمیت بشناسد، به عنوان کشوری در راه قدرت منطقه ای شدن که به احتمال زیاد تن به سیاست خارجی آمریکا نخواهد داد.
تحریم ها و تهدیدهای نظامی تاکنون تهران را مصمم تر کرده اند غنی سازی اورانیوم را پیش ببرد. با وجود فشار از سوی واشینگتن و تل آویو تعداد سانتریفوژها در پنج سال گذشته از یکهزار به نه هزار افزایش یافته است. تهران در این میان بارها پیشنهاد کرده، در مقابل نظارت های بیشتر را بپذیرد. حرف ایران این است: شفافیت بیشتر از سوی ایران در مقابل پذیرش حق این کشور برای غنی سازی اورانیوم از سوی غرب. رد این پیشنهاد حتماٌ گفتگوها را با ناکامی موجه خواهد ساخت – و زیرآبِ قدرت آمریکا را در منطقه و در جهان خواهد زد.
چرا آمریکا اینگونه خیره سری می کند؟
دولت جورج بوش هم از پذیرش حق ایران در غنی سازی اورانیوم زیر نظارت خودداری کرد. این دولت حتی نخواست با ایران مادام که برنامه اش را به تمامی متوقف نکرده گفتگو کند. ایران تحت تأثیر قرار نگرفت و نظرسنجی ها نشان می دهند که سیاست آمریکا باعث علاقه مندی جدید مردم منطقه به ایران شده است.
اما چرا آمریکا اینگونه خیره سری می کند؟ مسئله از دید آمریکا این است: پذیرش حق ایران در غنی سازی اورانیوم به این معنا خواهد بود که جمهوری اسلامی را به عنوان واقعیتی مشروع با منافع مشروع بین المللی به رسمیت بشناسد، به عنوان کشوری در راه قدرت منطقه ای شدن که به احتمال زیاد تن به سیاست خارجی آمریکا نخواهد داد.(مثلاٌ آنگونه که مصر در دوران سادات و مبارک بود.) پذیرش حق ایران به این معنا خواهد بود که آمریکا مجبور می شود با ایران کنار بیاید، همانگونه که در ابتدای دهۀ هفتاد با جمهوری خلق چین کنار آمد.
اما به جای انعطاف بیشتر، سیاست آمریکا در برابر ایران در دوران اوباما نیز در همان وهمی مانده که سیاست این کشور را در دو دهۀ تمام در برابر چین تعیین می کرد، یعنی بعد از آنکه انقلابیون در سال ۱۹۴۹ به قدرت رسیده بودند. آن زمان هم واشینگتن می پنداشت می تواند بعد از سالها استعمار غرب، سرانجام حکومتی مستقل اما متمایل به آمریکا ایجاد کند. این سیاست در برابر چین کارآیی نداشت، و برابر ایران هم به جایی نخواهد رسید. در یکی از پرپیامد ترین ابتکارات در تاریخ دیپلماسی آمریکا، رئیس جمهور این کشور نیکسون و هنری کیسینجر سرانجام این واقعیت را پذیرفتند. با تأسف واشینگتن امروز فاقد بینش نیکسون است.
بدتر از ناکامی در عراق
اوباما می توانست در مه ۲۰۱۰ به یک قرارداد اتمی با ایران برسد. برزیل و ترکیه معامله ای را با ایران تدوین کرده بودند که مقرر می داشت این کشور اورانیوم خود با غلظت کم را به خارج بفرستد و در مقابل میله های سوختی برای رآکتور پژوهشی تهران بگیرد. اما اوباما این معامله را نپذیرفت زیرا در آن حق اصولیِ ایران برای غنی سازی اورانیوم پذیرفته می شد. (اینکه این مسئله دلیل اصلی بود را معمار سیاستِ ایران در آمریکا دنیس راس در ابتدای امسال تأیید کرد.)
در سال ۲۰۱۲ که دولت های خاورمیانه بیشتر باید به فکر نیازهای مردم خود باشند – برای نمونه مصر و عراق – آمادگی کمتری خواهند داشت راهبرد دفاعی آمریکا را مورد حمایت قرار دهند. این امر واشینگتن را وا می دارد کاری بکند که مدتهاست در آن ممارستی ندارد: در مقابل کشورهای مهم در منطقه روش دیپلماتیکی در پیش گیرد که بر بده- و- بستان استوار است. اگر آمریکا می خواهد جلوی افول خود را بگیرد باید به سمت جمهوری اسلامی برود (همانطور که توانست در سال های دهۀ هفتاد موقعیت خود را دوباره تقویت کند، به این شکل که به سوی چین رفت.)
به جای آن، سه سال و نیم بعد از آنکه جورج بوش کاخ سفید را ترک کرد، جانشینش همچنان در پی آن است که ایران خواست آمریکا را بپذیرد یا اینکه منتظر حمله باشد.
اوباما به این شکل آمریکا را در راهی قرار می دهد که احتمالاٌ به جنگ بعدی ختم می شود. خسارتی که جنگ علیه ایران به موقعیت راهبردی آمریکا در منطقه وارد خواهد کرد، ناکامی در عراق را در مقایسه ناچیز جلوه خواهد داد.
*از: فلینت لِوِرت و هیلاری من لورت / در: دی تاگس تسایتونگ
دربارۀ نویسندگان: فلینت لورت استاد روابط بین الملل در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیاست و هیلاری من لورت در دانشگاه امریکن در واشینگتن دی سی درس می دهد.
دورتازۀ خشونت: موشک های متعددی این هفته به اسرائیل اصابت کردند. بعد از یکسال برای اولین بار حماس مستقیماٌ مسئولیت چنین حمله های موشکی را برعهده می گیرد. آیا دست ایران درکار است؟
تا یک هفتۀ پیش بالای تپه ای که از نوار غزه دور نیست هنوز همه چیز آرام بود. تنها چند کیلومتر آن سوتر، نوارِ باریک مرزی در آرامش زیرخورشید غنوده بود، به جنوب که نگاه می کردی می شد تا خان یونس را دید و نیز گاهی در پس زمینه، دریای مدیترانه را که برق می زد. این نقطۀ مرزبانی «پیکان سیاه» نام دارد که در اصل یک یادبود جنگی است و نام خود را از حملۀ انتقامی اسرائیل علیه نیروهای مصر در سال ۱۹۵۵ گرفته است.
افسرارشد اسرائیلی که با خانواده اش در یکی از آن روستاها زندگی می کند گفت: «اینجا بهترین دید را به نوار غزه و روستاهای اسرائیلی در اطراف دارد.» وی اطمینان داد: «احتمال نمی دهیم به این زودی ها خبری شود.» این حرف را فقط یک هفتۀ پیش زد.
اکنون وضعیت از اساس گونۀ دیگری می نماید. فقط در سه شنبه ۴۰ موشک به جنوب اسرائیل خورد، بیش از بیست موشکِ دیگر چهارشنبه صبح آتش شدند.
حماس – پذیرش مسئولیت حمله ها
در جریان حمله های هوایی اسرائیل به پایگاه های پرتاب موشک در هفتۀ گذشته چهار فلسطینی کشته شدند. مرگ یک دختر دوازده سالۀ فلسطینی که ابتدا اسرائیلی ها مسئول قتل او اعلام شده بودند احتمالاٌ ناشی از موشک پرتاب شده به دست حماس بوده که مسیر را اشتباهی رفته است.
چنین می نماید حماس هم دیگر مانند گذشته یکدست نیست. ساختار قدرت جابجا شده است. اگر تاکنون رهبری در تبعید به ویژه افراطی و آشتی ناپذیر می نمود در حالیکه رهبری داخل غزه بر اثر اقتضائات ناشی از مسئولیت در دولت مجبور به اعتدال بود، اکنون موج انقلاب های عربی این وضعیت را وارونه کرده است.
ارتش اسرائیل روز سه شنبه دو فلسطینی را در نزدیکی دیرالبلا به قتل رساند. به گفتۀ ارتش این دو فلسطینی در نزدیکی تأسیسات مرزی با مادۀ منفجره عملیات می کرده اند. سه شنبه شب خانه ای در اسرائیل مورد اصابت قرار گرفت، سه نفر مجروح شدند.
سخنگوی حماس فوزی برهوم درگامی غیرمعمول مسئولیت حمله ها را پذیرفت. بیش از یکسال بود که حماس به انجام چنین حمله هایی اذعان نکرده بود.
گمانه زنی محافل امنیتی دربارۀ انگیزه
حتی در محافل امنیتی اسرائیل گمانه زنی می شود که انگیزۀ حمله های جدید حماس چه می تواند باشد. آیا احتمالاٌ جناح نظامی حماس به رهبری احمد جباری تهاجم تازه ای را شروع کرده است؟
افسر پاسگاه مرزبانی نیز احتمال داد که مدتهاست رهبری سیاسی و شخص نخست وزیر سابق اسماعیل هنیه دیگر زمام امور را در دست ندارند بلکه جباری که از قرار مسئول ربودن سرباز اسرائیلی گیلاد شالیت هم بوده است کارها را در اختیار گرفته است.
چنین می نماید حماس هم دیگر مانند گذشته یکدست نیست. ساختار قدرت جابجا شده است. اگر تاکنون رهبری در تبعید به ویژه افراطی و آشتی ناپذیر می نمود در حالیکه رهبری داخل غزه بر اثر اقتضائات ناشی از مسئولیت در دولت مجبور به اعتدال بود، اکنون موج انقلاب های عربی این وضعیت را وارونه کرده است.
خالد مشعل بعد از رفتن از سوریه با میانه روی خواستار حمایت از اخوان المسلمین در مصر شد که تاکنون به افزایش تشنجات با اسرائیل مایل نبوده است.
سردی مناسبات حماس و ایران
در طرف دیگر این معادله، عامل همیشگی فتنه در منطقه قرار دارد، ایران. با این وجود احتمال زیادی ندارد که حماس دستورهای مستقیم ایران را به اجرا درآورد. مناسبات به این دلیل هم سرد شد که حماس از متحد ایران بشار اسد حمایتی نمی کند؛ پول زیادی که تاکنون به جیب حماس سرازیر بود اکنون به دست جهاد اسلامی می رسد که در نوار غزه بسیار قوی شده است.
اسرائیل همانقدر که از تحولات نوار غزه نگران است، در فکر خلاءقدرت در شبه جزیرۀ سینا بعد از سقوط حسنی مبارک هم هست. مصر شده است زمین بازی جنبش های جهادی بین المللی و باندهای بَدَوی.
از قرار طراح و دستور دهنده، اسلام گرایی است که ارتباطاتی با نیروهای جهادی بین المللی دارد. وی ظهر چهارشنبه در نتیجۀ عملیات مشترک سازمان اطلاعات داخلی اسرائیل و ارتش این کشور در یک حملۀ هوایی به شدت مجروح شد. همراه و دستیارش به قتل رسید – وی عضو جهاد اسلامی بود که از سوی ایران حمایت می شود.
روز دوشنبه دو تروریست از مرز صحرا وارد اسرائیل شدند و در کنار گروهی از کارگران که مشغول ساخت تأسیسات مرزی بودند بمب منفجر کردند.
مهاجمان بر اثر تیراندازی کشته شدند. نیروهای امنیتی مصری به فرستندۀ خبری سی ان ان گفتند حمله به دست جهاد اسلامی همراه با یک شبکۀ تروریستی نزدیک به القاعده انجام شده است.
گروهی تاکنون ناشناخته به نام شورای مذهبی مجاهدین رسماٌ مسئولیت را برعهده گرفت. این گروه اعلام کرد حمله «به نام شهید بزرگ اسامه بن لادن» انجام شده است.
ایران – غیرمستقیم دست دارد
اما از قرار طراح و دستور دهنده، اسلام گرایی است که ارتباطاتی با نیروهای جهادی بین المللی دارد. وی ظهر چهارشنبه در نتیجۀ عملیات مشترک سازمان اطلاعات داخلی اسرائیل و ارتش این کشور در یک حملۀ هوایی به شدت مجروح شد. همراه و دستیارش به قتل رسید – وی عضو جهاد اسلامی بود که از سوی ایران حمایت می شود.
بنابراین در حالیکه ایران دست کم در دور تازۀ اوج گیری بحران هم دست خود را در کار دارد قدرت های غربی در مسکو خیلی به خود زحمت دادند تا مجبور نباشند مذاکرات بین المللی را دربارۀ برنامۀ اتمی ایران شکست خورده اعلام کنند.
مسئول سیاست خارجی اتحادیۀ اروپا کاترین اشتون مجبور شد این توضیح را بدهد که مؤفق نشده اند اختلاف های مهم را حل کنند. اشتون گفتگوها را از طرف گروه پنج به اضافۀ یک سرپرستی می کند.
وستروله – مواضع هنوز خیلی از هم دورند
اشتون گفت اکنون به «دیداری فنی» در دو هفتۀ دیگر بستگی خواهد داشت که آیا گفتگوها ادامه می یابند یا نه. به گفتۀ اشتون ایران باید تصمیم بگیرد به راه حل سیاسی امکانی دهد.
وزیرخارجۀ آلمان گیدووستروله نیز چندان امید بخش حرف نزد. اذعان کرد مواضع هنوز از هم خیلی دورند. به گفتۀ وستروله هدف همچنان پیدا کردن راه حلی سیاسی و دیپلماتیک است. وی ادامه داد همچنان راهبرد دوگانۀ مذاکره و تحریم به کار خواهد رفت.
تحریم نفت ایران از سوی اروپا که در ژانویه تصویب شد قرار است در اول ژوئیه به اجرا درآید، کوتاه زمانی قبل از آن قرار است تحریم های مالی گسترده ای هم برقرار شود. مذاکره کنندۀ ارشد ایران سعید جلیلی نمی خواست در مورد تردید به نیت خوب کشورش حرفی بشنود. گفت امیدوار است بعد از دیدار فنی در دو هفتۀ دیگر تاریخ جدیدی با گروه پنج به اضافۀ یک گذاشته شود.
پنج به اضافۀ یک برای بار سوم با ایران دیدار کردند تا این کشور را از غنی سازی اورانیوم تا درصدی که احتمالاٌ قابل استفاده برای سلاح اتمی باشد بازدارند. ایران تاکنون نتوانسته این تردید ها را برطرف کند که زیر پوشش استفادۀ صلح آمیز از انرژی هسته ای مخفیانه قصد ساخت بمب اتمی دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر