غلامعلی رجایی
نی در نوا
دوشنبه ای که گذشت با چند نفرازدوستان به دیدار دکتر مهدی خزعلی رفتم.محل ملاقات ما در محل کارایشان درموسسه انتشاراتی جابربن حیان بود که کتابهای پزشکی چاپ می کند، یا بهتر بگویم می کرده است!
با مهدی ازهر دری سخنی رانده شد. ازمهدی پرسیدم در این دوران اعتصاب تر، چه می خوردی و اعتصابت چند روز طول کشید؟ گفت : یک لیوان چای با هشت حبه قند در۶۴ روز. با خنده می گفت: می خواستم رکورد بابی ساندز را بشکنم که نشد!
کسی پرسید : بعد از آن حکم سنگین ،چه جوری آزاد شده اید؟ گفت: فعلا با دخالت و دستورمستقیم رهبری ، با قرار آزاد هستم. البته پیش ازآن وی – صادق لاریجانی- وساطت پدرم را در باب آزادی من رد کرده بود.
گفته شد :مثل اینکه نامه مادرتان به رهبری دراین جریان موثربوده .تایید کرد.
می گفت: از مادرم خواسته اندکه من در بیرون چه کارهایی را نکنم و پیش چه کسانی نروم.
وقتی گفت: به دنبال اقدامات فرهنگی است و درصدد نقد فیلمهای گشت ارشاد و قلاده های طلاست،
از او پرسیدم: مگر وب سایت تان را راه انداخته اید ؟ گفت: بله .البته به من گفته اند نباید این کار را بکنم.
می گفت: اگر بخواهند مرا اینقدرمحدود کنند، ترجیح می دهم دوباره به زندان باز گردم و بودن با ذلت را دربیرون نمی پذیرم.
به او گفتم: بودن در بیرون ذلت نیست و تو باید سعی کنی که دوباره پایت به اوین باز نشود. پذیرفت.
به او گفتم حرفهایش را زده است بهتر است فعلا سکوت کند و به انتظار فرجی پس از سختی بنشیند.
پذیرفت.
او که حرف می زد - که گاه حرفهایش بسیار ناراحت کننده بود، مثل نحوه بسیار بد و تحقیرآمیز دستگیری اش در خیابان و در برابرچشم مردم و... که باعث شگفتی من و ما شد- من ازبحثهای پراکنده او و دوستان ذهنم را به جایی دیگرسیر دادم.
- ازاینکه بالاخره، آقا زادگی مهدی خزعلی به دردش خورد و امید که دیگرانی هم که ازاین نعمت محرومند و دست وساطت شان به رهبری نمی رسد از این ظرفیت بهره مند شوند .
- ازاینکه خزعلی بیرون از زندان برای نظامی که او آن را با قلمش به چالش کشیده است، بسیار آرام تر و کم مساله دارتراز خزعلی داخل زندان است واین نکته باید در مورد دیگران در بند وحصرهم جدی گرفته شود.
- از اینکه دستگاه امنیتی کشورمی تواند همین مدل را که برای جناب نوری زاد و خزعلی دنبال کرده بعنوان یک مدل موفق برای دیگر زندانیانی که زجر کشیده های این انقلابند و خدمات شایسته ای در دوران اصلاحات و..برای نظام کشیده اند ،ادامه دهد.
- از اینکه روش به زندان بردن نیروهای منتقد اما معتقد به نظام ،جواب نداده و نخواهد داد.
- از اینکه منتقدین زندان رفته با نحوه عملکردشان پس از آزادی و در بیرون از زندان نشان داده اند با اصل نظام مشکلی ندارند و تنها نسبت به برخی عملکردها که غالب آن به رفتار رییس دولت بر می گردد ،معترضند و همین فرصت گرانبهایی برای اولیای امور درچاره کاراست.
- از اینکه بنظرمی رسد دستگاه اطلاعاتی وامنیتی کشور- هرچند با دخالت رهبری- این آمادگی را دارد که با تغییر برخی رفتارها وروشها وعملکردهای گذشته نسبت به منتقدین ،انعطاف و نرمش لازم را از خود نشان بدهد.
- از اینکه می شد و توان با صحبتهای قبل ازدستگیری و پذیرفتن نقدهای منطقی ومفید وتوسعه ابعاد دایره ممنوعه نقد حاکمیت، بسیاری را از بردن به زندان یا نگه داشتن درآن بازداشت .
- از اینکه آزاد کردن هر زندانی سیاسی، انرژی مثبتی در داخل کشور و بویژه درمیان جریانات ناراضی یا منتقد تولید و منتشر می کند که باید قدر و بهای آن را در شرایط سخت وحساس وضعیت سیاسی منطقه ودشمنیهای امریکا با ملت ایران دانست.
- از اینکه همچنان که آیت الله هاشمی رفسنجانی عزیز گفت و نوشت وخاتمی محبوب هم بارها بر آن تاکید نمود چاره کار و راه برون رفت ازاین وضعیت دردست رهبری است و اولین قدم در جهت ایجاد این گشایش، آزادی همه زندانیان و دلجویی از آنان است.
امسال می تواند سال فراموشی رفتارهای اشتباه ما باشد. و چرا نباشد؟ وقتی فراموشی نتیجه ای بهتر از غیر فراموشی می دهد؟
اعتقاد من این است که یکی از ویژگیهای مثبت - و گاه منفی - ملت ما صفت فراموشی است! باید جنبه مثبت آن را قدر دانست .
ملت ما در طول تاریخ نشان داده بسیار زود برخی اشتباهات دیگران را هرچند بزرگ باشد نسبت به خود فراموش می کند.
کشتار زوار ایرانی درعربستان، حمایت مردم عراق از خونریزی مانند صدام،بزه کاری منجر به محکومیت قضایی ومحرومیت از کار و فعالیت بعضی هنرمندان، ورزشکاران مجریان تلویزیون و... نمونه های آشکاراین ادعا هستند.ملت ما دراینگونه مسائل، چنان کریمانه برخورد می کند که گویی اشتباهی را شاهد نبوده است و در این گونه موارد حتی منتظراعتراف به اشتباه خاطئان نیز نمی نشیند.
من عمیقا براین اعتقادم که اگرتغییری در روش جاری برخورد با منتقدین داده شود،بنا حق زندان رفته ها و درحصر مانده ها که دراقدام وتلاش سیاسی خود در سال ۸۸، بدنبال منافع فردی خود نبوده اند، همچنان که در گذشته اعتقادشان را به نظام ابراز و دلسوزی خود را نسبت به آن نمایان ساخته اند در جهت حفظ مصلحت نظام و کشور، از حق و حقوق شخصی خود خواهند گذشت و با حاکمیت بر سرمهرخواهند شد به شرط آنکه بجای آنکه همچون گذشته بعضی به خطا بر طبل فتنه و تهمت براندازی و... نکوبند و ،برای آنان که فرزندان این ملک وملتند ،آغوشی همیشه گشاده داشته باشند .
برای یک هم آغوشی ، قلبی پر از مهر وخالی از کینه ولبی خندان و دوآغوش گشاده لازم است آری دو آغوش گشاده ! و من اطمینان دارم آغوش منتقدین ومحصورین اینک گشاده است!
* تیتر از سی‌میل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر