-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
گروهی از بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی دیروز با دستان خالی از سفری دو روزه به ایران بازگشتند. رئیس آنها هرمان نکرتس گفت: «با تآسف نتوانستیم درمورد هیچ یک از برنامه هایه مان به توافق برسیم.» وی نخواست در این باره که آیا مآموریت شکست خورده است اظهارنظر کند.
در تهران آیت الله خامنه ای تآکید کرد برنامۀ اتمی کشورش با هیچ چیز و هیچکس متوقف نمی شود. خامنه ای که رهبرمذهبی ایران است در دیداری با کارشناسان سازمان انرژی اتمی گفت: «هیچ چیز و هیچ مانعی نمی تواند جلوی برنامۀ اتمی ایران را بگیرد و این برنامه باید با قاطعیت و جدیت دنبال شود، با وجود هیاهوی غرب.» درعین حال تآکید کرد ایران به سلاح اتمی علاقه ای ندارد. رهبر روحانی ایران اضافه کرد برنامۀ تسلیحات اتمی «مخالف اعتقاد ماست ... ما سلاح اتمی را گناهی بزرگ می دانیم.» به گفتۀ خامنه ای جامعۀ جهانی از این موضوع آگاه است.
جنگ اعصاب برسر برنامۀ اتمی ایران در این میان حتی مناسبات آمریکا و اسرائیل را تیره کرده است. رسانه ها گزارش می دهند اسرائیل به شدت از این موضوع که آمریکا در توانایی نظامی این کشور برای حمله به ایران تردید دارد رنجیده است. اسرائیل در گذشته بارها تهدید به «حملۀ پیشگیرانه» علیه تآسیسات اتمی ایران کرده بود زیرا این کشور سلاح اتمی را در دست ایران تهدیدی برای موجودیت خود می داند. نخست وزیراسرائیل ناتانیاهو و وزیر دفاع این کشور باراک در دیدار با مشاور امنیت ملی آمریکا تام دانیلون از اظهارات انتقادی رئیس ستاد ارتش آمریکا مارتین دمپسی و دیگران گله کرده بودند. این دو سیاستمدار اسرائیلی در این دیدار گفته بودند هرکس توانایی حملۀ اسرائیل را مورد تردید قرار دهد فشار را بر ایران کاهش می دهد و بدین ترتیب احتمال اینکه را که کار واقعاٌ به جنگ بکشد افزایش می دهد.
این سفر دومین مسافرت بازرسان آژنس به ایران ظرف چند هفتۀ گذشته بود که بدون نتیجه پایان یافت. در حال حاضر برنامه ای برای ادامۀ گفتگوها وجود ندارد. یک نکتۀ مهم در دیدار بازرسان خواستۀ آژانس برای بازدید از منطقۀ نظامی پارچین بود که احتمالاٌ در آن آزمایش با کلاهک های رزمی اتمی شبیه سازی می شود. جالب این که نه وزارت خارجۀ ایران که وزارت خارجۀ روسیه در این باره گفته این مکان قبلاٌ مورد بازرسی قرار گرفته است.
بسیاری از کشورها احتمال می دهند ایران در پنهان یک برنامۀ تسلیحات اتمی پیش می برد. سازمان ملل و ایالات متحده و اتحادیۀ اروپا تحریم هایی علیه ایران برقرار کرده اند. تهران اصرار دارد که فقط در پی استفادۀ صلح آمیز از انرژی اتمی است و درخواست قطع فوری غنی سازی اورانیوم را به شدت رد می کند.
جنگ اعصاب برسر برنامۀ اتمی ایران در این میان حتی مناسبات آمریکا و اسرائیل را تیره کرده است. رسانه ها گزارش می دهند اسرائیل به شدت از این موضوع که آمریکا در توانایی نظامی این کشور برای حمله به ایران تردید دارد رنجیده است. اسرائیل در گذشته بارها تهدید به «حملۀ پیشگیرانه» علیه تآسیسات اتمی ایران کرده بود زیرا این کشور سلاح اتمی را در دست ایران تهدیدی برای موجودیت خود می داند. نخست وزیراسرائیل ناتانیاهو و وزیر دفاع این کشور باراک در دیدار با مشاور امنیت ملی آمریکا تام دانیلون از اظهارات انتقادی رئیس ستاد ارتش آمریکا مارتین دمپسی و دیگران گله کرده بودند. این دو سیاستمدار اسرائیلی در این دیدار گفته بودند هرکس توانایی حملۀ اسرائیل را مورد تردید قرار دهد فشار را بر ایران کاهش می دهد و بدین ترتیب احتمال اینکه را که کار واقعاٌ به جنگ بکشد افزایش می دهد.
دمپسی خاطرنشان کرده بود که حملۀ اسرائیل به ایران «بی ثبات کننده» است. و اسرائیل را به خویشتن داری خوانده بود: «در این مقطع زمانی حمله به ایران خردمندانه نیست.» درعین حال «نیویورک تایمز» در مقاله ای نسبت به احتمال مؤفقیت حملۀ اسرائیل تردید کرده بود. این نشریه با بیان نظرکارشناسان نظامی آورده چنین حمله ای چالشی سخت برای نیروی هوایی اسرائیل است. به نوشتۀ این نشریه هیچ تضمینی هم برای مؤفقیت وجود ندارد.
ایران کاملاٌ می داند که کار برای غرب و به ویژه اسرائیل آرام آرام جدی می شود. برای تهران هم جنگ تصورپذیر است – دست کم به شکل حمله به تآسیسات اتمی این کشور. معاون ستاد کل نیروهای مسلح ایران به نوبۀ خود با هشدار به اسرائیل تهدید به حملۀ پیشگیرانه کرده است. سرتیپ محمد حجازی گفته اگر ایران احساس خطر کند هر اقدامی را برای حفظ منافع ملی خود انجام می دهد. وی گفت: «ما منتظر نمی مانیم که دشمنان علیه ما اقدام کنند.»
با تحریم های سفت و سخت جدید و تهدید ایران به رفتار تلافی جویانه، نیروهای دریایی ایالات متحده در خلیج فارس صف آرایی می کنند و تروریسم دولتی ایران به کار خود ادامه می دهد. در چنین شرایطی باید گفت که در آستانه درگیری نظامی هستیم. روشن است که سیاست تحریم و لاف و رجزخوانی غرب شکست خورده است.
در روز ۲۰ فوریه (یکم اسفند) از طریق کمیته قانونگذاری بازرگانی از دولت خواستم که گزینه فشار نظامی در برابر ایران را- به جز در شرایط دفاع- از دستور کار خارج، و به جای آن تلاش های دیپلماتیک را دوچندان کند. هدف از این حرکت کاهش تنش است و ایجاد زمینه ای بهتر برای دیپلمات ها، که بتوانند گامی به جلو بگذارند.
آخرین گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی به عنوان کاتالیزور آخرین دور محکوم شدن ایران عمل کرده است. با این همه، نقد این گزارش مدرکی بر اتهام کسی نیست. این گزارش شاهدی از تلاش برای ساخت جنگ افزار اتمی نیست و حتا از تصمیمی در این باره خبر نمی دهد. بخش عمده ای از آن از گزارش نهادهای اطلاعاتی غرب نوشته شده است. ولی داستان عراق باید به ما آموخته باشد که در سیاست خارجی خود اگر همچنان بر مبنای گزارش سازمان های اطلاعات تصمیم گیری کنیم چه می شود؛ پس بهتر است در این باره دقت به خرج دهیم و تجدید نظر کنیم.
هواداران ایده حمله به ایران بر این باورند که اگر ایران به گسترش جنگ افزار نظامی ادامه دهد، پرچمدار مسابقه تسلیحاتی در خاورمیانه خواهد بود، این بار بدون پیش بینی شیوه های ایمنی دوران جنگ سرد. من این استدلال را نمی پذیرم. دلیلی ندارد که از نظریه های بازدارنده تسلیحات هسته ای در خاورمیانه چشم بپوشیم. با وجود تمام لفاظی های ایران تاکنون شاهد هیچ رفتار غیر منطقی از سوی ایران نبوده ایم. چنین دیدگاهی سال گذشته از سوی وزیر دفاع اسراییل نیز تقویت شده است.
حقیقت ناخوشایند دیگر چهره ای است که از ایران به عنوان «دشمن و طرف درگیری» رسم شده است. گویی فراموش می کنیم که ایران پس از حملات ۱۱ سپتامبر همبستگی خود را با ایالات متحده اعلام کرد و به ویژه در آغاز جنگ افغانستان شاهد تلاش هایی از سوی ایران برای گسترش ارتباط میان این دو کشور بوده ایم. اما پاداش ایران این بود که از سوی جرج بوش «محور شرارت» نام بگیرد. دیگر پیشنهادهای همکاری نیز در -از جمله در طول جنگ با عراق- به همین شیوه رد شدند. هر دو طرف فرصت های زیادی را برای ایجاد رابطه ای بهتر از دست داده اند. من وکیل مدافع ایران نیستم. مثلا کارنامه حقوق بشر ایران چیزی برای دفاع کردن ندارد و کسی هم نمی تواند پشتیبانی ایران از تروریسم خارج از مرزهایش را منکر شود. ولی چنین مسائلی نباید دستمایه استدلال برای مداخلات نظامی قرار بگیرد. باید گفت که دست های هیچ کس پاک پاک نیست. خود ما نیز در جریان حمله به عراق دستهایمان آلوده است.
هواداران ایده حمله به ایران بر این باورند که اگر ایران به گسترش جنگ افزار نظامی ادامه دهد، پرچمدار مسابقه تسلیحاتی در خاورمیانه خواهد بود، این بار بدون پیش بینی شیوه های ایمنی دوران جنگ سرد. من این استدلال را نمی پذیرم. دلیلی ندارد که از نظریه های بازدارنده تسلیحات هسته ای در خاورمیانه چشم بپوشیم. با وجود تمام لفاظی های ایران تاکنون شاهد هیچ رفتار غیر منطقی از سوی ایران نبوده ایم. چنین دیدگاهی سال گذشته از سوی وزیر دفاع اسراییل نیز تقویت شده است.
همیشه به ما گفته اند که رد گزینه های نظامی، خام و ساده اندیشانه است. ولی حقیقت این است که گزینه حمله نظامی نتیجه بخش نیست؛ چیزی که وزیر دفاع ایالات متحده نیز در سخنان خود به تازگی بر آن صحه گذاشته است. این امر باعث می شود که کل ایران علیه ایالات متحده همصدا شوند و ایلات متحده را دشمن خود بدانند و در حقیقت به منزله چکاندن ماشه شروع یک جنگ سراسری در منطقه خواهد بود. ما نیازمند دیدگاه های تازه تری در این زمینه هستیم. اگر واشنگتن با جنگ مخالفت کند اسراییل به تنهایی به ایران حمله نخواهد کرد. اکنون زمان آن رسیده که ایالات متحده برای همپیمانان خود روشن کند که نباید از گزینه زور و فشار استفاده کرد.
تغییر قدرت
بهتر است ایران را بهتر درک کنیم و خود را آماده کنیم تا ایران را به عنوان یک قدرت اصلی در منطقه بازشناسی کنیم. اقتداری که در سایه حمله نسنجیده ما به عراق توازن قدرت را در منطقه به نفع ایران تغییر داد. هنگامی که حضور ایالات متحده در آسیا رو به کاهش نهاد و چین قولنج ماهیچه هایش را می شکست نیکسون واقعیت را انکار نکرد و اقتدار چین را جدی گرفت. وی در اوج ناباوری همگان در سال ۱۹۷۲ (دوم اسفند ۱۳۵۰) از چین بازدید کرد، ولی این تصمیم درستی بود. ایالات متحده باید بداند که این بار نیز در یکی از همان موقعیت های حساس قرار گرفته است.
جنگ باید همیشه به عنوان تیر آخر ترکش نگه داشته شود، باید زمانی مورد استفاده قرار گیرد که تمام راه ها مسدود اند. ما هنوز به چنین بن بستی نرسیده ایم.
* جان بارون / در: نیواستیتسمن
* جان بارون نماینده محافظه کار باسیلدون و بیلریکی وعضو کمیته برگزیده امور خارجی عوام است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر