Latest New from Green Correspondents for 03/14/2012

Email not displaying correctly? View it in your browser.   ۶۷۰ اعدام توسط جمهوری اسلامی تنها در سال ۲۰۱۱  از حکومت ايران خواسته شده است که مجازات مرگ را در مواردی که شامل «جرائم جدی» که در قوانين بين المللی تعريف شده نيست، ممنوع کند. او همچنين از حکومت ايران خواسته است که مجازات مرگ را برای همه جرائم تا زمانی که امکان موثر دادرسی عادلانه به صورت معنی داری فراهم آيد را فورا متوقف کند. او از حکومت ايران خواسته است که افراد متهم بتوانند در همه مراحل تحقيقات به وکيل دسترسی داشته باشند. خبرنگاران سبز/ایران-و-جهان: روز گذشته احمد شهيد کارشناس سازمان ملل در امور ايران گفت که ايران در سال گذشته در حدود ۶۷۰ نفر را اعدام کرده است ، که بيشتر آنها به جرم جنايی مواد مخدر اعدام شده اند که در قوانين بينالمللی جرم آنها اعدام نيست ، و بيش از بيست نفر به جرم ضديت با اسلام اعدام شده اند .  برخلاف گزارش ماه اکتبر احمد شهيد که در مجمع عمومی ارائه شد توصيه هاو پيشنهاداتی به حکومت ايران ارائه شده است بطورمثال از حکومت ايران خواست که «هر چه سريعتر زندانيان سياسی و زندانيان عقيدتی» را آزاد کند و از «فضای نقدعمومی» حفاظت کند. گزارشگر ويژه گفته است که اظهاراتی را جمع آوری کرده است که «الگوی خيره کننده ای از نقض حقوق اساسی تضمين شده در قوانين بين المللی» ارائه می کند. ‎احمد شهيد همچنين در اين گزارش از حکومت ايران خواسته است که تحقيقات جامع و بی طرفانه ايی را درخصوص خشونت های اعمال شده در هفته ها و ماه های پس از انتخابات رياست جمهوری سال ۱۳۸۸ به عمل آورد. او همچنين خواستار تحقيقات در خصوص اظهارات بسياری که در خصوص نقض حقوق قضايی و همچنين مرگ هايی که دربازداشتگاه کهريزک و ديگر مکان هارخ داده است و تعقيب قضايی و محاکمه افرادی که هنوز مورد بازخواست قانونی قرار نگرفته اند شد. برخی از شاهدان که با گزارشگر صحبت کرده اند از« استفاده بيش از حد ازبازداشت طولانی در سلول انفرادی ، شوک برقی، ضرب و شتم شديد، تهديد به تجاوز و تهديد به بازداشت يا صدمه به خانواده، دوستان و نزديکانشان» سخن گفته اند. برخی از آنها همچنين اظهار کردند که «وادار به اعترافات اجباری ويدئويی شده اند.» ‎گزارشگر ويژه نوشته است که از ۳ تا ۷ اکتبر ۲۰۱۱ او برای ملاقات با چندين سازمان غيردولتی به ژنو سفر کرده است. او همچنين در اين سفر ۱۹ مصاحبه با افرادی که اظهارات خود را در خصوص نقض حقوق ارائه دادند انجام داده است. از ۳۰ نوامبر تا ۸ دسامبر ۲۰۱۱ او به فرانسه، آلمان و بلژيک سفر کرده است تا با سازمان های غيردولتی، برخی از ايرانيان خارج از کشور، ديپلمات ها و سازمان های بين دولتی ملاقات کند. آقای شهيد همچنين در اين سفر، با ۸۰ نفر از جمله شاهدان و قربانيان حقوق بشر مصاحبه کرده است. وی همچنين دهها گزارش در خصوص نقض حقوق بشر که توسط سازمان های غيردولتی مطرح شده و نيز اسناد و مدارک به دست آمده در جريان ماموريت خود برای گزارش خود استفاده کرده است. برخی از افراد با ضبط صدای خود و يا ارسال ويديو اظهارات خود را به گوش گزارشگر ويژه رسانده اند. به علاوه ۴۲ نفر از شهروندان توسط تيم وی از تاريخ ۱۹ اکتبر تا ۲۰ دسامبر ۲۰۱۱ مصاحبه شده اند. براساس گزارش آقای شهيد، بيشتر اين موارد به نقض حقوق بشر در بعد از انتخابات می پردازد. درخلاصه اين گزارش آمده است که اگر چه برخی موارد نقض حقوق بشر در اين گزارش شده است اما گزارش روی مواردی که بعد از انتخابات سال ۱۳۸۸ رخ داده است تمرکز دارد. گزارش تصريح دارد که همه موارد نقض حقوق بشر را پوشش نمی دهد اما تصوير وضعيت حاکم را در اين زمينه نشان می دهد. گزارش تصريح می کند که برخی از موارد مهم نقض حقوق بشر که در اين گزارش نيامده است در گزارش آينده گزارشگر ويژه که به مجمع عمومی ارائه خواهد شد، مورد نظر قرار می گيرد.   ‎درگزارش آمده است که «مادران پارک لاله» با ارسال نامه ای به گزارشگر ويژه خواسته اند که او تحقيقاتی را در زمينه مرگ فرزندانشان نداآقاسلطان، سهراب اعرابی، اشکان سهرابی، مسهودهاشم زاده، مصطفی کريم بيگی، کيانوش آسا و علی حسن پور شده اند که در اتفاقات پس از انتخابات سال ۸۸ جان خود را از دست دادند.   ‎گزارش احمد شهيد همچنين قوانين ايران را نيز مدنظر قرار داده و از حکومت ايران خواسته است که قانون «احزاب» و قانون سازمان های غيردولتی و قانون خانواده و همچنين قوانين امنيتی را مورد بازبينی قرار دهد و مطمين شود که اين قوانين استانداردهای بين المللی را نقض نمی کنند.   ‎دربخش توصيه های اين گزارش همچنين از حکومت ايران خواسته شده است که مجازات مرگ را در مواردی که شامل «جرائم جدی» که در قوانين بين المللی تعريف شده نيست، ممنوع کند. او همچنين از حکومت ايران خواسته است که مجازات مرگ را برای همه جرائم تا زمانی که امکان موثر دادرسی عادلانه به صورت معنی داری فراهم آيد را فورا متوقف کند. او از حکومت ايران خواسته است که افراد متهم بتوانند در همه مراحل تحقيقات به وکيل دسترسی داشته باشند.   ‎آقای شهيد خواستار «شفافيت و همکاری بيشتر» حکومت ايران با شورای حقوق بشر و ديگر مکانيسم های حقوق بشر سازمان ملل برای تضمين حقوق همه افراد در جمهوری اسلامی ايران شده است. ‎دربند ديگری ازبخش توصيه های گزارشگرويژه، او خواستار توقف اعدام افراد زير ۱۸ سال شده است. او اگر چه نسبت به حذف سنگسار در قانون جديد مجازات اسلامی ايران استقبال کرده است حکومت ايران را تشويق کرده که قدم های مشخصی رابرای منع کردن استفاده از اين مجازات بردارد.   ‎گزارشی که احمدشهيد امروز به شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو ارائه کرد ۳۶ صفحه و همراه با ضميمه ای است که در آن پرونده های متعددی به همراه اسامی دهها تن از قربانيان نقض حقوق بشر مطرح شده است. اين گزارش شامل مقدمه، روش شناسی (متدولوژی) و طرح موارد حقوقی است. در بخش ديگر و زير فصل وضعيت حقوق بشر به حقوق زنان، حقوق کارگری (اتحاديه ها)، مدافعان حقوق بشر و زندانيان عقيدتی، روزنامه نگاران، دانشجويان، اقليت های مذهبی، اقليت های قومی، و در نهايت رفتار با دگرباشان جنسی پرداخته شده است.   کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران از اعضای شورای حقوق بشر سازمان ملل می خواهد که به قطعنامه مرتبط با تجديد دستور کار گزارشگر ويژه رای بدهند و از حکومت ايران می خواهد که با دستور وی همکاری کند همچنين با ديگر مکانيسم های حقوق بشر سازمان ملل. اجلاس نوزدهم شورای حقوق بشر تا ۲۳ مارس (۴ فروردين ۱۳۹۱) ادامه خواهد داشت.      چو ایران نباشد تن من مباد - به کورش به آرش به جمشید قسم ، به نقش و نگار تخت جمشید قسم  - که ایران همی قلب و خون من است ،گرفته ز جان از وجود من است - بخوانید این جمله در گوش باد ، چو ایران نباشد تن من مباد.     گزارشگران بدون مرز : اینترنت در ایران هیچ شباهتی به وب جهانی ندارد تلاش برای یافتن نام‌های کاربری و رمزهای عبور کاربران شبکه‌های اجتماعی و استفاده از مجوزهای امنیتی جعلی از دیگر اقدامات رژیم‌های ایران و سوریه است که در این گزارش به آن اشاره شده‌است. خبرنگاران سبز/ایران-و-جهان: سازمان گزارشگران بدون مرز،طی گزارشی از وضعیت سانسور اینترنتی در سال ۲۰۱۱ تحت عنوان «دشمنان اینترنت» از جمهوری اسلامی ایران به عنوان چهار کشور اصلی «دشمن اینترنت» نام برد. این گزارش درحالی منتشر می شود که طی دو سال کذشته تعداد فعالین بازداشت شده فضای مجازی که اغلب با احکام سنگین همچون اعدام محاکمه شده اند ، افزایش چشمگیری داشته است.همچنین 17 اسفندماه نیز علی خامنه‌ای٬ رهبر جمهوری اسلامی دستور تشکیل «شورای عالی فضای مجازی» را صادر و اعضای آنرا که عمدتا نطامی و امنیتی هستند برای مقابله با آسیب‌های اینترنت » مشخص کرد. در این گزارش نام کشورهایی که آزادی اینترنتی را بیش از دیگر کشورها محدود می‌کنند به ترتیب برمه (میانمار)، چین، کوبا، ایران، کره شمالی، عربستان سعودی، سوریه، ترکمنستان، ازبکستان و ویتنام ذکر شده‌است. در این گزارش آمده‌است که برخی کشورها ازجمله ایران «دسترسی به اینترنت را تا اندازه‌ای سانسور می‌کنند که عملاً شهروندان خود را به اینترانت‌های [شبکه‌های داخلی] محلی محدود کرده‌اند که هیچ شباهتی به وب جهانی ندارد.» در بخش دیگری از این گزارش آمده‌است که ایران قصد خود برای راه‌اندازی یک «اینترنت ملی» را بیان کرده و در عین حال موجی از دستگیری‌ها را در ارتباط با سانسور اینترنتی خود به راه انداخته و به رژیم سوریه نیز برای «بهینه کردن نظارت اینترنتی» کمک می‌کند. تلاش برای یافتن نام‌های کاربری و رمزهای عبور کاربران شبکه‌های اجتماعی و استفاده از مجوزهای امنیتی جعلی از دیگر اقدامات رژیم‌های ایران و سوریه است که در این گزارش به آن اشاره شده‌است. گزارشگران بدون مرز می‌نویسد که «ارتش سایبری ایران» و گروه مشابهی در سوریه پس از «ارتش سایبری چین» از متخلفان اصلی هک و رخنه در فضای مجازی هستند. هم‌اینک در جهان دست‌کم ۱۲۰ کاربر اینترنتی به خاطر فعالیت‌های آن‌لاین خود در زندان به‌سر می‌برند که بنا بر گزارش تازه سازمان گزارشگران بدون مرز، چین، ویتنام و ایران به ترتیب بیشترین تعداد زندانیان را در این رابطه دارند. در بخش دیگر این گزارش آمده‌است که مقام‌های ایرانی به‌ویژه به اعتراف‌گیری از این زندانیان و پخش این «اعتراف‌ها» از تلویزیون علاقه دارند. گزارش این سازمان در ادامه می‌نویسد که برای رژیم‌های نام‌برده «قطع کامل اینترنت راه حلی شدید است که می‌تواند برای مقام‌ها ایجاد دردسر کرده و به اقتصاد آسیب بزند، بنابر این کند کردن سرعت ارتباط اینترنتی روشی غیرمستقیم اما مؤثر است تا از طریق آن از ارسال و دریافت عکس و ویدئو جلوگیری شود، و ایران استاد این کار شده‌است.» در گزارش پیشین سازمان گزارشگران بدون مرز که در اسفندماه ۸۹ منتشر شده‌بود نیز نام ایران در فهرست ۱۰ کشوری بود که دشمن اینترنت به شمار می‌روند. در آن گزارش ذکر شده‌بود که در آن تاریخ ۱۱ نفر از فعالان فضای مجازی در ایران در زندان‌ به سر می‌بردند. در گزارش پیشین سازمان گزارشگران بدون مرز که در اسفندماه ۸۹ منتشر شده‌بود نیز نام ایران در فهرست ۱۰ کشوری بود که دشمن اینترنت به شمار می‌روند.     مادر شاهرخ رحمانی، شهید عاشورا: گفتند مصاحبه کنی، فرزندانت دچار سانحه می‌شوند‬ برخورد‌هایشان خیلی‌ بد بود، دور و اطراف ما گارد بود، ما نمی‌‌توانستیم اصلا نفس بکشیم، خیلی‌ اذیت کردند. همه دور و اطراف ما و تلفن‌های همه ما کنترل بود. بعد هم در مراسم چهلم، عکس شاهرخ را چسبانده بودیم به اتوموبیلمان و گل زده بودیم. آمدند شیشهٔ اتومبیل را شکستند و روی عکس بچه‌مان با آجر یا چیز دیگری زده بودند و همسایه‌ها به ما زنگ زدند و گفتند ماشین اینجور شده است، اذیت‌های این چنینی که زیاد بود، اما من به خاطره بچه هام صدایم را در سینه‌ام خفه کرده بودم. خبرنگاران سبز/جامعه: شاهرخ رحمانی‌‌ همان کسی‌ است که ویدیوی زیر گرفته شدنش توسط خودروی نیروی انتظامی‌ را بار‌ها و بار‌ها دیده‌ایم. او در ۲۵ مرداد ۱۳۶۳ متولد شد، در ظهر روز ۶ دی‌ ماه ۱۳۸۸ برابر با روز عاشورا به قتل رسید و در تاریخ ۹ دی‌ ماه به خاک سپرده شد.مادر او برای اولین بار با یک رسانه مصاحبه کرده است. سکینه نوروی مادر شاهرخ ۵۶ ساله است، از آنجایی که خواهر شاهرخ قبلا گفته بود نه من نه خانواده دوست نداریم لحظهٔ شنیدن خبر مرگ شاهرخ را به خاطر بیاوریم، سعی‌ کردم بر روی پی‌گیری قضایی قتل متمرکز شوم اما زخم مادر عمیق‌تر از این حرف هاست. پی‌گیری‌هایی که برای پرونده قتل فرزندتان «شاهرخ رحمانی» انجام دادید به کجا رسیده است؟ وقتی‌ که گفتند ایشان تصادف کرده، من به مراجع قضایی شکایت کردم و رفتم پیگیر شدم چون به ما خبر رسیده بود که فرزندم را روز عاشورا به قتل رسانده‌اند. وقتی‌ مراجعه کردم گفتند که نه، فرزند شما در جادهٔ کندوان تصادف کرده و نمی‌‌دانیم چه کسی‌ او را زیر گرفته است، شناسایی نکردیم که چه کسانی‌ همراهش بودند. یک بار دیگر هم رفتم به محلی که این اتفاق افتاده در خیابان ولی‌ عصر، به مراجع انتظامی خیابان ولی‌ عصر شکایت کردم و یک سری از عکس‌هایی که از فرزندم دریافت کرده بودم، و مدارکی که نشان می‌داد او را به قتل رسانده‌اند را ارائه دادم. بعد به من گفتند بروید به شما خبر می‌‌دهیم. بعد از سه چهار ماه که گذشت هیچ خبری نشد. من دوباره آنجا مراجعه کردم و دیدم خبری نیست. من خیلی‌ می‌‌خواستم که این پرونده مسکوت نماند؛ چون می‌‌دانستم فرزندم را چه جور به قتل رسانده‌اند. صحنه‌های حادثه را از طریق ماهواره دیده بودیم. برایمان آشکار شد که او را به قتل رسانده‌اند ولی‌ گردن نمی‌‌گرفتند، می‌‌گفتند که تصادف کرده و این جور چیز‌ها. چون نمی‌‌خواستم مسکوت بماند خیلی‌ پی‌ گیرش شدم. منزل ما همیشه تحت کنترل بود. ما خودمان هم تحت کنترل بودیم، ما نمی‌‌توانستیم حرف‌هایمان را حتا تلفنی بزنیم، به اصطلاح در شرایط خفقان بودیم؛ اصلا نمی‌‌توانستیم هیچ چیزی از خودمان نشان بدهیم که بتوانیم حرکتی انجام دهیم. ولی‌ من مخفیانه حرکت‌هایم را می‌‌کردم چون بچه‌های دیگری هم داشتم. من را تهدید کردند و گفتند مراسم‌ها را هم بدون سر و صدا انجام دهید واگر نه بچه‌های دیگرت هم همین‌جور از بین می‌‌روند. مثلا در سانحه و از این حرف‌ها که اسم خودشان در میان نباشد. من هم از ترس اینکه بچه‌های دیگر را حفظ کرده باشم به قول معروف خفقان گرفته بودم؛ نمی‌‌توانستم چیزی بگویم. هر وقت هم به من از جایی تلفن می‌‌شد می‌‌گفتم اشتباه گرفتید؛ چون که نمی‌‌توانستم مصاحبه‌ای انجام بدهم. ولی‌ خودم دلم می‌‌خواست که انتقام این بچه را بگیرم؛ بچه بی‌ گناهم را این جور زیر اتومبیل له‌ کردند و آخر سر هم گفتند اتومبیل سرقتی بوده و راننده‌اش هم متواری است که ما گفتیم راننده چه قصد و غرضی با ما داشته که بچهٔ من رو اینجور در خیابان له‌ کند؟ ولی‌ جوابی نشنیدیم. گفتند که سرقتی بوده، ما اصلا اطلاع نداریم، ماشین مال نیرو انتظامی است ولی‌ سرقت شده بوده است، کار ما نیست.  صدای مادر شاهرخ رحمانی را از اینجا بشنوید خانوادهٔ شما وقتی‌ فهمیدند که شاهرخ در خیابان ولی‌ عصر توسط اتومبیل زیر گرفته شده است دقیقا چه کردند و به چه مکان‌هایی مراجعه کردند؟ چون روز عاشورا بود هر کدام از ما به یک جا رفته بودیم، شاهرخ هم صبح به من گفت: «مامان من می‌‌رم بیرون» طبق روال همیشه رفت و من هم همراه دخترم بودم. پسر‌هایم هر کدام جای دیگری بودند. من و دخترم حدود ساعت ۳ ظهر به خانه برگشتیم و حدود ساعت ۴ زنگ خانه را زدند و دخترم جواب داد، به من نگفت که من ناراحت نشوم. پشت آیفون به ایشان گفته بودند که برادرتان تصادف کرده. وقتی‌ ما رفتیم نمی‌‌دانستیم که به قتل رسیده و فکر می‌‌کردیم تصادف کرده. دخترم هم به من نگفت، تلفنی با برادر دیگرش تماس گرفت و گفت شاهرخ در جادهٔ کندوان تصادف کرده است. پسرم با شماره تلفنی که به ما داده بودند تماس گرفت و متوجه شد شمارهٔ کلانتری جنت آباد است. به پسرم گفتند برادرت در اثر سانحه تصادف در جادهٔ کندوان فوت کرده و جسدش در پزشکی‌ قانونی کهریزک است، بروید و شناسایی کنید. که پسرم می‌‌رود و از راه دور جنازه را به ایشان نشان می‌‌دهند. خونین و مالین برادرش را می‌‌بیند و داد و فریاد می‌‌کند که چرا برادرم اینجوری شده؟ بعد پرس و جو کردیم دیدیم اصلا آن روز در جادهٔ کندوان هیچ تصادفی‌ نبوده است. شب که به خانه آمدیم یکی‌ از دوست‌های پسرم از طریق اینترنت به ما خبر داد که شاهرخ ظهر به در خیابان ولی‌ عصر به قتل رسیده است. بعد از این بود که گفتند اگر پی‌ گیری‌هایتان را ادامه بدهید، اتفاقی که برای مرحوم شاهرخ رحمانی افتاد برای سایر فرزندانتان هم می‌‌افتد؟ نه هنگام تحویل جنازه، بعد از ۳ روز که جنازه را تحویل دادند گفتند بروید مراسم‌هایتان را برگزار کنید بدون سر و صدا، اگر سر و صدایی باشد یا به جایی اعتراض کنید فرزندان دیگرت هم به همین شکل در اثر سانحه و از این حرف‌ها از بین خواهند رفت. تن‌ها همین عامل بود که شما از پی‌گیری شکایتتان خودداری کردید یا برخورد دیگری هم با شما شده بود؟ بر خورد مسوولان با شما چگونه بود؟ برخورد‌هایشان خیلی‌ بد بود، دور و اطراف ما گارد بود، ما نمی‌‌توانستیم اصلا نفس بکشیم، خیلی‌ اذیت کردند. همه دور و اطراف ما و تلفن‌های همه ما کنترل بود. بعد هم در مراسم چهلم، عکس شاهرخ را چسبانده بودیم به اتوموبیلمان و گل زده بودیم. آمدند شیشهٔ اتومبیل را شکستند و روی عکس بچه‌مان با آجر یا چیز دیگری زده بودند و همسایه‌ها به ما زنگ زدند و گفتند ماشین اینجور شده است، اذیت‌های این چنینی که زیاد بود، اما من به خاطره بچه هام صدایم را در سینه‌ام خفه کرده بودم. چه اتفاقی افتاد که مجبور شدید از ایران خارج بشوید، آیا این تهدید‌ها بیشتر شده بود؟ بله بیشتر بود و همین‌جور ادامه داشت. مادر یکی‌ از شهدایی که در همین حوادث کشته شده بود به من پیشنهاد کرد که در پارک لاله تهران مادر‌ها جمع می‌‌شوند، بیا برویم آنجا. من از ترسم گفتم نه، به خاطر بچه‌هایم، تهدید شدم، نمی‌‌توانم همراه شما بیایم. چه اتفاقی افتاد که از ایران خارج شدید؟ چند وقت هست که خارج شدید؟ به خاطر این حوادث نمی‌‌توانستم دیگر تحمل کنم، دخترم در استانبول ترکیه دانشجو بود و من هم بیشتر پیش او بودم، گفتم کلا برویم چون نمی‌‌شود همیشه در خفقان زندگی‌ کرد. سالگرد پسرم هم یکی‌ دو جا به من زنگ زدند و دخترم با یک خبرنگار صحبت کرد، در فرود‌گاه جلویش را گرفتند و تهدیدش کردند و بازخواست کردند که چرا این صحبت‌ها را کرده‌ای. یک بار هم سال ۸۹ سپاهی‌ها در فرود‌گاه جلوی خود من را گرفتند و پرسیدند که در خارج با چه کسانی‌ هماهنگ هستی‌؟ چه کارهایی انجام می‌‌دهی‌؟ چه کسانی‌ با شما در ارتباط هستند، با چه کسانی‌ مکاتبه دارید؟ گفتم با هیچکس. همین سوالات را از دخترم هم پرسیده بودند. در حال حاضر چه درخواستی از مقامات بین المللی و سازمان‌های حقوق بشری دارید؟ خون بچه‌ام پایمال نشود، تقاص خونش گرفته شود، امثال شاهرخ بچه‌های دیگری هم هستند که بدون هیچ دلیلی‌ شهید شده‌اند، بچه را ۴ سال بدون پدر بزرگ کنم و صبح برود و ظهر این چنین فجیع به قتل برسد؟ فرزندم زیر ماشین له‌ شود؟ برای چی‌؟ چه گناهی داشت؟ مگر چه می‌‌خواست از دولت؟ آزادی می‌خواست دیگه جز این چیزی می‌‌خواست؟ می‌ خواهم که رسیدگی شود که فرزند من را چرا کشتند؟ برای چی‌؟ به چه علت؟ مگر جز این گفته‌هایی که من گفتم بچه‌ام چیز دیگری می‌‌خواست؟ ما آزادی می‌‌خواهیم، نه اینکه صدای بچه‌هایمان را در گلو خفه کنند، صدایشان هم که در می‌‌آید اینجوری له‌شان می‌‌کنند، بدون سر و صدا! بعد هم بگویند کار ما نبوده شما هم بروید بدون سر و صدا مراسم‌هایتان را برگزار کنید واگر نه بچه‌های دیگرتان هم به همین ترتیب از بین می‌‌روند، که من هم خففان بگیرم و نتوانم کاری از پیش ببرم.   شما این خبرنامه را به این دلیل دریافت می کنید که ایمیل شما پس از تایید وارد لیست دریافت کنندگان شده است. برای لغو عضویت از این خبرنامه به این لینک مراجعه کنید یا به greencorrespondents-unsubscribe@sabznameh.com ایمیل بزنید. با فرستادن این خبرنامه به دوستان خود آنها را تشویق کنید که عضو این خبرنامه شوند. برای عضویت در این خبرنامه کافی است که به greencorrespondents@sabznameh.com ایمیل بزنید. برای دریافت لیست کامل خبرنامه های سبزنامه به help@sabznameh.com ایمیل بزنید.