Latest News from 30Mail for 03/13/2012

سمفونی چهارشنبه‌سوری 1390/12/23   بهمن دارالشفایی آق بهمن وقتی ثمین باغچه‌بان شب چهارشنبه‌سوری چهار سال پیش مرد، پسرش کاوه گفت ثمین چهارشنبه‌سوری را خیلی دوست داشته  و سمفونی‌ای هم برای چهارشنبه‌سوری ساخته بود و بخشی از آن را هم همان‌جا، در مراسم یادبود ثمین در تالار وحدت، پخش کرد. چند وقت بعد فایل کامل اجرای این سمفونی منتشر شد. شنیده‌ام که کاوه چند سالی است (از قبل از مرگ ثمین) در حال جمع کردن آهنگ‌هایی است که پدرش بعد از مهاجرت به استانبول ساخته و می‌خواهد همه را در یک آلبوم منتشر کند. باز هم شنیده‌ام که هنوز تصمیم نگرفته اسم آلبوم را چهارشنبه‌سوری بگذارد یا رنگین‌کمون ۲ چهارشنبه‌سوری (ثمین باغچه‌بان) - فایل صوتی این‌ها هم مطالبی هستند مربوط به ثمین: نوشته‌ام در یک‌سالگی نبودن ثمین نوشته‌ام درباره مرگ ثمین یادداشت ثمین باغچه‌بان درباره آلبوم رنگین کمون و متن همه ترانه‌های این آلبوم نوشته نازلی درباره مرگ ثمین نوشته مهراد درباره ثمین در بی‌بی‌سی فارسی (لینک فیلتر نشده) گزارش بنفشه از مراسم ثمین در تالار وحدت آهنگ جای آهو از آلبوم رنگین کمون آهنگ روز برف بازی از آلبوم رنگین کمون متن آهنگ (البته نمی‌دانم به‌خاطر ضعیف بودن گوش من است یا عالی نبودن کیفیت فایل یا مبهم خواندن خواننده‌ها که چند کلمه را نمی‌همم چه می‌گویند. سعی کردم نزدیک‌ترین کلمه‌هایی را که بی‌معنی نباشند، بگذارم. لطف می‌کنید اگر اشکالی در متن پیاده‌شده دیدید، بگویید که درست کنم: روز نوروزه سالی یه روزه طبل و سرنا و سنج با هم کن امروز ای دهل‌زن کو زنگ و نهاره ابر و مهتاب و بال بهاره شیشه عمرم سنج بلوره کی خدا میده عمر دوباره کاشکی هر روز بود روز نوروز کاشکی هر شب بود چهارشنبه‌سوری یکی یه دونه ام گل و گلدونم نامه و عکست رو دیروز گرفتم نم‌نم بارون رو بوم این‌جا زیر برگ گل و ریحونه این‌جا شبنم دیشب رو برگ نارنج دلم از دوریت ویرونه این‌جا کاشکی هر روز بود روز نوروز کاشکی هر شب بود چهارشنبه‌سوری آتیش‌افروزم سالی یه روزم نی و ریحون و گل با هم کن امروز آی ستاره آی ستاره‌‌بارون چلچراغون کن شبای ایرون ماه فروردین هر روز از البرز گل ببارون بر پهنای ایرون کاشکی هر روز بود روز نوروز کاشکی هر شب بود چهارشنبه‌سوری * تیتر از سی‌میل     سرزمین روضه‌خوانان قهار 1390/12/22   مرضیه رسولی سه روز پیش رنج کشیدن حقی به آدم می‌دهد؟ توی صف شلوغ نانوایی می‌ایستم و از مصیبت‌هایی که افتاده‌اند روی زندگی‌ام می‌گویم. بقیه سر تکان می‌دهند و درحالی‌که یک چشمشان به تنور است همدردی می‌کنند اما بعدش که می‌روم بدون رعایت نوبت نان بگیرم چندنفرشان از پشت یقه‌ام را می‌گیرند و می‌گویند کجا کجا؟ هلم می‌دهند ته صف و اگر دروغگویم ندانند می‌شوم آدمی که می‌خواهد از بقیه سواستفاده کند. آدمی که قیمت خرج کردن رنجش، رسیدن به یک‌نصفه نان خارج از نوبت است. دنیا به این عدالت رسیده که هرچیزی به‌جای خود و هیچ‌چیز ناعادلانه‌تر از این نیست. مردم قبول نمی‌کنند به‌خاطر این‌همه دردی که در زندگی تحمل کرده‌ام برتر باشم،‌ نفع ببرم. بخصوص آدم‌های زیادی در این اطراف مدعی رنج ‌کشیدنند، خود را صاحب عزا می‌دانند، هرلحظه آماده‌اند برایم آس رو کنند. در جایی که همه صاحب رنجند من چه حقی برای خودم می‌خواهم؟ حرف زدن از رنج در اینجا، در این جغرافیا که همه به‌اندازه‌ی یک عمر می‌توانند ذکر مصیبت بگویند، بی‌‌ارج و قرب است، تاریخ مصرف دارد. تا وقتی تر و تازه است می‌شود خرجش کرد و احیانن ازش نصیب برد،‌ باید در چهره‌ات مشهود باشد، وقت حرف زدن ازش متاثر باشی و صدایت بلرزد. اگر سرگذشت بدبختی‌هایت را با همان صدایی که به شاطر می‌گویی یه دونه خاشخاشی، تعریف کنی، مخاطبت به حرف‌هایت همان واکنشی را نشان می‌دهد که به سوالی مثل ببخشید آخر صف شمایید؟ بدبختانه بده بستان‌های این شکلی باید فیزیکی و مشهود باشد. اینجا سرزمین روضه‌خوانان قهار است و اگر کمتر از آنها ظاهر شوی فرصت محدودت را از کف داده‌ای. روضه‌خوانی توقع مردم را بالا برده، به ذکر مصیبت عادتشان داده و در برابرش واکسینه‌شان کرده. مردم باید به چشم ببینند تا بپذیرند. فکر نکن وقتی بپذیرند دستشان را می‌کنند توی جیبشان و سهمت از دنیا را می‌گذارند کف دستت. تازه نوبت‌ آنهاست که تعریف کنند و نوبت توست که بپذیری. با گفتن رنجم باعث می‌شوم حرمتی که گردش را گرفته از بین برود و برای خودم هم بی‌اعتبار شود. هربار که تعریفش کنم ازش لایه‌برداری می‌کنم و ضخامتش را برای خودم کمتر می‌کنم، درحالی که برای سرپا ایستادن و تکیه کردن، برای توجیه کردن خودم، برای پر کردن سوراخ‌سنبه‌هایم به ضخامتش احتیاج دارم. رنج آدم را غنی می‌کند؟ بعید می‌دانم. رنج باعث می‌شود آدم عیار دستش نباشد، معیارش با معیارهای دیگر نخواند،‌ از بقیه فاصله بگیرد و تنهاتر شود. آنها که کمتر غریبه‌اند، بعد از آن دیگر مرا با تجربه‌ی رنجم می‌بینند و ناخودآگاه جایی دورتر از خود می‌گذارندم و با فاصله نگاهم می‌کنند، ملاحظه‌ام را می‌کنند و همین ملاحظه کردن یعنی نادیده گرفتن. من آنها را جایی دورتر از خودم می‌نشانم و رنجی که کشیده‌ام بین من و آنها دیوار می‌کشد. تقسیم تجربه‌ی رنج، مضحکه می‌سازد. * تیتر از سی‌میل     همواره عکس تماشا کردن 1390/12/22   میم نون ساز نو،‌ آواز نو من عکس خیلی دوست دارم. هر چیزی که به عکس مربوط باشد را هم دوست دارم. عکس گرفتن، عکس تماشا کردن، آلبوم، قاب عکس، و خلاصه چیزهای این طوری. بعد آدم از هر عکسی یک جور لذتی می‌برد. من با عکس‌های آدم‌ها و زندگی‌هاشان و خانه‌هاشان خیلی حال می‌کنم. وقت‌هایی که خیلی خسته و غم‌گین ام، دیدن آدم‌ها و زندگی‌هاشان خیلی امیدوارکننده است. خیلی واضح نشانم می‌دهد که زندگی در دنیا جریان دارد. در جاهای دیگری از دنیا مردم زندگی می‌کنند و شادند یا حتی مثل من غم‌گین و خسته اند، ولی هستند و من تنها نیستم و دنیا به آخر نرسیده است. عکس‌های مردم و زندگی روزمره‌شان یادم می آورد که با همه‌ی دوری‌ها چه قدر به هم شبیهیم، که دنیا هیچ جا کامل و بی‌نقص نیست ولی باز زندگی راهی برای خودش باز می‌کند. عکس گوشه کنار خانه‌ی مردم، گال‌دان‌های پشت پنجره، بشقاب سیب روی میز وسط هال، سبد ظرف‌های کنار سینک، دیدن رنگ و نور این عکس‌ها سرحالم می‌کند. وقتی بی حال و حوصله ام، یادم می‌آورد که جاهای دیگری از دنیا زندگی چه قدر خوب جریان دارد. الان هی فکر کردم که چی توی این عکس‌ها هست و سعی کردم توضیح بدهم. نشد. امشب که دوستی لینکی از عکس‌های توی خانه‌ای برام فرستاده بود، دوباره یادشان افتادم. بر همه‌ی ما باد همواره عکس تماشا کردن. * تیتر از سی‌میل     ایران یکی از چهار کشور اصلی «دشمن اینترنت» در جهان گزارشگران بدون مرز: 1390/12/22     سازمان گزارشگران بدون مرز، روز دوشنبه گزارشی از وضعیت سانسور اینترنتی در سال ۲۰۱۲ تحت عنوان «دشمنان اینترنت» منتشر کرد که در این گزارش، جمهوری اسلامی ایران در میان چهار کشور اصلی «دشمن اینترنت» قرار دارد.   در این گزارش نام کشورهایی که آزادی اینترنتی را بیش از دیگر کشورها محدود می‌کنند به ترتیب برمه (میانمار)، چین، کوبا، ایران، کره شمالی، عربستان سعودی، سوریه، ترکمنستان، ازبکستان و ویتنام ذکر شده‌است.   در این گزارش آمده‌است که برخی کشورها ازجمله ایران «دسترسی به اینترنت را تا اندازه‌ای سانسور می‌کنند که عملاً شهروندان خود را به اینترانت‌های [شبکه‌های داخلی] محلی محدود کرده‌اند که هیچ شباهتی به وب جهانی ندارد.»   در بخش دیگری از این گزارش آمده‌است که ایران قصد خود برای راه‌اندازی یک «اینترنت ملی» را بیان کرده و در عین حال موجی از دستگیری‌ها را در ارتباط با سانسور اینترنتی خود به راه انداخته و به رژیم سوریه نیز برای «بهینه کردن نظارت اینترنتی» کمک می‌کند.   گزارشگران بدون مرز می‌نویسد که «ارتش سایبری ایران» و گروه مشابهی در سوریه پس از «ارتش سایبری چین» از متخلفان اصلی هک و رخنه در فضای مجازی هستند.   گزارش این سازمان در ادامه می‌نویسد که برای رژیم‌های نام‌برده «قطع کامل اینترنت راه حلی شدید است که می‌تواند برای مقام‌ها ایجاد دردسر کرده و به اقتصاد آسیب بزند، بنابر این کند کردن سرعت ارتباط اینترنتی روشی غیرمستقیم اما مؤثر است تا از طریق آن از ارسال و دریافت عکس و ویدئو جلوگیری شود، و ایران استاد این کار شده‌است.»   در گزارش پیشین سازمان گزارشگران بدون مرز که در اسفندماه ۸۹ منتشر شده‌بود نیز نام ایران در فهرست ۱۰ کشوری بود که دشمن اینترنت به شمار می‌روند.    منبع: رادیو فردا     وزارت ارشاد از مراسم تقدیر از اصغر فرهادی جلوگیری کرد 1390/12/22   وزارت ارشاد به کانون کارگردانان ایران و شورای عالی تهیه کنندگان سینمای ایران، برای برگزاری مراسم تقدیر از اصغر فرهادی مجوز نداد. مراسم تقدير از این کارگردان برنده اسکار قرار بود روز دوشنبه، در تالار ايوان شمس برگزار شود.   به گزارش خبرگزاری ايلنا ظهر دوشنبه از سوی کانون کارگردانان سينمای ايران و همچنين شورای عالی تهيه کنندگان سينما قرار بود مراسم جشنی با حضور اهالی سينما و با هدف تقدير از اصغر فرهادی کارگردان برنده اسکار سينمای ايران برگزار شود، اما اين مراسم لغو شد.   به نوشته ایلنا، مجوز لازم از سوی وزارت ارشاد برای برگزاری اين مراسم صادر نشده است.    اعضای کانون کارگردانان سينمای ايران و شورای عالی تهيه‌کنندگان سينمای ايران، بعد از لغو اجازه‌ برگزاری مراسم تقدير از اصغر فرهادی، بيانه‌ای صادر کرده و در آن ابراز تاسف کرده‌اند.   در این بیانیه آمده است «اصغر فرهادی عزيز می‌خواستيم از تو به خاطر کسب اين دستاورد بزرگ، که برای ايران و سينمای آن در آستانه سال نو به ارمغان آوردی، مجلسی ساده و صميمی با همکاران سينماگر داشته باشيم. بنا بود فقط بگوييم خسته نباشيد! دست مريزاد! متوليان فرهنگی!!! نگذاشتند، نشد، متاسفيم، افسوس.»   کسب نخستين جايزه اسکار برای سينمای ايران توسط فيلم «جدايی نادر از سيمين»، با استقبال شمار زيادی ازهنرمندان و فعالان سياسی ايرانی روبه رو شد.   منبع: رادیو فردا و ایلنا     اصالت را به فرهنگ بدهیم 1390/12/22 نیاز Nei C به‌طور‌اتفاقی متن یکی از سخنرانی‌های سال هشتاد و شش مصطفی ملکیان را می‌خواندم که گفت: «اگر كسي بگويد كه يگانه‌ مشكل جامعه، ‌يا علت‌العلل مشكلات جامعه، ‌يا بزرگترين مشكل جامعه، رژيم سياسي حاكم بر آن جامعه است، ‌ما به اين «سياست‌زده» مي‌گوييم. سياست‌زده كسي است كه فكر مي‌كند ام‌الفساد، رژيم سياسي حاكم بر جامعه است» و ادامه داد: «اگر كسي بگويد كه بزرگترين مشكل ما چيست، من مي‌گويم فرهنگ ماست. فرهنگ مردم مشكل دارد كه بازتابش در عالم سياست به اين صورت خود را نشان مي‌دهد. بنابراين سياست‌زده نيستيم و اصالت را به سياست نمي‌دهيم، اصالت را به فرهنگ مي‌دهيم.» از سوی دیگر می‌توانم با تفکری از سنخ آدورنو یا هورکهایمر که فرهنگ را پروژه‌ای تحت سلطه‌ی صاحبان قدرت و حکومت می‌دانند ارتباط برقرار کنم. جذابیت این موضوع برای من بیش از آن‌که لزوم یا امکان یا مسیر مفروض منتقل کردن سهمی از این قدرت از طبقه‌ی حاکم به توده یا فرهنگ‌سازی مردمی باشد، فرهنگ این «انتقال قدرت» است.     "صنعت ریخته‌گری در آستانه نابودی قرار دارد" 1390/12/22 رئیس شورای اسلامی کار صنایع ریخته‌گری ایران می‌گوید که به دلیل عدم حمایت دولت از واحدهای ریخته‌گری و قطعه سازی، این صنعت با «بحران شدیدی» روبروست. به گزارش خبرگزاری کار ایران، داوود میرزایی دلیل این «بحران شدید» را «بالارفتن قیمت حاملهای انرژی، قوانین مالی دست و پاگیر، بهره‌های زیاد بانکی، کمبود نقدینگی و عدم پرداخت مطالبات قطعه سازان از طرف کارخانه‌های خودرو سازی» عنوان کرده است. پیش از این، دیگر تولیدکنندگان ایرانی نیز از بالارفتن قیمت حامل‌های انرژی که بر اثر هدفمندی یارانه‌های ایجاد شده بود، ناراضی بودند. این مقام مسئول تصریح کرده که تحریم ایران نیز واردات و صادرات را با مشکل مواجه کرده و یکی از عمده‌ترین مشکلات این صنعت را رقم زده است. آقای میرزایی همچنین افزوده که این مشکلات سبب شده تا بعضی از خطوط تولید این صنعت متوقف شود و این صنعت در خطر نابودی قرار بگیرد.  منبع: ایلنا     محکومیت حبس برای دو روزنامه‌نگار و سرمایه‌گذار روزنامه شرق 1390/12/22 دادگاه انقلاب تهران دو روزنامه نگار روزنامه شرق و سرمایه گذار این روزنامه را به تحمل یک سال زندان محکوم کرد.  احمد غلامی، سردبیر سابق روزنامه شرق، و کیوان مهرگان، دبیر سرویس سیاسی، روزنامه نگارانی هستند که در دادگاه انقلاب مجرم شناخته شده‌اند. آقای غلامی به اتهام «تبلیع علیه نظام» به یک سال زندان محکوم شده که البته این حکم به مدت ۵ سال تعلیق شده است. آقای مهرگان نیز توسط دادگاه انقلاب به یک سال زندان و پنج سال محرومیت از فعالیت‌های مطبوعاتی، سیاسی، فرهنگی و مجازی محکوم شده است. این دو روزنامه نگار به همراه فرزانه روستایی، دبیر سرویس بین الملل روزنامه شرق، و علی خدابخش، سرمایه گذار این روزنامه، در پی یورش نیروهای امنیتی به دفتر روزنامه شرق در ۱۶ آذر ۱۳۸۹ بازداشت و پس از مدتی آزاد شدند. علی خدابخش، سرمایه گذار روزنامه شرق نیز توسط دادگاه انقلاب به یک سال حبس و پرداخت ۳۰۰ هزار تومان جریمه نقدی محکوم شده است. دادگاه انقلاب تهران اعلام کرده که به علت حضور خانم روستایی در خارج از ایران، پرونده او همچنان مفتوح است.  منبع: خانه حقوق بشر ایران    سی میل را در تویتر دنبال کنید | سی میل در فیسبوک دنبال کنید|خبرنامه سی میل را برای دوستان خود بفرستید  شما این خبرنامه را به این دلیل دریافت می کنید که ایمیل شما پس از تایید وارد لیست دریافت کنندگان شده است. برای لغو عضویت از این خبرنامه به این لینک مراجعه کنید یا به 30mail-unsubscribe@sabznameh.com ایمیل بزنید. با فرستادن این خبرنامه به دوستان خود آنها را تشویق کنید که عضو این خبرنامه شوند. برای عضویت در این خبرنامه کافی است که به 30mail@sabznameh.com ایمیل بزنید. برای دریافت لیست کامل خبرنامه های سبزنامه به help@sabznameh.com ایمیل بزنید.