-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
وقتی حامی احمدی نژاد، رهبر مذهبی آیت الله علی خامنه ای، به مسئولان چراغ سبز برای تقلب گستره در انتخابات ریاست جمهوری در ژوئیۀ ۲۰۰۹ داد هیچگاه نمی توانست تصور کند که مریدش روزی «توی روی او» می ایستد. این اتفاق در آوریل گذشته افتاد و تمام حکومت و رهبری آن را دچار گرفتاری زیادی کرد.
اختلاف بین اردوگاه احمدی نژاد از یکسو و روحانیت محافظه کار و سپاه پاسداران و مجلس از سوی دیگر تقریباٌ از همان زمان شروع به کار احمدی نژاد در سال ۲۰۰۵ وجود داشت.
خامنه ای تاکنون رئیس جمهور افراطی و ستیزه جو را در پناه خود گرفته و از او در مقابل مانع تراشی های مخالفان نسبت به سیاست داخلی و خارجیش تا حد زیادی حمایت کرده بود.
در ۱۷ آوریل رئیس جمهور با برکناری وزیر اطلاعات حیدر مصلحی که از افراد مورد اعتماد خامنه ای است پا را از گلیم خود فراتر گذاشت. خامنه ای دخالت کرد و با فرمان حکومتی مصلحی را دوباره به کار برگرداند، اقدامی خلاف قانون اساسی زیرا طبق این قانون نصب و عزل وزیران فقط در اختیار رئیس جمهور است.
یک «حقِ عرفیِ» نانوشته از زمان به قدرت رسیدن خامنه ای (۱۹۸۹) به او اجازه می دهد که در پنج وزارتخانه تنها با تأیید او کسی بتواند به وزارت انتخاب شود: وزارتخانه های کشور و خارجه و اطلاعات و دفاع و ارشاد. اسلاف احمدی نژاد، رفسنجانی و خاتمی، هیچگاه با این امتیازِ مخالف با قانون اساسی رهبر مخالفت نکرده بودند.
این اولین بار نبود که احمدی نژاد کاری کرد که خامنه ای را خوش نیامد. وی در دوران ریاست جمهوری خود پنج وزیر وزارتخانه های نام برده را برکنار کرده بود که خامنه ای با ناخرسندی و مجلس با وجود انتقاد شدید آن را تن به آن داده بودند.
موضوعِ اصلیِ اختلاف شخصِ اسفندیار رحیم مشایی است که تا ژوئیۀ ۲۰۰۹ معاون اول رئیس جمهور بود. به فرمان خامنه ای برکنار شد (وی برای مدت کوتاهی یعنی بعد از انتخابات ریاست جمهوری در دورۀ دوم به این سمت منصوب شد و براثر فشارها خود استعفاء کرد- م).
احمدی نژاد خامنه ای را تحریک کرد به این شکل که مشایی را به ریاست دفتر و مشاور اول خود برگزید و با وجود مخالفت های زیاد تاکنون هم از او حمایت می کند. ظاهراٌ برکناری مصلحی به این دلیل بوده که وی دستور شنود دفتر مشایی را داده بوده است. مشایی که دخترش با پسر احمدی نژاد ازدواج کرده قبلاٌ محافظه کاران را با اظهاراتش مبنی براینکه ایران دوست همۀ مردم جهان و نیز اسرائیلی هاست به مخالفت با خود واداشته بود.
بعد وی با حرف های «ملی گرایانه» که مکتب ایران را برتر از مکتب اسلام دانست موجی از انتقاد ایجاد کرد. در واقع مشایی نفوذ زیادی بر رئیس جمهور دارد که به نوبۀ خود هرچه بیشتر از روحانیت محافظه کار دور می شود و نوعی «آزاد کردن» جامعه را تبلیغ می کند از جمله آزادی مردم بویژه زنان که از مقررات حجاب در رنجند.
آیت الله های عصر حجری به هیچ رو نمی توانند با این موضع ها بسازند. اینگونه بود که اینان با پیشنهاد احمدی نژاد مبنی بر دادن اجازۀ ورود به زنان در ورزشگاه ها از در مخالفت درآمدند و با مؤفقیت جلوی آن را گرفتند.
ماه ها پیش یک سی دی مستند با نام «ظهور نزدیک است» در سراسر کشور پخش شد که در آن پیش بینی می شود امام دوازدهم، به باور شیعه منجیِ عالم، در ژانویۀ ۲۰۱۲ ظهور خواهد کرد. اصول گرایان این سی دی را کفر می دانند و پخش آن را به اطرافیان احمدی نژاد نسبت می دهند. زیرا پیش بینی در مورد تاریخ دقیق «ظهور» ممنوع است. در اصل، مسئله حمله به رهبر انقلاب است زیرا غیرمستقیم به مردم گفته می شود دوران سلطۀ خامنه ای به زودی به پایان می رسد. در هرحال خامنه ای قبل از آغاز بحران طرفداران احمدی نژاد را به دلیل این سی دی نکوهش نکرده بود.
احمدی نژاد بعد از تقریباٌ دوهفته شرکت نکردن در جلسه های هیأت دولت در اعتراض به حکم خامنه ای، دوباره به دولت برگشت و در شروع جلسه وفادارای دولتش را به خامنه ای اعلام کرد.
بحران رهبری در ایران چند جنبۀ مهم را آشکار کرد. احمدی نژاد را بسیاری از کارشناسانِ عمدتاٌ غربی مرد قدرمتند ایران می دیدند که حتی می تواند به آیت الله خامنه ای جهت بدهد زیرا دستگاه قدرتِ حکومت بویژه سپاه قدرتمند پاسداران را به عنوان پایگاه زیرچتر خود دارد.
رئیس جمهور، که گرایشش به پنداربافی دارد، جایگاهش را دست بالا گرفت و فراموش کرد انتخاب دوباره اش را به رهبر انقلاب مدیون بوده است. از زمان شعله ور شدن بحران، انتقاد نابود کننده از جبهه های قدرتمند بویژه رهبری سپاه پاسداران بر احمدی نژاد باریدن گرفته است. کسانی که قبلاٌ از او به شدت حمایت می کردند امروز از جمله منتقدانش هستند.
برخی از مهمترین اطرافیان او بازداشت شده اند. رئیس جمهور بدون تصویب مجلس دستور ادغام چهار وزارتخانه را داد که فوری از سوی شورای نگهبان که تاکنون همواره از احمدی نژاد حمایت کرده بود غیرقانونی اعلام شد.
وی اما ادغام را پیش برد و وزیران مربوط را برکنار کرد و سرپرستی وزارت نفت را برعهده گرفت و نشان داد کار پایان نیافته است. اما احمدی نژاد یک پدیدۀ متضاد باقی می ماند.
از طرفی می خواهد نوعی «آزاد کردن» را به اجرا درآورد و در این راه انتقاد شدید روحانیت قدرتمند را به جان می خرد، از طرف دیگر معلوم می شود در موضع مدافع سرسخت «نظریۀ مهدویت» (ظهور نزدیک امام مهدی) طرفدار نظریه ای است که به عنوان به شدت خرافی طبقه بندی می شود. ابتکار ملی گرایانه – لیبرالیستی او برپایۀ این شناختش است که روحانیت مدتهاست با فتواها و اظهارات غریب و غیرامروزیش پذیرفتگی خود را در بین تودۀ مردم از دست داده است.
اگر قرار باشد احمدی نژاد از تصمیم اعلام شدۀ خود برای استعفاء برگردد احتمال عزل او به دست مجلس و با تأیید خامنه ای خیلی زیاد است. هستۀ حکومت هرچه بیشتر کوچک تر می شود و حکومت خود را با افزایش درگیری ها در معرض فروپاشی قرار می دهد. اکنون «جنبش سبزِ» مخالفان در ایران با توان خاموش اما بالای خود می تواند فقط خوشحال باشد.
اخیراٌ با تأیید خامنه ای در پشت پرده، قانونی در مجلس به تصویب رسده که طبق آن قرار است کمیسیونی از مجلس برکارهای نمایندگان نظارت کند تا جلوی فساد و به خطر انداختن امنیت ملی و اخلاق را توسط آنها بگیرد و با این قانون جمهوری قدم به راه سلطۀ مطلق رهبرمذهبی می گذارد.
احمدی نژاد که در رسانه های بین المللی توجه جلب می کند بال وپرش ریخته است. اگر دست از کارهای خود بردارد او را تا آخر دورۀ ریاست جمهوری تحمل خواهند کرد. در غیر اینصورت خامنه ای آبروی خودش را به عنوان حامی بزرگ مریدش خواهد برد. مردم کم درآمدتر که احمدی نژاد با کمک های مالی زیر بغل آنها را گرفته بود خطر مهمی در مقابل قدرت برتر اردوگاه خامنه ای ندارند. رئیس جمهور نخواهد توانست از نظرسیاسی از درگیری مجدد علنی با خامنه ای جان سالم به در ببرد. آیت الله خامنه ای احتمالاٌ از احمدی نژاد به عنوان مریدی غیرقابل اتکا و بی وفا قطع امید کرده است.
از این به بعد احمدی نژاد در عرصۀ بین المللی بویژه در اختلاف برسر برنامۀ هسته ای ایران کمتر جدی گرفته خواهد شد. غرب به ایران ظنین است که اورانیومِ قابل به کارگیری در سلاح هسته ای تولید می کند. خامنه ای در این اختلاف موضع سرسختانه ای دارد و گاهی که دولت نشانه های آشتی جویانه از خود بروز داده جلوی آن را گرفته است. جامعۀ بین المللی باید احتمال ادامۀ برنامۀ اتمی را بدهد. از نظر منطقه ای دولت احمدی نژاد در این مقطع حساس به موضعی تدافعی رانده خواهد شد. یک رئیس جمهور تضعیف شده در مقابل کشورهای خلیج فارس که از ایران به دلیل دخالت های ادعایی در امور داخلی کشورهای عربی انتقاد می کنند موضع قدرتمندی نخواهد گرفت. چنین می نماید احمدی نژاد بویژه قربانی وهمِ خود شده باشد، وهمِ قدرت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر