مهمانانی از آمریکا داشتیم که صبح همان روز از سنندج به مریوان رفته بودند تا شاهد زیبایی‌های کوه‌های زاگرس و دریاچه زریوار به عنوان آخرین بخش از سفر ۳ ماهه‌شان به ایران باشند که چند روز بعدش، عازم تهران و از آنجا به آلمان و بعد به نیویورک می‌شدند اما خبری شوم، شیرینی کل سفرشان را به کام‌شان تلخ کرد. تمام تلاش‌های مادرم برای تماس با نیویورک و خبر گرفتن از دختر خاله‌اش نتیجه‌ای نداد. میلیون‌ها نفر همان روز می‌خواستند با اقوام‌شان تماس بگیرند تا خبری بگیرند و معلوم بود هیچ کس به نتیجه ای نمی‌رسد. میهمانان نگران و مظطرب به هر حال عصر از سفر بازگشتند و بالاخره عصر همان روز تماس‌ها برقرار شد...
آنچه که رویداد...
نخستین هواپیما ساعت ۸:۴۵ صبح خود را به یکی از برج های دو قلوی مرکز تجارت جهانی کوبید و وارد طبقه ۷۳ آن شد. هواپیمای دوم کمتر از ۲۰ دقیقه بعد خود را به ساختمان دیگر زد و پس از مدت کوتاهی برجهای دو قلو ۱۱۸ طبقه ای با ارتفاع ۴۱۰ متر در مقابل چشم همگان فروریختند. در صبح آن روز، ۱۹ تن از اعضای القاعده، چهار هواپیمای تجاری-مسافربری را ربودند. هواپیماربایان، دو هواپیما را در فواصل زمانی متفاوت تعمدا به برجهای دوقلوی مرکز تجارت جهانی در شهر نیویورک زدند. در نتیجه این دو برخورد، همه مسافران به همراه عده بسیاری که در ساختمان‌ها حضور داشتند، کشته شدند. هر دو ساختمان، بعد از دو ساعت به طور کامل ویران شدند و آسیب‌های زیادی به ساختمان‌های اطراف زدند. گروه هواپیماربایان، هواپیمای سوم را به پنتاگون، واقع در ارلینگتون در ویرجینیا زدند. هواپیمای چهارم اما در زمینی نزدیک شنکسویل، در ایالت پنسیلوانیا، سقوط کرد. این در حالی بود که تعدادی از مسافرین و خدمه پرواز قبل از سقوط، تلاش کرده بودند تا کنترل هواپیما را که هواپیماربایان آن را به سمت واشینگتن دی.سی. هدایت می‌کردند، به دست بگیرند. اما هیچکدام از مسافران این پرواز و سه پرواز دیگر زنده نماندند.
قربانیان این حملات ۲۹۷۴ نفر بودند، که با در نظر گرفتن ۱۹ هواپیماربا مجموع تعداد کشته‌های این حمله‌ها به ۲۹۹۳ نفر می‌رسد. اکثر قربانیان این حملات مردم عادی و شهروندان بودند، که ملیت آنها ۹۰ کشور مختلف را شامل می‌شد. به علاوه، مرگ حداقل یک نفر ناشی از قرار گرفتن در معرض گرد و خاک به وجودآمده از ویرانی دو برج نیز گزارش شد.
واکنش ایالات متحده به این حملات، شروع جنگ علیه تروریسم با حمله به افغانستان و از قدرت برکنار کردن طالبان که تروریست‌های القاعده را پناه می‌داد، و نیز تصویب طرح «قانون میهن‌پرستی آمریکا» بود. کشورهای بسیاری قوانین ضدتروریسم خود را تقویت کردند و اجرای آنها را گسترش دادند. بعضی از بنگاه‌های تجاری در آمریکا، تا آخر هفته فعالیت خود را تعطیل کردند و بعد از بازگشایی از زیان هنگفتی خبر دادند که به خصوص متوجه شرکت‌های هواپیمایی و مؤسسات بیمه بود.
خسارتی که به پنتاگون وارد شده بود، ظرف مدت یک سال جبران شد و بعدها بنای «یادبود پنتاگون» در محل ساخته شد. همچنین بازسازی مرکز تجارت جهانی نیز آغاز شد. در ۲۰۰۶، برج اداری جدیدی در محل به بهره‌برداری رسید. مرکز تجارت جهانی ۱ نیز اکنون در حال احداث است که با ۵۴۱ متر ارتفاع، پیش‌بینی می‌شود در سال ۲۰۱۶ به بهره‌برداری برسد. این برج به یکی از مرتفع‌ترین برجهای شمال آمریکا تبدیل خواهد شد.
آغاز جنگ تروریستها
در دو سوى کشمکش تروریستی که بعد از واقعه ۱۱ سپتامبر پیش روی جهان قرار گرفت، دو ارودى اصلى تروريسم بين المللى قرار گرفتند که مهر خونين خود را به زندگى دو نسل از مردم جهان ما کوبيده بودند.
در يک قطب، عظيم ترين ماشين تروريسم دولتى و ارعاب و باج خورى بين المللى ايستاد. متشکل از هيات حاکمه و دولت آمريکا، تنها نيرويى که سلاح اتمى عليه انسان بکار برده و صدها هزار مردم بي‌خبر و بيگناه هيروشيما و ناکازاکى را در ظرف چند ثانيه خاکستر کرده است، ميليون‌ها نفر را در ويتنام به‌قتل رسانده و سرزمينشان را با بمباران شيميايى براى سالها سوزانده و بي‌مصرف کرده است. ناتو و ائتلاف‌هاى دولتهاى غربى که از عراق تا يوگسلاوى خانه و مدرسه و بيمارستان مردم را بر سرشان خراب کرده‌اند و نان و داروى ميليون‌ها کودک را گروگان گرفته‌اند. بورژوازى و دولت اسرائيل، که اشغال مي‌کند، تصرف مي‌کند، کشتار... اينها به اردوگاه‌هاى آوارگان بمب و راکت مي‌زنند و به کودکان دهساله پناه گرفته در آغوش پدر و در صف مدرسه شليک مي‌کنند. از هيروشيما و ويتنام تا گرانادا و عراق، از ميدان‌هاى تيرباران در اندونزى و شيلى تا قتل‌گاه‌هاى فلسطين، کارنامه و پرونده اين قطب جهانى تروريسم دولتى و قدر قدرتى امپرياليستى، عيان و غير قابل انکار جلوى چشم جهانيان است.
در قطب مقابل، تروريسم اسلامى و جنبش ارتجاعى و کثيف اسلام سياسى قرار گرفت. اينها که زمانى خود دست پرورده و مخلوق آمريکا و سیا و کلا غرب در جنگ سرد و ابزار سازماندهى ارتجاع بومى عليه چپ در جوامع خاورميانه بودند، به يک قطب فعال تروريسم بين المللى و يک پاى جنگ قدرت بورژوايى در خاورميانه بدل شدند. تاريخ ضد انسانى اسلام سياسى، از ايران و افغانستان و پاکستان، تا الجزاير و فلسطين ليست طويلى از نسل کشى‌ها، قصاوتها و جنايات تکان دهنده را در بر مي‌گيرد. از کشتارهاى دولتى و شبه دولتى در ايران و افغانستان، تا جنايات روزمره گروه‌هاى ترور اسلامى در اسرائيل و الجزاير و قلب اروپا و آمريکا، از سرکوب خونين مخالفان فکرى و سياسى، تا حاکم کردن قوانين ارتجاعى و ضد بشرى اسلامى بر مردم و بويژه بر زنان، از سر بريدن‌ها و دست بريدن‌هاى شرعى، تا بمبگذارى و قتل عام در اتوبوس‌ها و کافه ها و ديسکوتک‌ها، اقلام کارنامه اين مرتجعين بود و هست.
تصورش را بکنید، عده‌ای آدم کش به بهانه مبارزه با کفر یا امپریالیسم آمریکایی یا هر چیز دیگری، برجهای دوقلوی مرکز تجارت جهانی را با حمله انتحاری ویران ساختند و چند هزار نفر را قتل عام کردند، در مقابل نیز، کشوری که مورد تهاجم واقع شده و به اسطلاح حقوق بنیادینش نقض شده بود، به بهانه مبارزه با تروریستها، سالهاست بر سر مردم غیر نظامی عراق و افغانستان بمب و راکت می ریزد و آنها را قتل عام می کند.
برای مثال، نشریه نيشن در شماره ۱۱ ژوئن ۲۰۰۷، مقاله ای دارد تحت عنوان «جنگ مخفی هوايی آمريکا در عراق». در اين مقاله گزارش شده است که حملات هوايی آمريکا در عراق و افغانستان به تاکتيک ويژه کشتار شهروندان غيرنظامی تبديل شده است. بطوريکه تنها طی دو روز در ماه مه همان سال، در يک حمله حداقل ۲۲ شهروند غيرنظامی در افغانستان زيربمباران هوايي و ۵ غيرنظامی از جمله دو کودک در بغداد زير حمله هليکوپترها کشته شدند. در مجموع آمريکا از آوريل ۲۰۰۳، بيش از ۷۸۷۵۹ پوند بمب خوشه ای روی عراق انداخته است که گزارشگر ديده‌بان حقوق بشر آن را بزرگ‌ترين عامل منحصر به فرد قتاله شهروندان غيرنظامی خواند.
برخلاف وعده‌های ششلول بندانه بوش و شرکای‌اش، دنیا در مقابل تروریستها قرار نگرفت، بلکه به باشگاه تروریستها تبدیل شد!
برندگان و بازندگان سیاسی
با اینهمه و علیرغم تمام لشکرکشی‌ها و تبلیغات دولت‌ها و رسانه‌های غربی، امروز دولت آمریکا و کل کمپ غرب نه تنها به قدرت بلامنازع و هژمونیک در جهان حتی در همان سطح موقعیتی که در اواخر دوره جنگ سرد در دهه هشتاد داشت تبدیل نشده بلکه کمپ غرب هم از لحاظ سیاسی و هم از لحاظ اقتصادی از هر زمان دیگری بهم ریخته تر و بی ثبات‌تر شده است.
جنبش اسلام سیاسی نیز در مقایسه با دوره اوج خود در اواخر دهه نود و اولین سال‌های بعد از یازده سپتامبر، بسیار ضعیف تر و نامنسجم‌تر است. ضعف و درماندگی جمهوری اسلامی ایران، حکومتی که ستون فقرات جنبش اسلام سیاسی است، هم در عرصه سیاست داخلی و هم سیاست خارجی، خود نشانه گویائی از افول این جنبش است. دیگر نیروهای تروریست کمپ اسلام سیاسی نظیر القاعده و حزب الله لبنان و حماس و دولت سوریه نیز وضعیت چندان بهتری ندارند. جنبش اسلام سیاسی نیز مانند کمپ غرب دستاورد چندانی از این کشمکش دهساله نداشته است.
اما اگر هردو طرف بازنده‌اند، برنده چه کسی است؟ چه عاملی هر دو طرف را در پیشبرد سیاست‌های‌شان ناکام کرده است؟ پاسخ روشن است. لااقل در دوره هشت ماهه اخیر از انقلاب تونس تا امروز باید پاسخ این سئوال برای هر کسی روشن باشد: عامل ناکام ماندن دو قطب تروریستی، مردم انقلابی و معترضی هستند که علیه وضعیت موجود بمیدان آمده‌اند. امروز با قاطعیت می‌توان اعلام کرد که هر دو قطب جنگ تروریستی در کشاکش دهساله خود نه از یکدیگر بلکه از مردم شکست خورده‌اند.
واقعیت اینست که در مقابل این دو کمپ ارتجاعی توده مردم، نیروی سومی که ما آنرا جهان متمدن می‌نامیم، قرار دارند. به راستی صحنه به دو سوى اين جدال محدود نشد. يک نيروى سوم، يک غول خفته، وجود دارد که مي‌تواند ورق را برگرداند و امروز این غول به‌میدان آمده است. انقلاباتی که امروز در خاورمیانه و شمال آفریقا شاهد آن هستیم و همچنین اعتراضات بی‌سابقه در انگلیس و یونان و اسپانیا و اسرائیل و ایتالیا و دیگر کشورهای کمپ غرب به‌روشنی شکست طرفین کشمکش دهه یازده سپتامبر و ختم این دوره را اعلام می‌کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر