| واشينگتن پست زير عنوان " در برزيل، از زندانی تا رئيس جمهوری" مشروح مصاحبه ای با رئيس جمهوری منتخب برزيل را نقل کرده است که بخشی از آن به آينده مناسبات برزيل با ايران ارتباط دارد. لالی ويموث (Lally Weymouth) دستيار ارشد سردبيری واشينگتن پست در برزيل که اين مصاحبه را انجام داده است مقدمتا می نويسد : چهارهفته پيش، برزيلی ها در انتخابات رياست جمهوری، ديلما روسف (Dilma Roussef) را به عنوان نخستين رئيس جمهوری زن در آن کشور برگزيدند، که خود کانديدای منتخب لوئيز اينسيو لولا دا سيلوا (Luiz Incio Lula da Silva) رئيس جمهوری کنونی است، که به رغم محبوبيتی بسيار نزد مردم، دوران رياست جمهوری اش رو به اتمام است. خانم روسف، با سابقه ای غيرمعمول به قدرت می رسد. او در سال های دهه ۱۹۶۰ در تشکيلاتی زير زمينی عليه رژيم نظامی حاکم در آن ايام جنگيد، و سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۲ را در زندان و زير شکنجه گذراند. خانم روسف پس از آن وارد فعاليت های سياسی شد و در سال ۲۰۰۲ به عنوان وزير معادن و انرژی به دولت آقای لولا پيوست، و تا احراز مقام رياست دفترمخصوص او پيش رفت. زندانيان سياسی نخستين موضوعی است که خانم روسف در اولين مصاحبه مشروح خود پس از پيروزی در انتخابات به آن پاسخ می دهد: سئوال: زندانی سياسی بودن، آيا موجبی برای همدردی بيشتر شما با زندانيان سياسی ديگرمی شود ؟ جواب: بدون شک. با توجه به اين واقعيت که من از وضعيت يک زندانی سياسی تجربه ای شخصی دارم ، خود را با تعهدی تاريخی در مقابل تمامی کسانی می بينم که صرفا به خاطر ابراز عقايدشان- شخصی يا عمومی زندانی بوده اند و يا در زندان هستند. سئوال: دراينصورت، آيا اين به عنوان نمونه بر سياست شما در مورد ايران - کشوری که اجازه می دهد مردم اش سنگسار شوند، و روزنامه نگاران را به زندان می اندازد، اثری می گذارد؟ جواب: به عقيده من لازم است ما وقتی که به ايران اشاره می کنيم تفاوتی قائل شويم که چه منظوری داريم. من استراتژی ايجاد صلح در خاورميانه را مهم می بينم. آنچه که ما در خاورميانه می بينيم ورشکستگی يک سياست - سياست جنگ است. ما راجع به افغانستان صحبت می کنيم و فاجعه ناشی از حمله به عراق. ما نتوانسته ايم صلح ايجاد کنيم، و از عهده برطرف ساختن مشکلات عراق برنيامده ايم. عراق امروز درگير جنگ داخلی است. هر روز سربازانی از دو طرف کشته می شوند. بهترين راه تلاش برای ايجاد صلح و احتراز از جنگ است. اما من سنگسار را تائيد نمی کنم. من با روش های قرون وسطائی در مورد زنان موافق نيستم. هيچ معنائی ندارد. من در اين مورد حاضر به هيچگونه سازشی نيستم. سئوال: برزيل در رای گيری اخير به قطعنامه حقوق بشری سازمان ملل متحد رای ممتنع داد؟ جواب: من هنوزرئيس جمهوری برزيل نيستم. اما به عنوان زنی که برای احراز اين مقام انتخاب شده است احساس ناراحتی می کنم اگر عليه سنگسار چيزی نگويم. هنگامی که دوران رياست جمهوری را شروع کنم موضع من عوض نخواهد شد. من با روشی که برزيل رای داد موافق نيستم. اين روش، موضع من نيست. سئوال: بسياری از آمريکائيان با مردم ايران که در خيابان ها جمع شده بودند همدردی کردند. بهمين جهت است که می خواهم بدانم آيا موضع شما تفاوتی با موضع رئيس جمهوری فعلی خواهد داشت که با رژيم ايران مناسباتی دوستانه دارد؟ جواب: پرزيدنت لولا کارنامه خودش را دارد. او رئيس جمهوری است که از حقوق بشر دفاع کرده است - رئيس جمهوری است که همواره مدافع ايجاد صلح بوده است. سئوال: مناسبات برزيل با آمريکا را چگونه می بينيد؟ دوست داريد اين مناسبات چگونه تکامل پيدا کند؟ جواب: من مناسبات با آمريکا را برای برزيل بسيار مهم می دانم. من سعی به ايجاد مناسباتی نزديک تر با آمريکا خواهم کرد. انتخاب پرزيدنت اوباما مايه تحسين بزرگی برای من بود. من معتقدم آمريکا در آن هنگام با ظرفيتی فوق العاده نشان داد که کشوری با عظمت است، و جهان را به شگفتی کشاند. احتمالا انتخاب يک رئيس جمهوری سياه پوست برای آمريکا می توانست به همان اندازه دشوار باشد که انتخاب يک رئيس جمهوری زن در برزيل. | 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر