Shirin Ebadi, the Iranian Nobel Peace laureate, says the death of Iranian political prisoners attests to the Islamic Republic government's "organized and systematic determination" to destroy its political opponents.
Ebadi told the Campaign for Human Rights in Iran: "When a political prisoner refuses to bow down, to give an interview or acquiesce to false confessions, they use every method to break him/her, and one of these methods is physical abuse, which at times leads to their death."
Ebadi added: "What is happening in Iran is systematic and it is not the mere negligence of a couple of lowly prison officials. If it had been just a few lowly officials, the Islamic Republic, at least after the first or second incidences, would attend to the matter and prosecute the culprits. But as we saw, this did not happen."
Ebadi added that the 12 prisoners who are currently on hunger strike at Evin Prison have called for the identification and prosecution of those who caused Hoda Saber's death.
Reza Hoda Saber died days into his hunger strike in protest to the death of Haleh Sahabi. His fellow inmates claim he was beaten by prison officials at the infirmary on the 8th day of his hunger strike. His family also contends that the officials delayed in transferring him to hospital after the onset of his pain.
Shirin Ebadi named others who have died in Iranian prisons with no sign of accountability from prison authorities: Akbar Mohammadi, Omidreza Mirsiafi and Zahra Bani-Yaghoub.
Akbar Mohammadi was arrested in the student protests of 1999. In 2006, he died in prison a few days after starting a hunger strike. His attorney reported that Mohammadi had been beaten by prison staff before his death.
Omidreza Mirsiafi, a blogger who was arrested and sentenced to two years in prison for "insulting Ayatollah Khomeini and Ayatollah Khamenei," Iran's former and present supreme leaders, died in prison in March of 2008.
Reporters Without Borders says there are indications that Mirsiafi was murdered in prison.
Zahra Bani-Yaghoub, an Iranian doctor, was arrested in a park in Hamadan while talking with her fiancé. She was arrested by Basij forces and later died while in custody.
Shirin Ebadi, who was Bani-Yaghoub’s defence attorney at time, said: "I was her lawyer and I know that suicide, as the authorities have suggested, was in no way the case. It was a mere scenario concocted to cover up her murder."
source: Radio Zamaneh
وزارت خزانه داری آمریکا اعلام کرد که ۱۰ شرکت کشتیرانی و سه شخصیت حقیقی را به خاطر ارتباط با برنامه هسته ای و موشکی ایران به فهرست تحریم هایش افزوده است.
به گزارش بی‌بی سی، وزارت خزانه داری آمریکا می گوید که این شرکت ها و افراد به تلاش های ایران جهت پنهان کردن فعالیت های مرتبط با برنامه های هسته ای و موشکی ایران همکاری می کنند.
به گفته وزارت خزانه داری آمریکا این افراد و شرکت ها با خطوط کشتیرانی دولتی ایران ارتباط دارند.
این وزارتخانه اعلام کرد که “تلاش های مستمر شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران (IRISL) برای گمراه کردن جهان از ماهیت واقعی فعالیت هایش” نشان می دهد که این شرکت تلاش می کند در عین کمک به برنامه هسته ای ایران، اقداماتش را مشروع نشان دهد.
شرکت هایی که امروز توسط وزارت خزانه داری آمریکا مشمول تحریم شدند عبارتند از خطوط کشتیرانی پاسیفیک، آتلانتیک اینترمودال، کریستال شیپینگ، پرل شیپینگ، آزورس شیپینگ، سینوز مریتایم، سانتکس لاینز، فیر وی شیپینگ.
سه نفری هم که به عنوان اشخاص حقیقی مشمول تحریم قرار گرفتند، مدیران ارشد شرکت کشتیرانی ایران هستند.
برخی رسانه ها در آمریکا از تلاش شرکت های ایرانی برای جابجایی و انتقال پول در بانک های آمریکایی خبر داده و خبر تحریم شرکت های کشتیرانی ایرانی را در ارتباط با همین پرونده ها درج کرده اند.
شبکه خبری بلومبرگ در وب سایت خود طی گزارشی اتهام این شرکت ها را جابجایی پول در بانک های آمریکایی عنوان کرده است.
بر اساس گزارش بلومبرگ، افراد و شرکت های تحریم شده را ۱۱ شرکت و ۵ شخصیت حقیقی عنوان کرده، که طی بیش از سیصد مورد فعالیت بانکی در حداقل ۷ بانک آمریکایی، مبلغ ۶۰ میلیون دلار را به گردش درآوردند که ناقض قوانین تحریمی آمریکا در قبال جمهوری اسلامی ایران تشخیص داده شده است.
بنا به گزارشی که کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران منتشر کرده است، ایران و کوبا از سرکوبگرترین کشورهایی محسوب می‌شوند که در سال گذشته بسیاری از روزنامه‌نگاران را مجبور به فرار از خانه‌های خود کرده‌اند.
به گزارش دویچه‌وله، براساس بررسی جدید کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران، ظرف یک سال اخیر نزدیک به ۷۰ روزنامه‌نگار «با زور به تبعید فرستاده شده‌اند». بیش از نیمی از این عده از ایران و کوبا هستند. از هرکدام از کشورهای کوبا و ایران نزدیک به ۱۸ روزنامه‌نگار مجبور به ترک خانه و وطن‌شان شده‌اند.
در گزارش آمده است که زندان، آزار و اذیت و تهدید از علل اصلی خروج روزنامه‌نگاران از کشورهایشان بوده است.
آماری که این کمیته در فاصله زمانی ده سال، یعنی از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۱، ارائه داده است، نشان می‌دهد که تاکنون ۶۴۹ روزنامه‌نگار در سراسر جهان در معرض خشونت، حبس و آزار قرار گرفته و مجبور به ترک وطن‌شان شده‌اند. بیش از ۹۰ درصد این افراد دیگر نتوانسته‌اند به کشورهایشان بازگردند.
بنا بر گزارش کمیته حمایت از خبرنگاران، پنج کشور اتیوپی، ایران، سومالی، عراق و زیمبابوه مسبب خروج تقریبا نیمی از روزنامه‌نگاران رانده شده از کشورهای خود در طول دهه گذشته هستند.
در مورد ایران به رویدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم اشاره شده است. گزارش می‌گوید که این رویدادها ایران را در دو سال گذشته در صدر فهرست کشورهایی قرار داد که خبرنگارانش فرار را بر قرار ترجیح دادند. کمیته حمایت از خبرنگاران آماری از سال گذشته به دست داده است: «حداقل ۲۹ نفر از دبیران، خبرنگاران و عکاسان ایرانی در این سال به تبعید روی آوردند. آمار کل روزنامه‌نگاران ایرانی که در دهه گذشته از ایران خراج شدند، ۶۶ نفر بوده است و بدین لحاظ مقام ایران بعد از اتیوپی و سومالی قرار دارد.»
بنا بر گزارش، کشورهایی که بالاترین میزان تبعیدیان را دارند، دارای سوابق طولانی در سرکوب روزنامه‌نگاران نیز هستند. کمیته حمایت از خبرنگاران نوشته است که در ۱۲ ماه گذشته شاهد فرار دست‌کم ۱۴ روزنامه‌نگار از خشونت مرگبار و رژیم‌های سرکوبگر کشورهای شاخ آفریقا نظیر اریتره، اتیوپی و سومالی بوده است.
در هریک از کشورهای جمهوری دمکراتیک کنگو و پاکستان، سه روزنامه‌نگار مجبور به ترک کشورشان شده‌اند و حداقل دو روزنامه‌نگار اهل سوریه از چنگ ماموران امنیتی گریخته‌اند.
کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران که سازمانی مستقل و غیرانتفاعی است در گزارش خود تاکید کرده است که این خبرنگاران در تبعید با چالش‌های بسیاری روبرو می‌شوند. این کمیته در گزارش خود درباره ایران به «سرکوب عظیم دوساله علیه مطبوعات مستقل» اشاره کرده است.
گزارش ویژه کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران از قول ویکتور رولاندو آرویو کارمونا، یک روزنامه‌نگار ۵۹ ساله کوبایی، نوشته است: «من احساس تزلزل می‌کنم چون این‌جا هیچ چیزی برای ما وجود ندارد.» این خبرنگار قبل از ترک کوبا هفت سال در زندان بوده است.
در گزارش به وضعیت علیرضا شبانکاره، عکاس و وبلاگ‌نویس ۳۷ ایرانی، اشاره شده است. و برای انجام یک پروژه در افغانستان بسر می‌برد که مادرش تلفنی به او خبر داد که دیگر به ایران برنگردد.
گزارش درباره علیرضا شبانکاره نوشته است که او برای نشریات اصلاح‌طلب کار می‌کرده، دو سال در زندان بوده و بارها بازداشت شده است. به همین خاطر هم او تصمیم به بازگشت می‌گیرد، اما وقتی با دستگیری ده‌ها تن از همکارانش روبرو می‌شود که هرکدام به سال‌ها زندان محکوم شده‌اند، در تصمیم‌اش تجدید نظر می‌کند.
النور ایسر، مدیر برنامه حفاظت از پناهندگان در سازمان „Human Rights First"، می‌گوید: «برای یک روزنامه نگار یا یک مدافع حقوق بشر که جانش در خطر است، گرفتن ویزا می‌تواند به معنای یک چالش باشد. بجای آنکه به شما بخاطر در خطر بودن جانتان ویزا بدهند، برعکس درست به این خاطر تقاضای ویزای شما را رد می‌کنند.»
او می‌گوید، باید به خبرنگاران اجازه داده شود از یک فر‌آیند سریع اسکان مجدد استفاده کنند و سفارت‌خانه‌ها باید بیشتر نسبت به حفظ جان مدافعان حقوق بشری که در معرض خطر قرار گرفته‌اند مسئول باشند.
انون هیوز، وکیل این سازمان، معتقد است که این بطور کلی مشکل اصلی سیستم پناهندگی است. او می‌گوید، کنوانسیون‌های مربوط به حقوق بشر تصریح می‌کنند که مردم حق دارند تقاضای پناهندگی کنند، اما قوانین بین‌المللی راه‌حل‌هایی عملی برای رسیدن به این هدف ارایه نمی‌دهند.
گزارش، علیرضا شبانکاره را تاییدی بر این گفته‌ها می‌داند. این وبلاگ‌نویس ایرانی مدت یک سال، یعنی از هنگام خروج خود از ایران، بین سه کشور تاجیکستان، هند و ترکیه سرگردان بوده است و حالا نیز در ترکیه به سر می‌برد. وضع او هنوز هم مشخص نیست. او به کمیته حمایت از خبرنگاران گفته است: «من به سفارت‌خانه‌های بسیاری رفتم و تقاضای ویزا کردم، اما همه به من نه گفتند.»
به گزارش کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران، ده‌ها تن از خبرنگارانی که کشورشان را به این شکل ترک کرده‌اند، در وضعیت بسیار سخت، ناامن و فقیرانه‌ای زندگی می‌کنند.
براساس این گزارش، یک خبرنگار سومالیایی به نام حسن محمد که به کنیا فرار کرده بود، پای خود را به خاطر عفونت از دست داد، زیرا نتوانست هزینه درمان و مراقبت‌های پزشکی را بپردازد.
گزارش می‌افزاید، غالبا اسکان یافتن تنها آغاز مجموعه‌ای تازه از مبارزات برای شروع دوباره در یک کشور جدید است؛ کشوری که در آن از خانواده، شبکه‌های اجتماعی و حمایت مالی خبری نیست.
آرویو کارمونا در این باره به خاطرات زمان ورودش به اسپانیا اشاره می‌کند: «مشکل‌ترین مسئله ما در آن زمان وضعیت دوا و درمانی‌مان بود. همسر من مریض بود و من یک پسر دارم که مبتلا به مرض قند است. هیچ کس به ما داروی لازم را نمی‌داد، و ما برای مدت زمان طولانی با انسولینی که از کوبا آورده بودیم سر کردیم.»
برای صدها نفر از روزنامه‌نگارانی که کشور خود را ترک کرده‌اند، موانع قانونی، تفاوت‌های زبانی و مشکل‌های پیدا کردن کار در یک کشور جدید می‌تواند از نظر حرفه‌ای ویرانگر باشد.
علیرضا شبانکاره می‌گوید که برای او کار نکردن در حرفه خودش سخت‌ترین جنبه زندگی‌اش در تبعید است.
وکیل مدافع عمادالدین باقی، فعال حقوق بشر، روز دوشنبه خبر داد که وی از اتهام تبانی علیه امنیت کشور تبرئه و از زندان آزاد شده‌است.
به گزارش رادیو فردا، عمادالدین باقی آخرین بار به‌خاطر فعالیت‌هایش به عنوان رئیس «انجمن دفاع از حقوق زندانیان» در آذرماه سال ۱۳۸۹ به زندان رفت. وی همچنین از جمله دوازده نفر از زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین است که در اعتراض به مرگ هدی صابر و هاله سحابی، دو فعال سیاسی، از بامداد شنبه اعتصاب غذای نامحدودی را آغاز کردند.
آقای باقی پس از آزادی خود از زندان، پیش از رفتن به خانه خود، به منازل خانواده‌های هدی صابر و هاله سحابی رفت و با خانواده آنان دیدار کرد.
در همین حال، صالح نیک‌بخت، وکیل مدافع عمادالدین باقی روز دوشنبه به خبرگزاری ایسنا گفت: «موکلم به اتهام تبلیغ علیه نظام و تبانی علیه امنیت کشور از سوی دادگاه بدوی به شش سال حبس محکوم شد. پس از اعتراض به رأی صادره پرونده در شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر استان تهران مطرح شد و با توجه قضات دادگاه به محتویات پرونده و دفاعیات وکلا، موکل از اتهام تبانی علیه امنیت کشور تبرئه شد.»
وی ادامه داد: «از آنجا که پیش از این عمادالدین باقی به اتهام تبلیغ علیه نظام از سوی شعبه دیگر نیز محکوم شده بود، با درخواست تجمیع پرونده‌ها و اعمال ماده ۱۸۴ قانون آیین دادرسی کیفری، مجازات تبلیغ علیه نظام در پرونده حذف و همان مجازات سابق اعمال شد که پس از سپری کردن دوران محکومیت یک ساله در خصوص اتهام تبلیغ علیه نظام، موکل امروز از زندان آزاد شد.»
صالح نیک‌بخت همچنین افزود که «تبرئه موکل از اتهام تبلیغ علیه نظام ناشی از دقت قضات شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر به دفاعیات ما بود و این امر نشان می‌دهد در میان قضاتی که به جرایم امنیتی رسیدگی می‌کنند، قضاتی حضور دارند که دفاعیات مستدل و قانونی وکلا را مورد توجه قرار می‌دهند.»
به موجب آخرین حکم آقای باقی، او به مدت پنج سال نیز از حقوق اجتماعی‌اش برای فعالیت مدنی، رسانه‌ای و سیاسی محروم شد، ولی وکیل مدافع او در مورد تغییرات احتمالی در این حکم توضیحی نداد.
عمادالدین باقی پیش از این یک بار نیز پس از پخش مصاحبه‌اش با آیت‌الله منتظری به مدت شش ماه بازداشت شده‌بود. پرونده این مصاحبه در دادگاه بدوی به صدور رای شش سال حبس منتهی شد و سپس وارد مرحله تجدید نظر شد.
بیش از ۱۳۰ شخصیت علمی و دانشگاهی جهان روز دوشنبه، ۲۴ ژانویه، با ارسال نامه‌ای به آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، خواستار «آزادی فوری و بی قید و شرط» زندانیان عقیدتی در ایران از جمله عمادالدین باقی شده‌بودند.
عمادالدین باقی، روزنامه‌نگار و همچنین مؤسس و اولین رئیس انجمن دفاع از حقوق زندانیان است که به عنوان نهادی مدنی تلاش‌های بسیاری در باره حقوق زندانیان انجام داد، اما پس از رخدادهای سال ۱۳۸۸ دفتر آن پلمب و از فعالیت‌های آن جلوگیری شد.
Twelve inmates at Tehran's Evin prison have commenced an "indefinite" hunger strike to show their outrage and protest over the killing of two fellow political prisoners Hoda Saber and Haleh Sahabi, according to reports.
According to a letter published by opposition website Kaleme, the twelve prisoners claim to have begun an indefinite hunger strike on Saturday morning to protest the killing of two political prisoners and to pay tribute to the martyrs of the Green Movement.
The website said it had obtained the statement with the help of Green Movement sympathisers inside the prison. Signatories include prominent journalists, activists and politicians such as Feizollah Arabsorkhi, Abdollah Momeni, Bahman Ahmadi Amooei, Emad Bahavar and Emadoddin Baghi.
On the second anniversary of the rigged 2009 presidential election, Hoda Saber, who had been imprisoned for ten months, died of cardiac complications after being transferred from Evin prison to Tehran's Modarres hospital. Following his death, 64 political prisoners held in ward 350 testified that Saber had been beaten violently by state agents prior to his death and had also been prevented from receiving adequate and timely medical attention.
Saber began his hunger strike after learning about the tragic killing of Haleh Sahabi, daughter of veteran dissident Ezzatollah Sahabi, at her father's funeral. Haleh had been behind bars until a month before Ezzatollah Sahabi's death and was given furlough after the deterioration of his death.
In their letter, the inmates say Iranians are seeking the "rights and freedoms elaborated in the constitution and mentioned in international treaties ratified by our country. They preach tolerance in dealing with everyone regardless of the different [political] tendencies they present, while also being committed to the law and national interests."
"In memory of the martyrs of the Green Movement from Neda to Haleh and from Sohrab to Saber, we express our condolences and sympathies to the families of the martyrs…and begin a hunger strike in protest," the inmates say in their announcement.
Neda Agha-Soltan and Sohrab Arabi were two protesters shot dead on the streets of Tehran in 2009 during mass-protests that followed the re-election of Mahmoud Ahmadinejad for another term in office. The two have since become symbols in the struggle for democracy in Iran.
The prisoners also denounced the harsh and "unjust" prison sentences handed down to political prisoners as well as numerous violations during legal proceeding. They described the Green Movement as a "turning point" in the nation's quest for "defending the homeland and freedom."
They say the Iranian regime is faced with a new challenge to its legitimacy as a result of Saber's murder while in prison, “first of all, due to his unsystematic and callous imprisonment for ten months without any indictment or legal ruling, something that was taking place before the eyes of responsible bodies and those who claim to represent judgeship and justice; also because of the indifference and ill intention demonstrated towards him after his hunger strike, the beatings that led to his unjust martyrdom and the detailed account of his death based on testimonies provided by political prisoners in ward 350."
The political prisoners expressed hope that such "disasters" would not occur ever again.
The death of Hoda Saber and Haleh Sahabi has provoked widespread condemnation from various human rights organisations.
On 17 June, a former foreign minister of the Maldives, Ahmed Shaheed, was named United Nations human rights investigator on Iran, the first in nearly a decade. This came after the UN's Human Rights Council established the independent post of special rapporteur on human rights in Iran on March 24.
The signatories' names are as follows:
Bahman Ahmadi Amooei, Hasan Asadi Zeidabadi, Emadoddin Baghi, Emad Bahavar, Ghorban Behzadian-Nejad, Mohammad Davari, Amir-Khosro Dalir-Sani, Feizollah Arabsorkhi, Abolfazl Ghadyani, Mohammad Javad Mozaffar, Mohammad Reza Moghisseh, Abdollah Momeni.
source: The Green Voice of Freedom
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر