-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
محمود احمدی نژاد به سنت هرساله خود در نیویورک، خبرنگاران چند روزنامه را دعوت کرد تا با آنها گفت وگو کند و در آن نه تنها به آمریکا هشدار داد که هرگونه فشار تحریم ها و یا ناراضیانی که به زندان افتاده اند را رد کرد و گفت که ایران برای همکاری با آژانس مستحق دریافت مدال طلا است. فرق امسال این بود که پرسرو صدا تر بود.
سر میزی که دور تا دور آن خبرنگاران و تهیه کنندگان تلویزیونی نشسته بودند، محمود احمدی نژاد در حال صرف صبحانه گفت که اگر آمریکا به ایران حمله کند، به بلایی دچار می شود که تا پیش از این آمریکا در هیچ جنگی تجربه نکرده است. وی در هتل خود در منهتن گفت: «آمریکا هیچ وقت وارد یک جنگ واقعی نشده است. نه در ویتنام، نه در افغانستان و نه حتی در جنگ جهانی دوم. جنگ فقط این نیست که شما یک منطقه را بمباران کنید. وقتی شروعش کنید دیگر هیچ محدودیتی در کار نخواهد بود.» ولی در همین حال این مسئله را رد کرد که تنش ها بالا گرفته و هرگونه تهدید حمله به ایران را رد کرد و آن را جنگ روانی خواند.«ما همواره آماده گفت وگو هستیم.»
پس از تصویب قطعنامه چهارم تحریم های ایران در ماه ژوئن در شورای امنیت، روابط ایران و آمریکا سردتر از پیش شده است. مجازاتی که کشورهای جهان برای سرپیچی ایران از تعهدات بین المللی تصویب کردند. آژانس بین المللی انرژی اتمی هم گفت که ایران از همکاری با بازرسان آژانس سرپیچی کرده و اطلاعات لازم را در اختیار آژانس قرار نمی دهد. ایران می گوید برنامه اتمی صلح آمیز را دنبال می کند ولی آمریکا می گوید این برنامه برای دستیابی به بمب اتمی است.
آقای احمدی نژاد مسئله جلوگیری از دستیابی بازرسان را امری سیاسی خواند و از آن انتقاد کرد و گفت ایران تمامی سایت های اتمی را در اختیار بازرسان آژانس قرار داده است. وی گفت: «مسئله اتمی ایران یک مسئله سیاسی است و گرنه چه نیازی هست که ما تمامی جزییات برنامه های خود را در اختیار رسانه ها قرار دهیم؟ کاری که ما می کنیم قانونی است و ما همیشه پشت قانون ایستاده ایم.»
وی از اقدامات قوه قضاییه که حدود 500 خبرنگار و روزنامه نگار و مقامات دولتی و سیاسی سابق را پس از جریان های پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایران دستگیر کرده، پشتیبانی کرد. همچنین چند ماه پیش یک زن در ایران به حکم سنگسار محکوم شد که فشارهای بین المللی گسترده ای در پی داشت. اما آقای احمدی نژاد گفت: «شما سیستم قضایی ما را درک نمی کنید.» وی افزود که در ایران افراد به اتهام مخالفت سیاسی به زندان نمی افتند. این حرف ها در تناقض کامل با گزارش های نقض حقوق بشر در ایران است. وی گفت: «هرکاری که در ایران می شود زیرنظر یک قاضی و نیروهای امنیتی و اطلاعاتی است. در واقع مردم خیلی جدی از دولت انتقاد می کنند و ما هیچ محدودیتی هم در این کار به وجود نیاورده ایم.»
از آقای احمدی نژاد درباره قرارداد فروش 60 میلیارد دلاری تجهیزات نظامی و هواپیماهای جنگی آمریکا و عربستان سوال شد که بزرگ ترین قرارداد فروش خارجی نظامی در تاریخ آمریکا است. وی گفت: «این ها برای ما تهدید نیست. این قرارداد برای تقویت همکاری های نظامی آمریکا و متحدانش در منطقه خلیج فارس و اهرمی برای فشار در برابر برنامه اتمی ایران است.»
اما آقای احمدی نژاد هشدار داد که مبادا این سلاح ها روزی به دست افراد دیگر بیافتد. وی گفت که سیاست های عربستان تغییر می کند و ممکن است این سلاح ها در دست افراد خطرناکی بیفتد.
در حالی که آقای احمدی نژاد طوری برنامه حضور خود در نیویورک را طراحی کرده بود که به عنوان رهبری مقتدر و ملتی یکپارچه خود را جا بزند، به نظر می رسد محافظه کاران در ایران مشغول به زیر کشیدن او هستند. حتی تهدید به استیضاح و عدم کفایت او به دلیل رسوایی هایی که برای مجلس شورای اسلامی درست کرده، مطرح شده است.
رییس مجلس شورای اسلامی، علی لاریجانی به اختیارات قانونی پارلمان برای کنار گذاشتن احمدی نژاد اشاره کرد، آن هم درست زمانی که احمدی نژاد در نیویورک بود. آقای لاریجانی گفت: «قوه مقننه از قوای مهم است و مردم نمایندگان خود را انتخاب می کنند که در صورت تخلف قوه مجریه، بتواند به عنوان پشتیبانی از حقوق مردم وارد عمل شود.»
رییس جمهور ترکیه عبداله گل که این هفته به نمایندگی از مردمش در اجلاس مجمع عمومی حضور یافت، درباره ارتباط ترکیه با ایالات متحده، اسراییل و ایران، با الیزابت گراهام (لَلی ویموت) خبرنگار واشینگتن پست به گفتگو نشست.
پرسش- در ماه ژوئن، ترکیه به تحریم های سازمان ملل در برابر ایران رای مخالف داد تحریم هایی که ایالات متحده از آن پشتیبانی می کرد... آیا این به منزلهء سکته ای در ارتباط میان ترکیه و غرب نبود؟
پاسخ- ما عضو ناتو و مخالف (گسترش) جنگ افزار هسته ای در منطقه مان هستیم. به گمان ما راه حل را تنها باید در شیوه های سیاسی و ابزار دیپلماتیک جست. اگر جنگی در منطقه رخ دهد بر ما نیز تاثیر خواهد داشت؛ همان گونه که جنگ عراق نیز بر ما تاثیر گذاشته است.
پرسش- به نظر من اعضای دائم شورای امنیت رییس جمهور اوباما و وزیر امور خارجه هیلاری کلینتن به خوبی درک می کنند که تنها راه وادار کردن ایران به قطع برنامه غنی سازی، اِعمال تحریم های جدی تر در برابر (دولت) ایران است.
پاسخ- حقیقت ندارد که بگوییم ترکیه همکاری نکرده است. وقتی تحریم های بازدارنده تصویب شده اند ما نیز با آن هماهنگ شده ایم.
پرسش- روز دوشنبه داستانی در رویترز منتشر شد که ترکیه در خاکش به یکی از بانک های ایران اجازهء فعالیت می دهد. شایع شده است که این بانک نقش کلیدی در برنامه اتمی ایران دارد و تنها در ترکیه اجازه فعالیت یافته است زیرا بانک های ایرانی جاهای دیگر تحریم شده اند.
پاسخ- آن گزارش را به واقع دیده ام. ولی اگر این مورد در تحریم ها قید شده بود در ترکیه اجازه فعالیت پیدا نمی کرد.
پرسش- ولی نام این بانک در تحریم ها آمده است.
پاسخ- خوب این به این مفهوم است که در ترکیه اجازه کار پیدا نخواهد کرد.
پرسش- آیا گمان نمی کنید که ایران در حال ساخت جنگ افزار هسته ای است؟
پاسخ- ایران عضو آژانس بین المللی انرژی اتمی و جزء پیمان منع گسترش جنگ افزار اتمی است. موضوع در این جا برای ایران این است که روشن تر عمل کند. مشکل سر این مسئله است.... شکی نیست که ترکیه به هیچ عنوان امکان ندارد که موافق ایرانِ دارای جنگ افزار هسته ای باشد. مسئله این جا این است که ببینیم آیا جنگ افزار هسته ای در دست ساخت است یا نه، و این هم به شیوه های سیاسی باید فهمیده شود.
پرسش- میان ترکیه و اسراییل چه می گذرد؟
پاسخ- مناسبات میان ترکیه و اسراییل در منطقه از اهمیت برخوردار است. مسائل بسیاری را در گذشته با یکدیگر سهیم بوده ایم. وضعیت امروز ما محصول انتخاب ترکیه نیست و به خاطر رفتار ما نبوده است. به اسراییل بستگی داشته است.
پرسش- چرا ناوگان عازم غزه را پشتیبانی کردید با این که می دانستید اسراییل چنین موردی را ممنوع کرده است؟
پاسخ- این ممنوعیت بر خلاف حقوق بشر است.
پرسش- چرا این ممنوعیت بر خلاف حقوق بشر است؟
پاسخ- نه تنها ترکیه، که رییس جمهور اوباما، خانم کلینتن و تمام کشورهای غربی، همه از اسراییل خواستند که این ممنوعیت را بردارد.
پرسش- خیلی خوب می دانید که حماس در غزه با اسراییل دشمنی دارد و اسراییل را هدف موشکهایی قرار داده است که هشت سال اسراییلی ها را به کشتن داده است.
پاسخ- این ناوگان به وسیلهء یک سازمان دولتی ساماندهی شده بود. آن ها در آب های بین المللی هدف حمله قرار گرفته بودند. 9 نفر کشته شدند که یکی از آنان اهل ترکیه و شهروند ایالات متحده بود. حتا یک سلاح هم در عرشهء کشتی ها پیدا نشد. تنها خوراک و پوشاک و دیگر موارد کمک رسانی یافت شد. سازمان دهی چنین چیزی جرم به شمار نمی رود؛ ولی حمله به کشتی ها و کشتن مردم در آب های بین المللی جنایت به شمار می رود. به همین دلیل می گویم که اسراییل باید برای تغییر شرایط دست به اقدامات دیگری بزند.
پرسش- پس یعنی آن ها (اسراییل) چه باید بکند؟
پاسخ- پوزش خواهی و پذیرش اشتباهشان بخشی از کاری است که باید انجام دهند. همین طور جبران اشتباه درباره خانواده های کسانی که جانشان را از دست داده اند.
پرسش- خوانده ام که شما با محمود احمدی نژاد رییس جمهور ایران دیدار می کنید...
پاسخ- با رییس جمهور ایران دیداری خواهم داشت.... هیچ کشور دیگری آن گونه که ترکیه می تواند با آن ها گفتگو کند چنین توانایی را ندارد.... و گمان می کنم از چنین توانایی چندان قدردانی نمی شود.
پرسش- به آن ها چه می گویید؟
پاسخ- به آن ها خواهیم گفت که بیشتر کنار بیایند. به ایران خواهیم گفت که با توجه به پرسشهای ویژه ای که درباره ایران در ذهن مردم وجود دارد، تلاش برای پاسخ گویی به این پرسش ها و رفتار شفاف برای برآمدن از پس قضایا به خود آن ها بستگی دارد.
پرسش- آیا ارتباط خود را با امریکا خوب می دانید؟
پاسخ- ارتباط با ترکیه برای ایالات متحده بسیار مهم است. ما هم پیمان آنان هستیم و این حقیقت به خودی خود از اهمیت برخوردار است. در قضیه اتمی ایران، ما گنجایش کمک داریم و به باور من دولت امریکا این را دریافته است؛ و آن ها از ما می خواهند که چنین مسیری را ادامه دهیم.
پرسش- آیا رهبران ایران گفته های شما و نخست وزیر رجب طیب اردوغان را می شنوند؟
پاسخ- به نظر من بله، گاهی اوقات می شود که به ما گوش می کنند.
پرسش- ساختار قدرت را در ایران چگونه می بینید؟
پاسخ- در ایران پایه های متفاوتی از قدرت هست. مثلا من کسی هستم که بی پرده و صادقانه می تواند با رییس جمهور ایران و رهبر عظیم الشان گفتگو کند؛ همان گونه که شخصاً درباره موضوعاتی گفتگو کرده ام و آن ها شنیده اند.
پرسش- پس شما رهبر عشیم الشان ایران را دیده اید؟ وی چگونه است؟
پاسخ- بسیار بسیار زیاد. با آن ها درباره چیزهایی که به راستی و درستی شان باور داشتم گفتگو کرده ام و آن ها گفته های مرا شنیده و به آن توجه کرده اند.
پرسش- آیا گمان می کنید نقطه نظر یکسانی دارند یا از دیدگاه های متفاوتی برخوردارند؟
پاسخ- بهتر است دربارهء مناسبات محلی در ایران گفتگو نکنم؛ هر چه باشد همسایه ایم.
پرسش- نخست وزیر رجب طیب اردوغان گفته است که شما در نظر دارید در طول پنج سال آینده ارتباطات بازرگانی با ایران را سه برابر کنید.
پاسخ- ارتباطات اقتصادی برای هر کشوری مهم است.
پرسش- آیا چیزی هست که به نظر شما رهبران امریکا باید بدانند؟
پاسخ- باید بدانند که قصد نداریم به هم پیمانی با ایالات متحده پشت کنیم. ما داریم به سود آن گام بر می داریم و به آن کمک می کنیم و به همکاری برای پیشرفت ادامه خواهیم داد. باید به یکدیگر اطمینان کنیم.
هدیه دوستی را حفظ می کند، و اگر دوستی نسبتاٌ تازه هم باشد نباید در سخاوت کم گذاشت. مردان حاکم در ایران سر کیسه را به میزان 25 میلیون دلار برای نخست وزیر ترکیه طیب اردوغان و حزب اسلام گرای عدالت و توسعۀ او شل کرده اند. این هدیه قرار است به دوست و همسایه کمک کند بیشتر درقدرت بماند.
اردوغان دقیقاٌ همین هدف را دارد. بعد از اینکه درهفتۀ گذشته در رأی گیری برای تغییر قانون اساسی پیروزی تاریخی بدست آورد اعلام کرد – نکته ای تاریخی و جالب – تلاش می کند برای سومین بار نخست وزیر شود.
روزنامۀ انگلیسی تلگراف افشا کرد طبق این معامله، بزرگان تهران ابتدا 12 میلیون دلار به صندوق انتخاباتی واریز می کنند. پرداختهای بعدی قرار است در همین امسال انجام شود.
فقط قرار نیست که به مدد ایران روزگار اردوغان بهتر شود، به دیگرانی هم کمک خواهد شد، برای نمونه به کسی که دنیا وی را تقریباٌ فراموش کرده بود: محمد البرادعی، تا نوامبر گذشته مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی. برای مدت کوتاهی از نظرها پنهان شده بود تا اینکه در وطنش مصر ناگهان آفتابی شد، بعنوان نامزدِ «تخت فرعون» که از 29 سال پیش در اختیار حسنی مبارک است و درسال 2011 از نو اشغال می شود.
هدفی که ظاهراٌ به سود ایران است. وقتی البرادعی هنوز مدیر کل آژانس بود اینقدر نرمی داشت که باعث می شد چیزی را نبیند. پیوسته در تهران مهمان بود، جایی که با لبخندی صمیمانه می رفت و با دست خالی بر می گشت. حالا، در کشورش گفته می شود، جیبهایش پر از پول است. هفت میلیون دلار. از صندوق های تهران.
مدیر کل سابق آژانس فاسد است؟
روزنامۀ مصری الیوم السابع می نویسد پرداخت پول ازطریق یک بازرگان عرب با نام مخفف اِی ایی در هتلی در بخارست انجام گرفته است. به گفتۀ این روزنامه ایران می خواهد با این پول از مبارزات انتخاباتی البرادعی و بدین ترتیب «اصلاحات سیاسی درمصر» پشتیبانی کند. البرادعی دربارۀ این اتهام اظهار نظرنکرد اما دست به تحریم انتخابات مجلس در نوامبر زد. زیرا به گفتۀ برادعی، درانتخابات قطعاٌ دستکاری می شود.
اتحادیۀ اروپا «کمک انتخاباتی» ایران را رسماٌ تفسیر نکرده است. اما دیپلمات ها ابراز نگرانی کرده اند. یک دیپلمات با سابقۀ غربی به تلگراف گفت: «قراداد میان حزب عدالت و توسعه با ایران تحولی بسیار نگران کننده است. این کمک سوءظن بسیاری از ترک های دین جدا خواه را بیشتر می کند که دولت مناسبات خود را با دولت های اسلامی عمیق تر خواهد کرد.»
روی گردانی از اروپا
ترکیه امروز پیروزِ بزرگ جنگ عراق است. اردوغان با مهارت از خلاء قدرت در بین النهرین سود جست و کشورش را بعنوان قدرت اول منطقه مطرح کرد. حجم مبادلات اقتصادی در دهۀ گذشته بیش از دو برابر شده است. درعین حال توجه مالی ترکیه بیشتر به منطقه معطوف شد: ترکیه امروز تجارت بیشتری با روسیه وعراق و ایران دارد تا با اتحادیۀ اروپا. بر اهمیت راهبردی ترکیه هم افزوده می شود. سه خط لولۀ نفت و گاز از طریق آناتولی به اروپا می رود – از روسیه و دریای خزر و ایران.
نیوزویک می نویسد: «آنچه واشینگتن را از هر چیز بیشتر نگران می کند این سوء ظن است که سیاست جدید ترکیه کمتر با منافع اقتصادی این کشور مربوط است بلکه بیشتر نشان از ایدئولوژی اسلامی دارد که ظریف پوشانده شده است.» گرچه اردوغان همیشه تکذیب کرده که سیاست و دین را بخواهد در هم دخالت دهد. اما حزب او بارها زیر نظر دستگاه قضایی این کشور قرار گرفته است. درسال 2008 نزدیک بود این حزب بعد از آن که خواستار اجباری شدن حجاب برای زنان در دانشگاه ها شده بود ممنوع اعلام شود.
به هرحال اردوغان و رئیس جمهور ایران احمدی نژاد خیلی خوب همدیگر را درک می کنند. مردی که برای غرب همچون پونه برای مار است اردوغان وی را «دوست من» می خواند. بعد از دیداری هر دو به گونه ای رفتار کردند که گویی پشت درهای بسته خیلی تفریح داشته اند. حق معامله های تجاری را هم ادا می کنند. اردوغان به تازگی گفت حجم مبادلات بازرگانی مشترک را (10 میلیارد دلار) در پنج سال آینده سه برابر خواهند کرد. معاون اول رییس جمهور ایران رحیمی نیز تأیید کرد: «امروز در دنیا دوست بهتری از ترکیه نداریم.»
اینکه اردوغان در موضوع اتمی هم جانب ایران را گرفته است او را در افکارعمومی این کشور کم محبوب نکرده است. همۀ نظرسنجی ها نشان می دهند که همسایگان مسلمان برای ترکها بسیار محبوب تر از ایالات متحده و اتحادیۀ اروپا هستند. این مطلب را یک تحقیق جامع میدانی هم نشان می دهد که هفتۀ گذشته در گاردین چاپ شد: بیست درصد افراد مورد سؤال قرارگرفته تقویت روابط با کشورهای عضو ناتو را ترجیح می دهند. نزدیکی به اتحادیۀ اروپا را فقط سیزده درصد می خواهند. در نظرسنجی مشابهی درسال گذشته نتیجه کاملاٌ برعکس بود.
درضمن در بین کشورهای اتحادیۀ اروپا هم روند مشابهی دیده شد: تنها یک چهارم سؤال شدگان طرفدار پذیرفتن ترکیه در اتحادیۀ اروپا هستند.
برای یک مراسم پاییزی، محمود احمدی نژاد بار دیگر راهی نیویورک شده است. همان که می آید و تورهای مختلف رسانه ای می رود و مدام از او درباره برنامه اتمی سوال می شود. در ششمین سفرش به سازمان ملل، احمدی نژآد شاهد است که جهان با اقتدار بیشتری به تحریم های اقتصادی پرداخته و هزینه گردنکشی تهران را بالا برده است. ولی در یک محاسبه می توان دریافت بالا رفتن هزینه ها به محمود احمدی نژاد و آیت الله علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی آسیبی وارد نکرده و برنامه و محاسبات آنها را تغییر نداده است. پس از گذشت سه دهه از حیات جمهوری اسلامی، آمریکا و غرب هنوز به این نتیجه نرسیده اند که با یک دولت – ملت کلاسیک و تعریف شده روبرو نیستند که در پی منافع ملی خود باشد.
آنچه واشینگتن در پی آن است، فشار بر ایران است تا با انزوای ایران در جامعه ملت ها، بالاخره تهران تصمیم «درست» را بگیرد. جمهوری اسلامی اما خیلی خارج از این قاعده حکمرانی عمل می کند و به لحاظ ایدئولوژیکی دوست و متحدان مختلف و چند رشته ای دارد که می تواند به راه خود ادامه دهد.
خامنه ای در جریان یک سخنرانی در ماه اوت بار دیگر هرگونه بهبود روابط با آمریکا را محکوم کرد و گفت که هرگونه گفت وگو با آمریکا با این رفتار واشینگتن جواب نمی دهد و اصولا به نفع نظام هم نیست. او می داند که هرگونه تجارت و گفت وگو و تبادل فرهنگی با آمریکا به معنای تسلیم شدن در برابر درخواست های فزاینده درون ایران به سمت مدرنیسم است و دیگر ایران برای ایدئولوژی انقلاب هزینه نمی دهد که به دنبال اصول اقتصادی خواهد رفت. سیاست مقاومت و قدرت اتمی به ایران هویتی آمریکا ستیز و مجهز به بمب اتمی در میان کشورهای اسلامی می دهد و تحریم های اقتصادی به سختی می تواند خامنه ای را از این هدف دور کند.
تراژدی روابط ایران و آمریکا این است که کسی از سوی ایران به دنبال گفت وگو با آمریکا است که مثل آتشبار حرف می زند. اما حتی احمدی نژاد هم از خواب و خیال است که خواهان گفت وگو با آمریکا است و با بررسی هزینه و فایده به این نتیجه نرسیده است. احمدی نژاد فکر می کند ایران به قله های افتخار رسیده و از این نظر می تواند به عنوان یک قدرت روی یک میز نشسته و بر سر مسائل مهم جهان با آمریکا گفت وگو کند.
احمدی نژاد چند سال است که در این رویا است و هم به جورج بوش و هم به باراک اوباما نامه نوشت ولی جوابی نگرفت و هیچ یک از کشورهای صنعتی جهان حاضر نشدند به او کمک کنند که بازی خود را انجام دهد. در حال حاضر پرونده اتمی این فرصت را به او می دهد. ضمن این که این رییس جمهوری از خود راضی افراطی با جمعی از افراد خارج از سلامت روحی و روانی مانند اسفندیار رحیم مشایی رییس دفتر، سعید جلیلی دبیر شورای عالی امنیت ملی احاطه شده است که هیچ درسی از تحریم اقتصادی نمی گیرند و حتی متوجه وضعیت موجود هم نمی شوند.
کسانی که در غرب از تحریم های بیشتر حمایت می کنند، امیدوارند فشارهای اقتصادی باعث شود محافظه کاران هم در مقابل خامنه ای قرار گرفته و اوضاع را در داخل عوض کنند. این استراتژی می گوید با فشار بیشتر بر روی تجار و بازرگانان و خطر انزوای شدید، همان جناح محافظه کار خطر را درک کرده و خامنه ای را قانع خواهد کرد که حقایق موجود را درک کند و تغییر روش دهد. اما در نظام جمهوری اسلامی، سابقه سیاسی ورای منافع ملی است. محافظه کارانی مانند علی لاریجانی و یا هاشمی رفسنجانی بیشتر از همه نگران قدرت مرکزی و افزایش قدرت گروه احمدی نژاد هستند و در مقابل آن مقاومت می کنند. گفت وگوی احمدی نژاد با آمریکا به ضرر آنها تمام می شود و هرقدر هم که در واقعیت بدانند که منافع آن چیست، به هیچ وجه با آن موافقت نکرده و جلوی آن را می گیرند.
در آینده نزدیک روابط بین المللی ایران تحت شعاع نظر ها و درخواست های خامنه ای و احمدی نژاد خواهد بود و معنای آن این است که بسیار متناقض، مبهم، گنگ و بی جهت خواهد بود. هرقدر هم احمدی نژاد برنامه ای برای گفت وگو و نزدیکی با غرب طراحی کند، هر لحظه ممکن است این برنامه به هم ریخته و یا عوض شود. فضای وهم زده و رقابت قدرت سیاسی و تنگنای آن در ایران را نه با گفت وگو و نه با تحریم می توان به راه آورد.
در آخر هم بهترین راه برای حل این پارادوکس، سرمایه گذاری روی آن طبقه سیاسی از ایران است که حاضر است دگماتیسم را با پراگماتیسم عوض کند. هنوز و در حال حاضر هم، این گزینه جنبش سبز در ایران است.
* از: ری تکیه / در: واشینگتن پست
شرح عکس: نمایی از حضور نیروهای نظامی در ایران در زمان رژه، عکس از کوربیس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر