خبرنگاران سبز/جامعه:
سالگرد ۲۵ بهمن نیز با حضور آرام و روان مردم آمد و تنها سیاهی اش برای نظام پادگانی جمهوری اسلامی باقی ماند. از روان کردن نیروهای نظامی از پادگان به سطح شهر تا بازداشت افرادی که به ظن نیروهای امنیتی به نیت اختلال در خرید عید نوروز دیگران در روز ۲۵ بهمن خیابان های تهران را بالا پایین و آمد و رفت می کردند.
خبرنگاران سبز به دلیل بازداشت یکی از همکاران میدانی خود در خیابان انقلاب نبش وصال شیرازی یک روز تمام سکوت کرد تا شاید بدون هیچ مشکلی افراد بازداشت شده جملگی آزاد شوند که متاسفانه با گذشت بیشتر از ۲۴ ساعت این امر میسر نشده است .
به گزارش خبرنگاران سبز در جلسه هماهنگی بین استانداری وزارت کشور نیروی انتظامی مقرر شده بود که امنیت روز ۲۵ بهمن به نیروی انتظامی تهران بزرگ سپرده شود و در صورت اتفاق غیرقابل کنترل در منطقه قرمز ( از میدان انقلاب به سمت پایین تا میدان ح‍ر به سمت کوچه اختر تا بیت رهبری ) نیروهای سپاه پاسداران ( واحد پشتیبانی ) در پادگان لشگر که از قبل ها همسو با سپاه محمد رسول الله با هدف مقابله با شورش های خیابانی تجهیز شده بودند وارد عمل شوند. نیروی انتظامی تهران بزرگ از اوایل سال ۸۹ با بناکردن اردوهایی از دیگراستان های کشور چندین هزار نیرو برای تعلیم مقابله با شورش های شهری راهی پادگانی در افسریه تهران کرد که به مدت چندماه زیر نظر افسران بازنشسته نیروی انتظامی پذیرایی و نگهداری و برای روزهای شلوغ تهران و دیگرشهرهای کشور تعلیم داده شدند که در روز ۲۵ خرداد سال ۸۹ در خیابان های تهران مشاهده شدند.
برپایه همین گزارش روز گذشته تعدادی از بازداشت شدگان که اغلب از قشر دانشجو بوده اند در کلانتری ها نگهداشته شدند و بسیاری از آنان نیز البته ساعاتی پس از دستگیری آزاد شده اند اما تعداد نامعلومی نیز تا امروز به زندان اوین منتقل شده اند. طبق پیگیری انجام شده به خانواده بازداشت شدگان مشکوک و منتقل شده به اوین تا بدین لحظه پاسخی شفافی داده نشده است اتفاقی که برای خانواده خبرنگار میدانی خبرنگاران سبز نیز رخ داده است و به خانواده سید علی.ت هیچگونه پاسخی داده نشده است.
حضور پررنگ و آرام همراهان جنبش سبز پس از گذشت یک سال غیبت در خیابان هرچند نکته بسیار مهم به شمار می رود اما نکته ای که جوانان کشور نباید آنرا فراموش کنند امید به آینده به جای یاس و ناامیدیست .برادر کوچک من تویی که دیروز بر زیر لب دم از ناامیدی می زدی و تنها راه برون رفت از وضعیت بحرانی و استبدادی کشور را دخالت کشورهای دیگر و به نوعی طالب وقوع جنگ بودی تویی که دلگیر و دلخور از بی تفاوتی عده ای از همسایگان و شهروندان بودی باورم کن که دخالت بیگانگان تنها گزینه نیست.
حضورت مایه امید بود کمی صبر چاره ساز مشکل هاست. به امید آزادی زندانیان سیاسی و پایان نگرانی خانواده ها.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر