-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
همه مدیریت های اجرایی دولت ها، فراز و نشیب هایی در سیاست خارجی دارند. درست مثل پرتاب توپ بیسبال است:وقتی ۷۰ درصد زمان را از دست دادید، تیم آل استار را شکل می دهید. پس وقتی مدیریت اجرایی دولت اوباما، یک ماه مثل ماه گذشته را دارد، شایسته تصدیق و به رسمیت شناختن است.
قطعا بزرگترین اقدام اوباما، معرفی ژنرال دیوید پترائوس به عنوان فرمانده در افغانستان بود. این تصمیم برغم افزایش همنوایی مشاوره های افراد خبره(همان کاری که به نظر می رسد افراد خبره ما همیشه در حال انجامش هستند) مبنی بر عقب نشینی سریع، نشان از اراده اوباما برای موفقیت در افغانستان دارد.
آنهایی که در این حوزه، خروج آمریکایی ها را بدون درنظر گرفتن شرایط این منطقه در جولای ۲۰۱۱ برآورد کرده بودند، باید دوباره فکر کنند. این تاریخ اصلا واقع گرایانه نبود و احتمال این که پترائوس یا عقب نشینی پیش از موعد را توصیه کند و یا برغم ارزیابی هایش از منطقه فرمان عقب نشینی را صادر کند، بی نهایت اندک است.
دومین موفقیت، راه حل شورای امنیت سازمان ملل درباره ایران بود. بله،(قطعنامه یا تحریم) خیلی خفیف و ملایم بود و فشارهای چین و روسیه به طرز بدی، باعث نقصان و کاهش آن شده بود. بله، دولت امریکا، چقدر روسیه را به خاطر تن دادن به خواسته آمریکایی ها، مورد تشویق قرار داده است. ولی دولت فقط کمی دیرتر از برنامه ریزی هایش، به یک راه حل یعنی تصویب آغاز تحریم های بیشتر از سوی اروپا و دیگران رسید. آیا این به تنهایی ایران را از دستیابی به بمب باز می دارد؟ نه. اما فشارها را بر رژیم تهران افزایش می دهد، چیزی که شاید غیرمستقیم به ایرانیانی کمک کند که شجاعت مبارزه برای نوع جدیدی از دولت را دارند.
ترکیه و برزیل به دنبال طرفداری شان از دیپلماسی ایرانیان به تحریم علیه ایران رای ندادند و بیشتر از محبوبیت باعث بدنامی رهبران شان در افکار جهانی شدند. تصور کنید رای نه، حتی چین و روسیه رای آری دادند. این عقیده که این اقدام آنها اعلام حضورشان به عنوان قدرت های جهانی بود، فاقد ارزش است. حتی اگر هیچ چیز، آنها باعث نقصان و کندکردن آنچه شدند که احترام جهانی نسبت به آنها را افزایش داده بود.
لوئیز ایناسیو دسیلوای برزیلی احمق و فاقد درک و شایستگی ظاهر شد. نخست وزیر رجب طیب اردوغان هم تصویر ترکیه را به عنوان تنها عضو ناتو که ایران و سوریه را در راس هم پیمانانش برگزیده است، سخت و نامطبوع کرد. کار خوب.
اما دولت امریکا، این بازی را عالی اداره کرده است. شاید یک جیمی کارتر احساس اجبار می کرد تا ترکیه و برزیل را مورد تشویق قرار دهد. دولت تصمیم گرفته است تا از مواجهه با ایران طفره برود، شاید حتی پشت تلاش های دیپلماتیک شان هم همین را پیش برده اند. این مدیریت اجرایی به رهبری هیلاری کلینتون، بازی را به دستان خودش بازگرداند و آشکار کرد که آنها برای بازی در لیگ های بزرگ آماده نیستند. در گام بعدی، اعلام شده است که رفتار ترکیه در حال آسیب زدن به رابطه اش با ایالات متحده و هم پیمانان ناتو است.
فیلیپ جردن، دستیار وزیر امور خارجه امریکا هفته قبل هشدار داد که اقدامات ترکیه، «جهت گیری» این کشور را دچار شک و شبهه کرده است و این را «برای ایالات متحده سخت تر کرده است تا از بعضی چیزها که ترکیه خواستار مشاهده حمایت ما بود، حمایت کنیم.» این دقیقا یک پیغام درست بود.
سیاست دولت امریکا در برابر ژاپن خوب نبوده است ولی جواب داده است. در این ماه نخست وزیر یوکیو هاتویاما به دلیل بدعمل کردن در مناقشه پایگاه آمریکایی در اوکیناوا و تلاش های گسترده اش برای تعدیل سیاست خارجی ژاپن به میانه روی بین آمریکا و چین مجبور به استعفا شد.
کابینه اوباما راسخ و پابرجا ولی کشمکش برانگیز بود و نتیجه اش تصدیق مجدد التزام ژاپنی ها به اتحاد با آمریکا بود. باید بیشتر از هرچیز دیگری، کارهای بیشتری با هراس ژاپن از چین صورت بگیرد، اما دولت برای کمک به سوق دادن آن در مسیر درست، شایسته اعتبار است.
همچنین پرزیدنت اوباما، از تصمیم جدید برای دستیابی به پیمان نامه تجارت آزاد با کره جنوبی خبر داده است. بعد از ادعاهای توخالی زیادی از سوی مقامات رسمی کابینه مبنی بر این که ایالت متحده به آسیا «برمی گردد»، این امر می تواند به منزله اولین مدرک و شاهد واقعی این ادعا باشد. اگر کنگره وادار به تصویب این قرارداد شود- و حزب خود اوباما مخالف اصلی نباشد- این امر به تصحیح تلاش های بیش از حد اندازه ناموفق کابینه دولت کمک می کند تا چین در راس سیاست آمریکا در آسیا قرار بگیرد.
و بالاخره، مساله ای که دولت در آنجا ضعیف ترین بوده است، اشاره به یک جابجایی بود. در بین گفتگوی شاد و همبرگرهای هفته قبل، دولت این امر را آشکار کرد که هنوز یک منطقه برای عدم توافق بین روسیه و آمریکا وجود دارد:گرجستان. در صفحه واقعیت بازسازی مجدد روابط، کاخ سفید اعلام کرد که «دولت اوباما، به عدم توافق جدی با دولت روسیه در مورد گرجستان ادامه می دهد. ما به فراخواندن روسیه ادامه می دهیم تا به اشغال اراضی گرجستان در قفقازیه و جنوب اوستیا پایان دهد». کلمه «اشغال» نشانه آشکاری از این است که دولت تمایلی به چشم پوشی از این مساله ندارد. شاید اوباما می داند که در بازسازی مجدد روابط با روسیه هرگز زیاد موفق نخواهد شد تا زمانی که ارتش روسیه به اشغال سرزمین های همسایه اش ادامه می دهد.
چیز بیشتری برای انتقاد از مجموعه اقدامات دولت در سیاست های خارجی و دفاعی وجود دارد؟ البته و در آینده وجود خواهد داشت. ولی ماه خوبی بود. برای الان، دولت امریکا شایسته تبریک گفتن برای دستیابی به تعدادی از چیزهای درست و به حق است.
* رابرت کاگان / واشنگتن پست
رابرت کاگان، شریک ارشد موسسه وقف؟ کشته شدگان برای صلح جهانی است که ستون ماهانه ای برای واشنگتن پست می نویسد.
دیپلمات ارشد جمهوری اسلامی، حسین موسویان از عالی ترین مقامات جمهوری اسلامی است که در طول یک سال گذشته و در مقاومت سیاسی در برابر محمود احمدی نژاد، ایران را ترک گفته اند.
حسین موسویان برای مقامات رسمی و دیپلمات های آمریکایی و اروپایی آدم مهمی است چرا که از زمان تلاش های جمهوری اسلامی برای آزاد سازی گروگان های آمریکایی در لبنان در سیاست خارجی ایران حضور داشته و بعد هم سفیر بوده و با غرب درباره تاسیس دولت جدید در افغانستان در زمان حمله آمریکا و متحدان مذاکره کرد و پس از آن هم که در هیات مذاکرات اتمی حضور فعال داشت.
حسین موسویان سه سال پیش دستگیر شده و به اتهام جاسوسی به زندان افتاد. پرونده اش با ممنوعیت داشتن هرگونه منصب دیپلماتیک، به پایان رسید.
شهریورماه سال پیش بود که موسویان که ۵۳ سال دارد به عنوان پژوهشگر میهمان به مدرسه روابط عمومی و بین المللی وودرو ویلسون در دانشگاه پرینستون وارد شد و کار بر روی برنامه اتمی جمهوری اسلامی و روابط ایران و آمریکا را شروع کرد. نه دولت باراک اوباما و نه دانشگاه پرینستون در مورد دیپلمات ایرانی که در آمریکا اقامت گزیده چیزی نگفتند اما به گفته دیپلمات های اروپایی و آمریکایی کار موسویان در مورد نوع تصمیم گیری تهران، مورد موشکافی دقیق قرار دارد.
آقای موسویان در نخستین گفت وگوی مطبوعاتی خود پس از حضور در پرینستون، اعلام کرد برای جلب حمایت سیاسی برای جنبش سبز، جنبش اعتراضی ایران به آمریکا نیامده است. وی تاکید کرد که تمرکز خود را بر روی کار دانشگاهی گذاشته، ضمن این که مشغول بهبود عوارض دوران زندان است. همچنین گفته که به ایران باز می گردد.
آقای موسویان می گوید:«من نیازی به پناهندگی از هیچ کشوری ندارم و هیچ گاه درخواست پناهندگی نخواهم کرد.»
دیپلمات های اروپایی و آمریکایی، خروج آقای موسویان را به عنوان نشانه ای خطرناک می دانند که گروهی قصد دارد تمامی میانه رو ها و سیاستمدارانی که نگاهی به غرب دارند را از جریان کنار بزند. در مقابل، محمود احمدی نژاد و آیت الله علی خامنه ای، مهره های ایدئولوژیک و اعضای گروه های نظامی را به جای آنها منصوب می کنند.
به گفته این دیپلمات ها، آقای موسویان از دیپلمات های ارشدی بوده که هم غرب را می شناخته و هم درک خوبی از قدرت واقعی در ایران داشته است. وی به عنوان مشاور سیاست خارجی آیت الله علی اکبر هاشمی رفسنجانی، کار کرده است. بر خی از دیپلمات های سابق مانند جواد ظریف که سفیر ایران در سازمان ملل بود، در حصر خانگی قرار دارند.
یک دیپلمات اروپایی در توصیف آقای موسویان گفت:«او یک دیپلمات ارشد و کارآمد بود که می خواست کشور به سمت درست برود و او بخشی از حاکمیت نظام اسلامی در ایران بود که خواهان رابطه بهتر و بیشتر ایران با دیگر کشورهای جهان هستند.»
به نقل از کسانی که با آقای موسویان دیدار دارند، گفته شده که او به شدت نگران وضعیت ایران پس از جریان انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته است. در مطلبی که آقای موسویان نوشته و فقط در دانشگاه پرینستون توزیع شده، او از آمریکا خواسته با ایران گفت وگو کرده و تنش های منطقه ای را کاهش دهد.
به نوشته آقای موسویان، حتی دولتی که در ایران ریاست آن از معترضان فعلی تشکیل شده باشد، صنایع پایه اتمی و ساخت سوخت اتمی را رها نخواهد کرد. وی با این حال می گوید بهبود روابط با تهران می تواند امکانات و اقدامات امنیتی و هشداردهنده لازم را فراهم کند تا هیچگونه نگرانی از ساخت بمب اتمی ایجاد نشود.
در نوشته آقای موسویان آمده است:«تحریم های اخیر شورای امنیت، موضع جمهوری اسلامی در مسئله اتمی را نرم نمی کند که بیشتر به سوی رادیکال تر شدن خواهد رفت.»
حسین موسویان همچنین در نوشته خود پیشنهاد کرده آمریکا به سمت گفت وگوی گسترده با ایران رفته و بر اساس منافع منطقه ای در عراق و افغانستان، امنیت منطقه ای در خلیج فارس و انتقال بازار انرژی، با ایران به مذاکره وارد شود.
وی نوشته است:«گفت وگوی سازنده میان تهران و واشینگتن برای ساختار امنیت منطقه ای حساس است و ۳۰ سال خصومت میان دو طرف، فقط به فقدان امنیت منطقه ای منجر شده است.»
حسین موسویان در مورد نارضایتی های داخلی در ایران نوشته که بعید است دستگاه قدرت و رهبری در ایران به زودی تغییر کند و اگر این تغییر قرار است در راه باشد، باید تغییر از درون باشد. وی به واشینگتن پیشنهاد کرده صبر را در سیاست خارجی خود لحاظ کند چرا که هرگونه بهبود روابط ایران و آمریکا نه کار چند ماه، که کار چند سال خواهد بود.
آقای موسویان نوشته:«تغییر رژیم در آینده نزدیک در افق ایران نخواهد بود و ایران در موقعیت قبل از وقوع انقلاب قرار ندارد. آنچه در خیابان های ایران می بینید، چالشی داخلی است که نتیجه نهایی آن، تاثیر گسترده ای در سیاست داخلی و خارجی ایران خواهد داشت.»
یک مقام ارشد حماس به اسراییل هشدار داد که انتظار کشتی های کمک رسانی بیشتری به ویژه از سوی «خلیج» (خلیج فارس) را داشته باشند. محمود ظهار، از اعضای ارشد حماس در غزه گفت:«آن طور که ما با خبر شدیم، پس از مسابقات جام جهانی فوتبال دست کم هشت کشتی از ناحیه «خلیج» (خلیج فارس) راهی غزه خواهد شد.» از او سوال شد که آیا از ایران هم محموله ای ارسال می شود؟ که او در پاسخ گفت:«چرا که نه؟»
این رهبر حماس در گفت وگو با ایندیپندنت همچنین اسراییل را به کارشکنی در مبادله زندانیان متهم کرد که قرار بوده طی آن گیلعاد شالیط، سرباز اسراییلی آزاد شود. این مقام حماس گفت که اسراییل هنوز به انجام این توافق تمایلی نشان نداده است.
آقای ظهار گفت که نیروهای حماس این سرباز اسراییلی را در دست دارند و هنوز به صلیب سرخ یا دیگر سازمان های بشردوستانه اجازه دیدار با او را نداده اند. از او خواسته شد تا حداقل اجازه دهد سازمان صلیب سرخ دیداری داشته باشد که ظهار در پاسخ گفت: «من به هیچکس اعتماد ندارم.»
حماس می گوید طبق گفت وگوهایی که با میانجیگری آلمان انجام شد، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسراییل موافقت کرد که ۳۲۵ زندانی را آزاد کند که ۱۲۵ تن از آنان از جنبش مقاومت اسلامی هستند. به گفته این رهبر حماس، ناگهان اسراییل همه چیز را متوقف کرده است. وی می گوید خبر ندارد که آیا هنوز آلمان به میانجیگری ادامه می دهد یا این که آن را غیرفعال کرده است.
وی می گوید در جریان ماه رمضان، کشتی های کمک رسانی بیشتری به غزه می آیند. این رهبر حماس در پاسخ به سوالی در مورد امکان بستن کانال سوئز از سوی مصر گفت: «آنها توانایی این کار را دارند همان طور که اسراییل هم این کار را می کند. ولی به هر حال مصر توانایی توقف این جریان (کمک رسانی) را ندارد.» از ظهار سوال شد که شاید ایران هم کمک هایی بفرستد و او در پاسخ گفت «اگر ایران دارو و غذا بفرستد چه ایرادی دارد؟ مشکل اخلاقی آن کجاست؟ طبق همان انجیل خودتان بگویید مشکل این کار در چیست.»
این رهبر حماس به شدت از سیاست های غرب نسبت به حماس و غزه در چهارسال و نیم گذشته انتقاد کرد و گفت: «چرا غرب حماس و غزه را پس از انتخابات بایکوت کرد؟ دلیلش این است که آنها یک کرزی (حامد کرزی رییس جمهوری افغانستان) در فلسطین می خواهند.»
وی همچنین از حصر غزه ایراد گرفت و گفت «غرب همان کاری را با غزه کرد که از آن به عنوان تروریسم و اقدامات خشونت آمیز، ایراد می گیرد.» ظهار گفت: «من از شما می پرسم، چرا چهار سال پیش این روند را قبول کردید؟»
با این حال ظهار از فشارهای اخیر آمریکا، سازمان ملل و اتحادیه اروپا و روسیه بر اسراییل برای پایان دادن به حصر غزه استقبال کرد و آن را تغییری بزرگ در رفتار غرب دانست. وی همچنین گفت که غزه در دو جنگ فشارهای زیادی تحمل کرده و مشکل را متوجه سیاستمداران غربی دانست که دل ندارند و فقط به اخلاقیات فکر می کنند. اما با این حال مردم از حقوق خود عقب ننشستند و حاضر شدند برای آن فداکاری کنند.
از او سوال شد که آیا حماس با گروهی که سازماندهی کشتی های ترکیه را به عهده داشته ارتباط دارد یا نه که در پاسخ بدون جواب دادن گفت: «ترکیه که مسلمان است اگر با اسراییل که یهودی است ارتباط داشته باشد، قند و عسل است اما ما که مسلمان هستیم با مسلمان دیگر رابطه داشته باشیم، مجرم هستیم؟»
محمود ظهار که در سال ۲۰۰۳ در حمله اسراییل جان به در برد ولی پسرش در آن حمله کشته شد، شرایط سه گانه گروه صلح خاورمیانه متشکل از اتحادیه اروپا، سازمان ملل، اتحادیه اروپا و روسیه را رد کرده است. یکی از این شرایط بازگشت به مرزهای قبلی است که حماس مرزهای اسراییل را قبول ندارد. وی می گوید ما خواهان پایان دادن به خشونت در اسراییل و در عراق و افغانستان هستیم.
وی همواره در این گفت وگو جنبش فتح را مورد انتقاد قرار داد و به تاریخ «صد در صد فساد» این گروه اشاره کرده و گفت که جنبش فتح در سال ۲۰۰۶ حاضر نشد انتخابات و پیروزی حماس را به رسمیت بشناسد.
آقای ظهار قاطعانه از اعدام افرادی که به جاسوسی برای اسراییل متهم شده بودند دفاع کرد و گفت که حاضر نیست به این افراد، عفو بدهد. وی همچنین می گوید گروه حماس به خشونت پایان داده و آدم ربایی را متوقف کرده است و تلاش های خود را هم نشان داده است. آلن جانستون، خبرنگار بی بی سی در غزه که ربوده شده بود، آزاد شد که گفته می شود به دلیل لابی حماس بوده است.
* دانلد مک اینتایر (Donald Macintyre) در شهر غزه / ایندیپندنت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر