مهدی استاداحمد
به هیچ عنوان
چشمانم سیاهی رفت و تنم لرزید و آسمان بر سرم خراب شد وقتی فهمیدم 9 قرن خواب بودیم و نمی‌دانستیم نظامی گنجوی در لباس شعر چه بر سرمان آورده. اگر همان وقت فکری به حال این معلوم‌الحال کرده بودیم اکنون اینچنین خون خوردنی سهم دلمان نبود. اصلا نظامی را چه به کار شعر. تا کی باید شاهد دخالت نظامی در عرصه‌ی فرهنگ باشیم. خبر را بخوانید:
"مدیر فرهنگی انتشارات پیدایش در گفتگو با خبرنگار مهر از اشکالاتی که بر منظومه خسرو و شیرین آن هم در چاپ هشتم و پس از 9 قرن از خلق این منظومه از سوی اداره کتاب وزارت ارشاد وارد شده خبر داد و درباره یکی از اصلاحیه‌هایی که به این منظومه نظامی گنجه‌ای وارد شده گفت: بخشی از داستان با این بیت‌ها نقل می‌شود «شکر لب داشت با خود ساغری شیر/ به دستش داد کاین بر یاد من گیر / ستد شیر از کف شیرین جوانمرد / به شیرینی چه گویم چون شکر خورد / چو شیرین ساقی‌ای باشد هم آغوش/ نه شیر ار زهر باشد هم شود نوش / چو مست از جام می نگذاشت باقی/ ز مجلس عزم رفتن کرد ساقی» که گفته‌اند مصرع «چو مست از جام می نگذاشت باقی» باید حذف شود. وی افزود: همچنین در صفحه 135 کتاب سطر 14 گفته‌اند «در آغوش کشیدن» حذف شود. که این بخش از داستان درباره این است که خسرو را در خواب کشته‌اند و حال شیرین زانو می‌زند و جسد خسرو را در آغوش می‌کشد. وی درباره برخی دیگر از اصلاحاتی که برای کتاب در نظر گرفته‌اند، بیان کرد: در صفحات 62، 81 و 82 کتاب هم چنین حذفیاتی اعلام کرده‌اند که باز هم موضوعاتی چون به خلوت رفتن، آغوش، گرفتن دست و از اینگونه موارد مورد نظر بوده است."
خجالت می‌کشم وقتی می‌بینم تاکنون موضوعاتی چون «به خلوت رفتن»، «آغوش»، «گرفتن دست» و «از اینگونه موارد» به راحتی منتشر می‌شده و ما ساکت بودیم(مخصوصا «از اینگونه موارد» که خیلی مایه‌ی شرمساری‌است). معلوم نیست وزارت ارشادِ دولتهای قبلی در این 9 قرن چه می‌کرده‌اند که امروز وضعیت فرهنگ به این شکل درآمده. اما دیگر سکوت جایز نیست. باید قلم گرفت به دست، دیوان تازه‌ای نوشت. باید تمامی مجموعه‌های ادبی را از لوث وجود این بی‌ادبی‌ها پاک کرد.
احساس تکلیف به اینجانب حکم می‌کند که برای شروع این پروژه‌ی ملی نسبت به اصلاح و تعدیل ابیاتی چند از منظومه‌ی خسرو و به اصطلاح شیرین همین امروز اقدام کنم که فردا دیر است.
بیت:
«چو مست از جام می نگذاشت باقی
ز مجلس عزم رفتن کرد ساقی»
کلمات حذفی:
مست، جام، می، ساقی.
بیت اصلاح شده:
چو کوچک‌زاده آنجا ماند باقی
ز مجلس رفت عمادالدین باقی
بیت:
«پس آورد آنگهی شه را در آغوش
لبش بر لب نهاد و دوش بر دوش»
کلمات حذفی:
شه، آغوش، لبش، لب، دوش، بر، دوش.
بیت اصلاح شده:
پس آورد آنگهی وی را کناری
ولی تحت قوانین اداری
بیت:
«چو کار از پای‌بوسی برتر آمد
تقاضای دهن‌بوسی در آمد»
کلمات حذفی:
دهن‌بوسی، پای‌بوسی(که البته پای‌بوسی قابل اغماض و حتی قابل تقدیر است)
بیت اصلاح شده:
چو کار از پای‌بوسی برتر آمد
از او اسناد جاسوسی در آمد
این بود اصلاح و تعدیل ابیاتی چند از منظومه‌ی خسرو و به اصطلاح شیرین که در حکم "نمی" بود از "یمی" و مشتی از خروار.
حالا که آستین‌ها را بالا زده‌ایم و اصلاح ادبیات فارسی را هدف گرفته‌ایم خوب است فکری به حال دیگر شاعران تاریخ ادبیاتمان هم بکنیم. دیوان حافظ و کلیات سعدی و مثنوی به اصطلاح معنوی مولوی مملو است از این انحرافات که اگر در اصلاح و حذف و انهدام آن اقدام نکنیم نخواهیم توانست پاسخ آیندگان را داد. آنجا که حافظ می‌گوید «گفته بودی که شوم مست ودو بوست بدهم» اگر منظورش از بوس همان ماچ خودمان باشد خیلی بی‌ادب است و آنجا که سعدی می‌گوید « دیده را فایده آنست که دلبر بیند / ور نبیند چه بود فایده بینایی را» احتمال دارد که خواسته باشد فایده‌ی دیدن اخبار ساعت 21 سیما را زیر سوال ببرد.
اینجانب ضمن دعوت از نامبردگان برای حضور در مناظره‌ی زنده تلوزیونی به آنان هشدار می‌دهم اگر دست از این رویه‌ی نادرست در سرودن شعر برندارند مجبورم در هفته‌های آتی در مورد آنان مسایلی را با مردم در میان بگذارم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر