« مشکل ما با ایران امروزی نیست. از همان وقت که آیت‌الله خمینی ملقب به ولی امر مسلمین جهان شد دنیای عرب و سنی در برابر سیاست‌های ایران اعلام موضع کرد، هر چند در سوریه این اعلام موضع به دلیل سیاست‌های کشور سوریه همیشه شکلی پنهانی داشت.»اینها را فواد خالد دانشجوی سوری دکترای علوم سیاسی از دانشگاه بیروت که روز تز خود در خصوص نقش ایران در منطقه خاورمیانه کار می‌کند می‌گوید و معتقد است که ایران هیچ‌گاه حتی در میان شیعیان لبنان هم محبوبیت جدی نداشته‌است« بهر حال باید بپذیریم در میان اعراب قومیت عرب و حس ناسیونالیستی قوی وجود دارد و اعراب نمی‌توانند بپذیرند که رهبر مسلمین جهان یک ایرانی باشد.«
طی روزهای گذشته در کشور سوریه، شعارهایی علیه ایران سر داده‌شد و در بعضی مناطق نیز پرچم ایران و روسیه به آتش کشیده‌شد. هدی قاضی دانشجوی رشته زبان انگلیسی دردانشگاه دمشق که از فعالین مدنی سوری‌است در این باره می‌گوید:« از اینکه پرچم کشوری به آتش کشیده‌شود و به ملتی توهین شود خوشحال نیستم اما از اینکه مردم سوریه علیه حضور پررنگ ایران بالاخره عکس‌العمل نشان دادند خوشحالم. دولت سوریه تمامی سیاست‌های بزرگ خود ایران را در سرکوب مردم سوری به کار گرفته و موفق هم بوده‌است.حتی در افکار عمومی مردمی که حکومت بشار الاسد را باور داشته‌اند سیاست‌های تخریبی ایران توانسته اثر ساز باشد و اجازه ندهد این گروه از مردم باور کنند که مزدوران اسد مردم خود را می‌کشند. آنها از نیروهایی خارجی و منافق یاد می‌کنند که شبیه منافقین در ایران هستند.»
شادی که به دلیل فعالیت‌های سیاسی‌اش نمی‌خواهد نام فامیلش منتشر شود می‌گوید:« خشم مردم عرب ، لبنانی‌ها و حالا سوری‌ها نسبت به ایران خشمی جدی و ریشه‌دار است. حس می‌کنم این خشم در شما ایرانی‌ها هم نسبت به ما وجود دارد. شنیدم که در شعارهای جنبش سبز بارها علیه لبنان .مافلسطین و سوریه شعار دادید. پس بپذیرید که ما هم خشمگین باشیم. پول‌های شما که درکشورهای ما سرازیر می‌شود سد در برابر دریای خروشان آزادی خواهی مردم سوریه می‌سازد.»
کمال که دکترای زبان فارسی‌اش را از دانشگاه تهران گرفته و تازه به سوریه برای تدریس بازگشته می‌گوید:« وقتی از پشت بام به مردم حمله کردند یاد پشت بام میدان آزادی افتادم. وقتی فله‌ای بازداشت کردند یاد روزهای خرداد سال هشتاد وهشت افتادم که فقط یک نظاره گر ساده بودم و از ترس بر خود می‌لرزیدم و وقتی مرگ « حمزه الخطیب» سیزده ساله را دیدم یاد ندا آقا سلطان و سهراب افتادم. آن روزها من از شعارهای شما علیه سوریه ولبنان و فلسطین ناراحت می‌شدم اما الان وقتی نگاه می‌کنم می‌فهمم که ریشه خشم مردم دو کشور تا چه حد عمیق است.»
کمال که برای دولت سوریه کار می‌کند می‌گوید:« وقتی خامنه‌ای آدم می‌کشت من که به بشار اسد اعتقاد داشتم خوشحال بودم که کشور من اینچنین درگیر انقلاب نشده‌است اما وقتی که بشار اسد مردم خود را کشت فهمیدم که بعضی دیکتاتورها نقاب‌های قشنگی به چهره دارند. فقط کافی است بخواهی نقاب را کنار بزنی.» او خوشحال است که پرچم ایران در سوریه به آتش کشیده‌شده است.« می‌دانم این پرچم نماد طرفداران احمدی نژاد است و مردم ایران باوری به آن ندارند. خوشحالم که مردم سوریه به دولت ایران نشان می‌دهند که تا چه حد خشمگین هستند و این خیلی می‌تواند در آینده سیاست‌های ایران و سوریه موثر باشد.»
ایران در منطقه زبدانی سوریه به نیروهای حزب الله آموزش نظامی می‌دهد، پس بعید نیست که به نیروهای سوری آموزش کشتن مردم خود را ندهد. مردم سوریه خشمگین‌اند و خشم خود را به کشورهای خارجی بیشتر نشان می‌دهند که با حمایت از دیکتاتور او را قوی می‌کنند.»
«خاکستر پرچم سوخته ایران در سطل آشغالی در درعا، شاید ایرانیان را خشمگین کند اما باید قدمی باشد برای فعالین سیاسی و مدنی دو کشور که با هم علیه دیکتاتورهای کشورهای خود هماهنگ شوندو یکدیگر را بیشتر بشناسند.» محمد معتقد است باید بین گروه‌های مخالف حکومت سوریه و ایران گفتگو در بگیرد و دو کشور رنج کشیده از حاکمان خود با هم فکری برای فردا بدون دیکتاتوری کنند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر