گزاره‌های یک گزارش تاریخی:
فاطمه گوارایی در یادداشتی ماجرای روایت هاله سحابی را روایت کرده است. وی درخصوص اینکه چرا پس از 17 روز این مطلب را تهیه کرده گفته است: «شاید بپرسید چرا این قدر دیر و چرا بعد از 17 روز بعد از شهادت هاله این گزارش ارائه می‌شود؛ و شاید بگویید که دیگر زمان این روایت گذشته، دیر شده و به کار نمی آید . اما برای گزارش به تاریخ هیچ گاه دیر نیست!»
خانم گوارایی با بیان اینکه 15 روز تلخ بر جریان ملی ـ مذهبی رفته است در مورد این یادداشت افزوده است که بخش اعظم این گزارش زمانی نگاشته شده که هدی صابر هنوز در قید حیات بوده و به «شهادت» نرسیده بود.
در ذیل گزاره‌های مهم این یادداشت را می‌خوانید:
از همان زمان که سحابی بزرگ به کما رفت ، موتور جستجوگر دستگاه های امنیتی به کار افتاد. هنوز مهندس ما بر روی تخت نفس می کشید که آنان از خانواده و دوستانش می پرسیدند که بعد از وقوع آن رویداد چه می خواهید بکنید؟
آنها تمام حالت های رویداده را پیش بینی می کردند تا برای هر حالتی طراحی و برنامه ریزی لازم را داشته باشند.
در 15 روز آخر بستری بودن مهندس سحابی در بیمارستان مدرس، کار به ممنوعیت ملاقات نیز رسیده بود و تحت عنوان ممنوعیت پزشکی از ملاقات دوستان و یاران و حتی در برخی موارد خانواده مهندس سحابی با ایشان جلوگیری می کردند.
پس از فوت مرحوم سحابی ماموران امنیتی تمهیدات لازم را عملی کردند تا پیکر ایشان سریعا به لواسان انتقال یابد؛ مبادا کسی فرصت آن را بیابد و به بیمارستان آمده و جمعی کوچک حول پیکر ایشان در هنگام مشایعت نهایی شان شکل بگیرد.
فشارهای امنیتی در مرحله اول بر روی این مسئله متمرکز بود که همان روز فوت، ایشان به خاک سپرده شوند که مورد موافقت خانواده قرار نگرفت.
هاله که در آن موقع به دلیل وضعیت پدر از زندان دو ساله به مرخصی آمده بود تا لحظات آخر را بر بالین وی باشد، گرانبهاترین گوهر خانواده بود که می شد خانواده را با تهدید این گروگان عزیز به هرکاری وادار کرد.
اواخر شب در حالی که به همه دوستان و خانواده و یاران اطلاع رسانی شده بود که مراسم تشییع فردا ساعت 8 صبح از منزل ایشان آغاز می شود به خانواده فشار آوردند که باید مراسم تشییع را از ساعت 7 صبح آغاز کنید.
هاله از دوستان میخواهد که برای نیروهای اطلاعاتی و امنیتی بیرون منزل صبحانه ببرند. نیروهای اطلاعاتی و امنیتی را می شد بدون خجالت در همه جا دید . دوربین ها از چپ و راست ، گوشه و کنار، از افراد فیلم و عکس تهیه می کردند.
عده‌ای به یکباره زیر تابوت خزیدند. از لحن فریادهایشان مشخص بود که در ظاهر مشایعت کننده ی پیکرند ولی با برنامه ای برای ربودن پیکر مهندس به زیر تابوت آمده اند.
هاله برای لحظاتی ایستاد کیفش را بر روی کاپوت یکی از ماشین های پارک شده در کوچه قرار داد. شال سبزی را از کیفش خارج ساخته و آن را بر گردن انداخت و یک شاخه گل گلایل در یک دست و عکس کوچکی از پدرش در دست دیگر در وسط ما قرار گرفت . دستها را در هم زنجیر کرده و لااله الا الله گویان به راه افتادیم.
لباس شخصی ها به عکسهای آقای مهندس حساسیت بسیار نشان میدادند و هر کس که عکسی از ایشان در دست داشت با خشونت از دست وی خارج کرده و آن را پاره می کردند، و در مواردی فرد مورد نظر را مورد ضرب و شتم قرار میدادند.
به یکباره فردی که لباس نیروی انتظامی به تن داشت از پشت سر به هاله نزدیک شد،عکس مهندس را از دست او ربود و پاره پاره کرد . هاله معترض از وضعیت ایجاد شده برای تشییع پدر و معترض به ربودن وپاره کردن عکس به آن فرد نزدیک شد و ناله سر داد که چرا این کار را می کنید ؟ چرا ؟ مهاجم برگشت و خواست هاله را هدف ضربات خود قرار دهد که فریاد زدیم: او داغدار پدر است! او دختر کسی است که برای تشییع او اینجا جمع شده ایم . فرد مکث کرد و... . به ناگهان هاله به صورت بر روی زمین افتاد . چند نفر بعدا عنوان کردند که شاهد ضربه بر بدن هاله از سوی لباس شخصی ها بوده اند.
نیروهای امنیتی و انتظامی و لباس شخصی های اراذل و اوباش در پی دور کردن ما از وسط راه بودند تا هر چه سریعتر پیکر مهندس را از صحنه خارج نمایند . به حلقه دور و برِ هاله ناسزا میگفتند و فریاد جمعش کنید و به کنار ببریدش میگفتند.
دکتر شامخی همسر هاله در کنار راننده قرار گرفت و راننده که نزدیک بود زیرمشت و لگد نیروها قرار گیرد به راه افتاد . زیرا آنان مرتبا بر روی کاپوت و شیشه های ماشین می کوبیدند تا هرچه سریع تر از میان کوچه کنار برود. تا جایی که هنوز بدن هاله در ماشین قرار نگرفته بود که راننده را وادار به حرکت کردند آنها پاهای هاله را در حالی که خارج از ماشین به صورت آویزان بود بلند کرده و به داخل ماشین پرتاب کردند.
لباس شخصی ها بعد از ضرب و شتم افراد حامل تابوت، پیکر را ربوده و در آن دقایق پر تلاطم آنها پیکر مهندس و سپس برانکارد را به آمبولانس پرتاب نموده و وی از دسترس خانواده و دوستانش خارج نمودند.
در آرامگاه زمانی که آنان می‌خواسته ظاهرا نماز میت را بخوانند و سریعا بدن را به خاک بسپارند حامد سحابی به عنوان فرزند وی اعلام میکند که راضی نیست که روحانی حاضر در صحنه بر پیکر پدرش نماز بخواند.
بغض ، بهت ، رنج و غم از این همه بیداد قوی تر از هر چیز دیگری راه گلوها را بسته و جمعیت هر از گاهی تنها به سر دادن صلوات و لااله الا الله می پردازد .
نیروهای امنیتی و انتظامی و لباس شخصی ها به این نیز بسنده نمیکردند. هر از گاهی به اشاره فرماندهانشان جوانی را از میان جمعیت نشان کرده و با تمام قوا بر سر او ریخته و در جلوی چشم همگان و به جهت رعب و وحشت زیر باران مشت و لگد می گرفتند.
عملیات ربودن پیکر مهندس و شهادت هاله در کمتر از سه دقیقه رخ داده است.
اشک و آه ، ناله و فریاد ، شیون و زاری؛ چشمی نبود که نگرید قلبی که نبود که تیر نکشد . برخی از دوستان از جمله مهندس هاشم صباغیان دچار حملات قلبی و عصبی شده بودند.
لباس شخصی های سازمان یافته عربده کشان در حالی که کلام لااله الا الله را بر زبان می آوردند خود را به زیر تابوت هاله رسانده و در یک چشم بهم زدن تابوت را به پایین منتقل کردند؛ در حالی که دو بار نزدیک بود که پیکر هاله از روی برانکارد بر زمین افتد. تا جایی که مورد اعتراض برخی از ما قرار گرفت که با فحاشی زنانی که همراه آنان به صحنه آمده بودند مواجه شدیم.
در غسالخانه ای که نور نداشت چون هیچ بدنی را شبانگاه شستشو نداده بودند و ناچار شده بودند آن را با تاباندن نور ماشین و موبایلها و شمع روشن نمایند ، بدن نازنینش توسط دوستانش شستشو داده شد.
گورکنان لواسان می گفتند در عمرمان نه دیده و نه شنیده بودیم که اینگونه و در چنین زمانی و با چنین شرایطی پیکری را به خاک سپارند.
در شرایطی که تلاش میکردیم غم مهندس و هاله را بر خود هموار کنیم هدی عزیز ما آغاز به اعتصاب غذا کرد.
منبع: جرس
پیشینه:
هاله سحابی «تحت فشار نیروهای امنیتی» شبانه به خاک سپرده شد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر