روزسوم خرداد برخی از سایتهای خبری رژیم در داخل کشور با درج خبری تحت عنوان ”آماده باش سینمای زیرزمینی ایران برای ثبت تصاویری از فتنه ی احتمالی در جریان انتخابات سال ۱۳۹۲ ” به پخش خبری جعلی درباره سینمای زیرزمینی ایران و هنرمندان درتبعید بصیرنصیبی، جواد دادستان، مسلم منصوری و لیلا قبادی پرداختند.
پایگاه های خبری رژیم با پخش این خبر ساختگی مدعی شدند که دست اندرکاران سینمای زیرزمینی و انجمن هنر در تبعید در پاریس جلسه ی مشورتی برای ثبت تصاویر درگیری های احتمالی در انتخابات برگزار کردند،
هرچند این نخستین بار نیست که دستگاههای خبری رژیم درباره سینمای زیرزمینی ایران دست به دروغ پردازی زدند پیش از این هم از معاون سینمایی وزارت ارشاد تا فرمانده نیروی انتظامی رژیم نسبت به سینمای زیرزمینی موضعگیری کردند و از گرایش جوانان به هنر زیرزمینی ابراز نگرانی کرده و برای ایجاد ارعاب آنها را تهدید به سرکوب کردند.
اینبار هم این سایتهای خبری به دروغ مدعی شدند که سینمای زیرزمینی در رابطه با انتخابات به یک نهاد سینمائی در کشور نروژ و تلویزیونهای مثل “من و تو” و “صدای آمریکا” قول همکاری داده است. خبرگزاریهای رژیم برای اثبات این خبر بی اساس لینک و عکس چند خبر و مصاحبه هنرمندان تبعیدی را که ربطی به متن خبر هم ندارد، منتشر کردند. در حالیکه نه چنین جلسه‌ای در پاریس برگزار شده و نه مؤسسه نروژی مذکور یا رسانه‌های نام برده شده هیچ ارتباطی به حرکت سینماگران زیرزمینی داشته یا دارند.
موضع سینمای زیرزمینی درباره نهادهای سینمائی دولتهای غربی و رسانه های چون ”من و تو” و “صدای آمریکا ” بسیار مشخص بوده و بارها علیه سیاستهای آنها موضعگیری کرده وبهای این موضعگیری را در عمل پرداخته است .
چرا که نهاد های هنری و سینمائی این دولتها و رسانه هاشان همواره مبلغ سیاستهای فرهنگی و سینمائی رژیم حاکم بر ایران بوده و هستند و اتفاقا هر صدا و حرکت هنری و اجتماعی مستقل که علیه تمامیت رژیم بوده توسط این رسانه ها نادیده گرفته ولبه تیز سانسورشان شامل اینگونه آثار بوده و هست.
اگر هم هر از گاهی فرصت کوتاهی در اختیار هنرمندان در تبعید گذاشتند تا سخنی در این رسانه ها بیان کنند بیشتر برای آن بوده که خط اصلی آنها - که همواره حمایت سیستماتیک از سینمای جمهوری اسلامی و باندهای درون حکومتی بوده - در جامعه کاملا رو نشود و ژست بیطرفی و دموکراسی خواهی شان حفظ شود.
هنرمندان تبعیدی با آگاهی کامل به این مساله و با توجه به شرایط موجود که رسانه های مستقل عمومی وجود ندارد، در مواردی تصمیم می گیرند با حضور در این گونه رسانه ها از این امکان محدود در حد ممکن استفاده کرده و اعتراض‌شان را بیان کنند آنهم تنها با این شرط که بتوانند در فرصت کوتاهی که دارند نظرات خودشان را آنگونه که می خواهند بیان داشته نه اینکه با نظرات این رسانه‌ها همسویی کنند
جدا از تک صداهائی که گاهی دراین رسانه ها امکان حضوربه آنها داده می شود اما کاملا روشن است که این رسانه ها به طور سیستماتیک به تبلیغ دستگاه سینمائی رژیم مشغولند و در طی این سالها بزرگترین فستیوالهای سینمائی دولتهای غربی و نهادهای به اصطلاح حقوق بشریشان جایزه هاشان را به سمت سینماگران و توجیح گران فرهنگی رژیم و اپوزیسیونهای دست سازآن سرازیر کردند.
وقتی سینمای زیرزمینی با تلاش پیگیر مسلم منصوری و با همکاری تعدادی از هنرمندان درتبعید و داخل کشور پا گرفت طولی نکشید که رژیم برای آن دست به بدل سازی زد و فیلم هائی را به عنوان سینمای زیرزمینی تولید کرد تا چهره سینمای زیرزمینی را لوث و مخدوش کند همین رسانه ها و نهاد های دولتهای غربی این فیلم های بدلی رژیم را به عنوان سینمایی زیرزمینی به جامعه معرفی کردند.طبیعی است که با این کارخواستند تا اصل حرکت سینمای زیرزمینی ایران در جامعه بی پشتوانه و بی حمایت بماند چرا که جامعه بیشتر آن فیلم های تقلبی که در رسانه ها تبلیغ می شود را می بیند و می شنود اما با این همه وقتی اینگونه رژیم نسبت به سینمای زیرزمینی حساسیت نشان می دهد که حتا خبرگزاری هایش دست به دروغ پردازی می زنند و اینچنین از ثبت تصاویر واقعی جامعه و اعتراضات اجتماعی مردم هراس دارد، گویای این حقیقت است که سینما و هنر زیرزمینی در حد توان خودش در مسیر مبارزات اجتماعی مردم علیه کلیت رژیم حاکم بر ایران، کارآیند و تاثیرگذار است.
بدون شک جوانان و هنرمندانی در داخل کشورهستند که هنر زیرزمینی را به عنوان یک الگو و راهکار در برابر هنر رسمی انتخاب کرده اند، و تلاش دارند تصویرگر صدای مردم زیر ستمی باشند که در هیچ یک از این رسانه های رسمی صدایی ندارند و به رغم سرکوب و ایجاد رعب و وحشت رژیم، در مبارزه شان علیه وضع موجود از پای نمی نشینند.
کانون حمایت از سینمای زیرزمینی ایران
می ۲۰۱۳
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر