-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
حسین رونقی ملکی وبلاگ نویس زندانی که صبح دوشنبه، با وثیقه یک میلیارد تومانی به مرخصی آمده است نخستین پست وبلاگی خود را پس از بعد از 950 روز زندان منتشر کرد.حسین در وبلاگ شخصی خود به نام "واقعیت های زندگی"، نوشته است: بعد از ۳۲ ماه وبلاگ ننوشتن امروز اومدم تو روزی که می گن روز قلم هست قلم به دست بگيرم و بنويسم و بگم که حالم خوش است چون مادرم صورتش شاداب شده ناله نمی کنه و زجه نمی زنه و تيک عصبی چشمش هم بهتر شده ، برادرم درداش کمتر شده داره ميخنده ، پدرم ديگه عصبی و ناراحت نيست کمرش صاف و محکم نگه داشته سرشم بالا ميگره ، خواهرهام بجای اينکه گريه کنن دارن می خندن و منو بغل می کنن و می بوسن . ديگه خواهرزاده کوچيکم رو پشت ميله نمی بينم و اون به خواسته اش که بغل کردن دايش هست رسيده . دوستام همه خوشحال هستن و من در مقابل محبت و لطفشون هيچ حرفی برا گفتن ندارم . هنوز نمی دونم چرا غريبه ها منو می بينن بغلم می کنن و يا شاد می شن يا گريه می کنن ! هنوز با اين مسائل درگيرم نميدونم بايد بخندم يا گريه کنم ؟ شاد باشم يا ناراحت باشم ؟ ديگه گريه ها و صدای بغض آلود دوستانم رو نميشونم هر کدومشون شادن ! چی شده که اين اتفاق افتاده ؟ تو دو روز چه معجزه ای بجز معجزه آزادی می تونه اين همه رو دگرگون کنه ! نمی دونم الان که بيرون هستم و خجالت زده بچه های بيماری که ... بايد بگم درد دارم ؟ با اين همه درد و بدبختی و فاصله بايد بگم دلم می خواد زندگی کنم يا زندگی ها بسازم ؟ نمی دونم ، واقعا نميدونم ! شايد بخاطر اينه که هنوز نتونستم باور کنم چه اتفاقی افتاده و عمق فاجعه چقدر هست ! با همه اينا اما تو باور نکن !
پی نوشت : غافلگير شدم چون ساعت يک شب برام جشن تولد گرفتن ، خوشحال شدم چون عارف درويش هم آزاد شد ، شوق داشتم چون کادوی که قرار بود برا تولدم بدن کتاب شعر احمد شاملو بود !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر