اين گزارش درباره جمهوری اسلامی می افزايد که ايران يکی از کشورهايی است که شديدترين سانسور اينترنت را اعمال می کند. در اين گزارش همچنين به بازداشت های گسترده‌ی روزنامه نگاران در ايران به منظور به سکوت کشاندن اين قشر و ضربه زدن به پوشش خبری آزادانه اشاره شده است.
خبرنگاران سبز/جامعه/ایران-و-جهان: بر اساس گزارش جديد کميته حمايت از روزنامه نگاران، ايران در ليست ۱۰ کشور اول سرکوبگر مطبوعات دنيا قرار دارد. اين کشور در رتبه چهارم و پس از کشورهای اريتره و کره‌ی شمالی و سوريه قرار گرفته است.
به گزارش خبرنگاران سبز از وبگاه
کمیته حمایت از روزنامه نگاران، این کمیته در گزارشی اعلام کرد ۱۰ کشور جهان که توسط نظام‌های ديکتاتوری اداره می شوند سانسور شديدی را از طريق تعطيلی دفاتر رسانه های جهانی و همچنين سرکوب روزنامه نگاران داخلی اعمال می کنند.
در اين گزارش که در آستانه روز جهانی آزادی مطبوعات منتشر می‌شود، کميته حمايت از روزنامهنگاران که مقر آن در نيويورک است از ايران، سوريه و کره شمالی نام برده که در مقابل جريان آزاد اطلاع‌رسانی ايستاده و محدوديت‌های گسترده‌ای را برای رهيافت به آن‌چه ثبات ژئوپولتيک و اتمی ناميده می‌شود، انجام می دهند.
اين گزارش اولين بار است که پس از سال ۲۰۰۶ منتشر می شود. در گزارش ۲۰۰۶ اين کميته ايران در ميان ۱۰ کشور اول جهان در زمينه سرکوب آزادی بيان نبود.
در گزارش سال ۲۰۱۲ که اکنون منتشر شده است، اريتره سر ليست کشورهای سانسورگر مطبوعات قرار دارد و پس از آن به ترتيب کره شمالی، سوريه، ايران، گينه استوايی، ازبکستان، ميانمار، عربستان سعودی، کوبا و بلاروس قرار دارند.
طی این گزارش «اين ۱۰ کشور که محدودترين کشورهای جهان هستند از تکنيک های مختلف سانسور از فيلترينگ هوشمند وب‌سايت ها و جلوگيری از پخش ماهواره‌ای در ايران گرفته تا سيستم های سرکوبگر نظارتی در عربستان سعودی و بلاروس بهره می برند.»
اين گزارش درباره جمهوری اسلامی می افزايد که ايران يکی از کشورهايی است که شديدترين سانسور اينترنت را اعمال می کند. در اين گزارش همچنين به بازداشت های گسترده‌ی روزنامه نگاران در ايران به منظور به سکوت کشاندن اين قشر و ضربه زدن به پوشش خبری آزادانه اشاره شده است.
کميته حمايت از روزنامه نگاران در گزارش خود آورده سوريه و ايران از زمان شکل‌گيری اعتراضات مردمی سانسور را به طر قابل توجهی شدت بخشيدند، از آن ميان ممنوعين فعاليت رسانه‌های بين‌المللی و حمله به مطبوعات داخلی را نام برد.
اين گزارش که اولين بار از سال ۲۰۰۶ منتشر می‌شود، اذعان می‌دارد که از آن زمان تا کنون تغيير چندانی در اسامی ليست کشورهای سرکوبگر آزادی اطلاع‌رسانی مشاهده نشده است. اسامی ۱۰ کشور معرفی شده در آن زمان کره شمالی، ميانمار، ترکمنستان، گينه استوايی، ليبی، اريتره، کوبا، ازبکستان، سوريه و بلاروس بود.
"سانسور مطبوعات عاملی در ابقای اسد"
بر اساس گزارش کميته حمايت از روزنامهنگاران حداقل ۹ روزنامه‌نگار از ماه نوامبر در سوريه کشته شده‌اند و شش روزنامه‌نگار ديگر نيز تحت شرايطی که «دولت مشکوک به دخالت در آن است» جان باختند.
گزارش کميته حمايت از روزنامهنگاران از يک روزنامه‌نگار سوری گريخته از سوريه نقل می‌کند: «سانسور مطبوعات تا پيش از انقلاب نيز در سوريه وجود داشت اما پس از آن افزايش يافت چرا که بشار اسد، رئيس‌جمهور سوريه، تملايل دارد اين پيام را به جهان خارج برساند که رژيم در حال مقابله با تروريست‌هاست و آنها عامل اصلی ناآرامی‌ها هستند.» او می گويد: «يک اصل ديگر در پروپاگاندای دولتی رژيم سوريه اين است که بگويد اقليت‌ها بدون اين رژيم در خطر خواهند افتاد. »
به گفته اين روزنامه‌نگار «سانسور مطبوعات نقش بزرگی در ابقای اسد در قدرت بازی می‌کند.»
بر اساس گزارش منتشر شده، در اريتره نيز تنها رسانه‌های دولتی که از سوی وزارت‌خانه‌ای ويژه اداره می‌شوند، حق فعاليت دارند. روزنامهنگاران هيچ آزادی‌ای برای تهيه نگارش ندارند و تنها به دنباله‌روی از دستورالعمل‌ها برای پوشش خبری کفايت می‌کنند. بر اساس اين گزارش افرادی که خبر به خارج می‌فرستند به زندان افکنده می‌شوند و در حبس‌های تمديدشده بدون دسترسی به وکيل و تماس با خانواده باقی می‌مانند.
بنا بر اين گزارش کره شمالی محتوای ۱۲ روزنامه و ۲۰ مجله و نشريه کشور را کنترل می‌کند. اقليتی در اين کشور به وب جهانی دسترسی دارند در حالی که عموم مردم چنين دسترسی‌ای ندارند
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر