اگر در ششصدمين روزهای اين حبس کشدار، خبردار می شدم مردمی که آن عهد را فراموش کردند و به زندگی شان چسبيدند و حقيقت را واگذاشتند؛ امروز دارند دلار ۴۱۰۰ تومانی می خرند و هنوز هم سکوت کرده اند، حتما" به آنها "سلام" می فرستادم! سلامی که هم مهر و محبتم را به آنها برساند و هم دلگيری ام را از سکوتی که کردند، از قدمی که برنداشتند، و از رضايتی که بر ادامه اين ظلم ها دادند! کمی که خود را به جای ميرحسين بگذاريم، می بينيم چرا با دقت گفته سلام مرا به "ملت ايران" برسانيد! من در «سلام» ميرحسين، هم مهر يافتم، هم سرزنش! سلام او هم بوی «دلجويی» می داد، هم نشانی از «دلگيری» داشت.  | |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر