اگر مبنای يورش نيروهای امنيتی را سخنان جناب جنتی بدانيم بايد در منزل شخصی خودمان نظير مرحوم حضرت آيت الله العظمی منتظری حصر می گرديديم، اما آنچه در عمل اتفاق افتاد از زندان انفرادی نيز بدتر و بی رحمانه تر بوده است. دوستانی که پيش از انقلاب سابقه ای دارند، می دانند که ساواک هيچگاه بدون حکم قانونی به حريم منزل اشخاص ورود نمی کرد. تجربه شخصی اينجانب در موارد متعدد و ساير مبارزان آن دوران گواهی است بر اين ادعا. درآن زمان حتی برای بزرگانی که نسخه حصر خانگی اعمال می گرديد، هرگز امنيتی ها در منزل و يا واحد آپارتمان شخص محصور شده حضور نمی يافتن
خبرنگاران سبز/خانواده رهبران سبز:
فاطمه کروبی، همسر مهدی کروبی در نامه ای به رئيس قويه قضاييه جزئياتی از زندان خانگی همسرش را شرح داده است و نوشته است: آنچه در عمل اتفاق افتاده از زندان انفرادی نيز بدتر و بی رحمانه تر بوده است.
به گزارش سحام نيوز، خانم کروبی در بخش هايی از اين نامه در خصوص وضعيت مهدی کروبی نوشته است: «آقای کروبی طی ۲۱۰ روز گذشته از حقوق اوليه يک زندانی نظير حق دسترسی به کتاب، روزنامه، تلفن، ملاقات منظم، هواخوری و … برخوردار نبوده است. وضعيت جسمی ايشان بشدت در خطر قرار دارد و معاينه ايشان توسط پزشکان مستقل و مورد اعتماد خانواده امری ضروری است.»
وی با مقايسه برخوردهای ساواک و برخوردهايی که در اين دوران و در زمان حضور ماموران امنيتی در تصرف خانه اشان رخ داد گفت: خلاف ساواک که تنها بدنبال اسناد مهم و معتبر بود، به استثنای وسائل، هر آنچه درمنزل بود با خود بردند و در واقع خانه را تخليه کردند و کليه کليد های داخل منزل حتی اتاق خواب را تغيير داده و در اختيار داشتند
همسر مهدی کروبی در بخش ديگری از اين نامه با اشاره به اينکه ماموران امنيتی قرار است بعد از ۴۵ روز حضور کروبی در يک خانه يک اتاق خوابه ، محل اقامت او را به جای نامشخص ديگری منتقل کنند که هزينه های آن بر عهده خانواده قرار داده شده خطاب به آملی لاريجانی گفته است: "آيا جنابعالی فکر می کنيد عاقلی در اين کره خاکی پيدا شود که آن زندان تحميلی را منزل کروبی تلقی کند؟ آيا سکوت دستگاه قضائی موجب اين بدعت در دستگاه امنيتی نمی گردد که در آينده هزينه بازداشتگاه های خود را از خانواده زندانيان مطالبه کند؟ آيا چنين رفتاری شايسته جمهوری اسلامی است؟ اگرچه می دانيد اين دستور مضحک بدعتی تاريخی محسوب می گردد، اما خانواده بخاطر نگرانی از وضعيت جسمی آقای کروبی اين خواسته را اجابت کرد."
متن کامل اين نامه که در اختيار سحام قرار گرفته است بدين شرح است:
بسمه تعالی
جناب آقای آيت الله آملی لاريجانی
رياست محترم قوه قضائيه
سلام عليکم
آنچه موجب شد اين نامه را به جنابعالی بنويسم شرح مطالبی کوتاه بوده است که در طول اين ۷ ماه اخير برای من و آقای کروبی رخ داده است از تاريخ ۲۱ بهمن ۱۳۸۹ ماموران امنيتی منزل مسکونی مان را به محاصره درآوردند و بعد از ۲۵ بهمن ماه در حاليکه اجازه توقف چند دقيقه ای به فرزندان و ديگر اعضای خانواده در کوی ياسمن داده نمی شد ، لباس شخصی های معلوم الحال را در شش شب متوالی به منطقه گسيل داشتند تا از ۱ نيمه شب تا ۳ بامداد به فحاشی و هتاکی نسب به همسرم ، مهندس موسوی وديگر ياران نزديک امام (ره) و بيت آن بزرگوار مبادرت کنند ( نوار مستندی از بعضی شعارهايی که آزادانه در شب های متوالی سر می دادند به پيوست تقديم می گردد ) درشب آخر علاوه بر بکارگيری الفاظ سخيف که دراين ايام به شدت مورد ناراحتی اهالی محترم منطقه گرديده بود (نوار کاست پيوست) باحمايت و هدايت نيروهای امنيتی بمب صوتی هم به داخل ساختمان پرتاب گرديد تا اين فتح بزرگ را به فتوحات قبلی خود بيافزايند .
همزمان با ميلاد رسول رحمت (ص) در روز دوشنبه شب برابر با ۱۳۸۹٫۱۲٫۰۲ بيش از شصت نيروی امنيتی به منزل يورش آوردند و بديهی ترين مسائل انسانی و شرعی را در تفتيش رعايت نکردند و برخلاف ساواک که تنها بدنبال اسناد مهم و معتبر بود، به استثنای وسائل، هر آنچه درمنزل بود با خود بردند و در واقع خانه را تخليه کردند و کليه کليد های داخل منزل حتی اتاق خواب را تغيير داده و در اختيار داشتند، و فرزند سومم علی را نيز همان شب که با تماس همين مامورين جهت ديدن ما آمده بود به اتهام جاسوسی دستگير کرده و به اوين بردند.
از بدو امر شخصاً خواستار ارائه مجوز تصرف مجتمع و حضور در واحد مسکونی مان و نيز حکم اعمال بازداشت خانگی بودم؛ خواسته ايی که هرگز اجابت نگرديد. به استثنای حکم تفتيش که شب اول به رويت همسرم رسيد، تاکنون هيچ حکمی از مراجع ذی صلاح قانونی مبنی بر "حبس" "اشغال منزل توسط نيروهای امنيتی" و "حضور آنان در داخل منزل" دريافت نکرده ايم.
اگر مبنای يورش نيروهای امنيتی را سخنان جناب جنتی بدانيم بايد در منزل شخصی خودمان نظير مرحوم حضرت آيت الله العظمی منتظری حصر می گرديديم، اما آنچه در عمل اتفاق افتاد از زندان انفرادی نيز بدتر و بی رحمانه تر بوده است. دوستانی که پيش از انقلاب سابقه ای دارند، می دانند که ساواک هيچگاه بدون حکم قانونی به حريم منزل اشخاص ورود نمی کرد. تجربه شخصی اينجانب در موارد متعدد و ساير مبارزان آن دوران گواهی است بر اين ادعا. درآن زمان حتی برای بزرگانی که نسخه حصر خانگی اعمال می گرديد، هرگز امنيتی ها در منزل و يا واحد آپارتمان شخص محصور شده حضور نمی يافتند. (حتی در زمان بازداشت سال ۱۳۵۳ حجت الاسلام والمسلمين کروبی، که نيروهای ساواک ايشان را به اتهام مبارزه عليه رژيم ستمشاهی بازداشت کردند، چنين بازرسی و تفتيشی از منزل ما صورت نگرفته بود) و شايد برای فرزند آيت الله ميرزا هاشم آملی که به تقوا و زهد شهره بودند ، جالب باشد که بداند در جريان اين حمله، مردان به ظاهر دين دار، تمام البسه و لوازم شخصی من را نيز بازرسی نموده و متاسفانه هيچ حيا و حجابی در ورود و بررسی وسايل شخصی من از خود نشان نمی دادند.
آقای کروبی طی ۲۱۰ روز گذشته از حقوق اوليه يک زندانی نظير حق دسترسی به کتاب، روزنامه، تلفن، ملاقات منظم، هواخوری و … برخوردار نبوده است. ( در زمان بازداشت های مکرر آقای کروبی که خود ايشان نقل کرده اند من جمله در دوران بازداشت درزندان قزل قلعه سرانجام بعد از يک يا دو هفته زندان انفرادی، امکان هوا خوری هفتگی پيدا می کردند اما اين بار پس از شش ماه حبس، اجازه استفاده از حياط محصور درميان ميله ها و هواخوری را نيافتند) وضعيت جسمی ايشان بشدت در خطر قرار دارد و معاينه ايشان توسط پزشکان مستقل و مورد اعتماد خانواده امری ضروری است.
فقدان تعيين وضعيت موجود و به رسميت نشناختن حقوق زندانی که بدون طی کردن مراحل دادرسی و برگزاری دادگاه در اختيار امنيتی ها قرار گرفته، بستری مناسب برای اعمال فشارهای متعدد جسمی و روحی به همسرم گرديده است. نگرانی اينجانب از وقايع حادث شده نيست زيرا همانطور که قبلا متذکر شدم ايشان خود را برای شرايط بدتر از اين هم آماده کرده است، ليکن آنچه موجب تأسف و تأثر است حاکميت گروهی است که رفتار غير قانونی خود را قانون نانوشته تلقی کرده و هرآنچه را که اراده می کنند بنام حاکميت اعمال می کنند.
اجازه می خواهم به نمونه اخير که اتفاقا بدعت عجيبی است اشاره کنم. بدنبال اشغال و تصرف مجتمع مسکونی، ساير شرکاءِ ملکِ تصرف شده از اعمال حقوق مالکانه و انتفاع از ملک خود محروم و نيروهای امنيتی به جای آنان منتفع گرديدند! اين تصرف خلاف شرع و قانون، موجب برخورد جدی آقای کروبی درموارد متعدد، از جمله نگارش نامه هايی به دادستان تهران گرديد. از روز اول آقای کروبی اعلام کردند که آماده انتقال به هر مکانی از جمله زندان اوين هستند، اما راضی به تصرف غير قانونی اموال ساير شرکاء نمی باشند. بعد از ۵ ماه رايزنی، فرزندان منزلی در جماران تهيه کردند، تا حبس بدون حکم، بدون ايجاد مزاحمت در حقوق ديگران و در منزل شخصی مان ادامه يابد. بعد از انجام کليه امور و انتقال سند قطعی ماموران اعلام کردند که جماران منطقه مناسبی نيست و مکان حبس بايد به انتخاب آنان باشد. بدنبال پافشاری همسرم در تاريخ ۹ مرداد ماه، بطور موقت ايشان با حضور تعدادی از نيروهای امنيتی به آپارتمانی يک خوابه منتقل شدند و عملا امکان حضور من در آنجا منتفی گرديد. اين آپارتمان کوچک پذيرای ۴۵ روزگذشته کروبی و زندانبانان وی بوده است. گرچه هرجايی که ايشان توسط نيروهای امنيتی منتقل شوند بمنزله واحد مسکونی ايشان نمی باشد.
مقامات امنيتی که نگرانی خانواده نسبت به وضعيت سلامتی ايشان بويژه قلب و دستگاه تنفسی را درک کرده اند، تنها راه خروج از آپارتمان مذکور را منوط به اجاره مکان ديگر اعلام نموده اند:
۱) انتخاب مکان با ما است.
۲) امضا کننده قرار داد اجاره نبايد عضوی از خانواده باشد.
۳) امضا کننده قرار داد در هنگام امضا بايد پيشاپيش چک های يکسال را تقديم کند و نبايد از آدرس ملک و جزئيات باخبر باشد.
دراين راستا يکماه پيش مبلغی بعنوان پيش پرداخت از من دريافت کردند و ساير چک ها را از يکی از اعضای سابق دفتر که برای امضا و تقديم مال الاجاره خوانده شده بود، اخذ کردند. دراين بدعت جديد حاکميت هزينه زندان و زندانبانان را برعهده خانواده گذاشته تا به جهانيان بگويد کروبی درخانه خود زندانی است!!! ايشان خود را برای پرداخت هر هزينه ای آماده کرده اما غافل از آنکه امروز در اين سرزمين و به هدف مرعوب کردن وی، مجازات جمعی عليه خانواده اعمال می گردد.
خدا را گواه می گيريم که همسرم با همان نشاطی که درسال ۱۳۴۱ و دراوج جوانی پا به عرصه سياست و مبارزه گذاشت، دراين سال ها و در راستای عهد خود با مردم و شهدا و تحقق آرمان های اصيل انقلاب و وعده های داده شده دراين مسير، هرگز خللی در اراده اش ايجاد نشده است.
آيا جنابعالی فکر می کنيد عاقلی در اين کره خاکی پيدا شود که آن زندان تحميلی را منزل کروبی تلقی کند؟ آيا سکوت دستگاه قضائی موجب اين بدعت در دستگاه امنيتی نمی گردد که در آينده هزينه بازداشتگاه های خود را از خانواده زندانيان مطالبه کند؟ آيا چنين رفتاری شايسته جمهوری اسلامی است؟ اگرچه می دانيد اين دستور مضحک بدعتی تاريخی محسوب می گردد، اما خانواده بخاطر نگرانی از وضعيت جسمی آقای کروبی اين خواسته را اجابت کرد.
درپايان لازم می بينم نظرتان را به اين فرمايش مولی الموحدين جلب کنم که می فرمايد: " به خدا قسم روی خارهای گزنده بخوابم و خواب را برچشمانم حرام کنم و با زنجيرهای گران بسته شوم، برای من بهتر است از اينکه روز قيامت خدا و رسول او را درحالی ملاقات کنم که به بعضی از بندگان خدا ستم کرده باشم " .( بحار الانوار، ج ۴۱ ، صفحه ۱۶۲)
فاطمه کروبی
۳۱ شهريور ماه ۱۳۹۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر