موجی از تحلیل‌ها و ده فرمان‌های عالم آدم‌های خیلی اهل سیاست و دمکراسی به راه افتاده که تونس تونس چون مثلا رهبری نداشت که بیانیه بدهد. چون اول رهبر انتخاب نکردند. الله اکبر نگفتند و امثالهم. خواندن و تعقيب کردن همه اينها و شريک شدن در مشغله‌ها و دنياهاى ذهنى نويسندگان آنها هم عبث و هم بسيار دشوار است. داستان تلخی است. به زور یک ملت را زیر سایه سنگین افرادی بردند که زیر بغل حکومت ... اسلامی را گرفته‌اند و نقش مستقیمی در سرکوب مردم و جوانان داشتند و امروز می‌گویند چون مردم اینها را انتخاب کردند پس مبارزشان شکست خورد! دنیای خیلی با شکوه ژورنالیسم دمکراسی خواهی برای این مردم چیزی کم نگذاشته است.
داستان مردم ایران و مبارزشان بر سر آزادی، به نظر من، داستان یکی از مظلوم ترین جنبشهای تاریخ است. فکر نمی‌‌کنم در حافظه تاریخ، جنبشی اینچنین مورد غضب و لعن و نفرین قرار گرفته باشد. اینچنین از هر طرف، به اسم مدافع آزادی، بر سرش کوبیده باشند. داستان مردم ایران در نوع خود واقعا تلخ است.
قیام ۸۸ مردم ایران حرکتى براى آزادى و عدالت و حرمت انسانى بود. جنبش موهوم سبز با شعارهای الله‌اکبر و میر حسین‌اش نه فقط محصول اين قیام نبود، بلکه سلاحى بود که آگاهانه براى سرکوب اين قیام، هنگامى که ناتوانى و بن‌بست جناحی حکومت اسلامی ديگر مسجل شده بود، به ميدان آورده شد. برخلاف نظرات رايج، ناتوانی مردم ایران برای فایق آمدن به شرایط به غایت ضد انسانی‌شان در درجه اول به خاطر رهبری نالایق اصلاح‌طلبان یا شعارهای مهندسی شده میرغضب‌ها نبود. منشا عقب نشینی مردم، مسخ شدن‌شان در قدرت مذهب نبود، کمبود تمرین دمکراسی خواهی نبود. نگاه‌شان به گذشته‌ای طلای نبود. اين خزعبلات ممکن است بدرد ژورنالیست‌های سبزالهی نيم‌بند و مفسرين رسانه‌هایی چون بی‌بی‌سی و صدای امریکا و پارازیتش بخورد، اما سرسوزنى به حقيقت ربط ندارد. مردم را فقط توحش افسارگسیخته حکومت اسلامی از خیابان دور نکرد. فقط گلوله و باتوم و کهریزک مردم را خانه نشین نکرده. فقط اینها نبود. مردم را آنهایی هم به خانه فرستادند که یک متهم را که به قول دانشجویان زنجان به خاطر قتل عام ۶۷ در دادگاه مردم محکوم بود رهبر این جنبش کردند. همان‌ها که در مقابل فراخوان‌های تظاهرات و مبارزه در خیابان حکم به مبارزه بی‌خشونت و کمتر از گل نگفتن به مشتی اوباش قمه کش و تروریست دادند.
اما يک واقعيت بسيار ساده پشت تمام اين کشمکش‌ها و مضحکه پاسدار ولترها و حامیان اسلام زن ستیز امروز مدافع حقوق بشر شده وجود دارد: مردم ايران حکم به رفتن رژيم اسلامى داده‌اند. محتوا و مبناى جنگ داخلى امروز در حکومت ارتجاع اسلامى، اختلافات نگرشى جناح‌هاى چند گانه رژيم بر سر اقتصاد دولتى يا بازار، برقرارى يا عدم برقرارى مناسبات با غرب، يا حتى اختلافات عقيدتى بر سر اسلام و اسلاميت و ولايت فقيه نيست. اين داستان ۱۰ سال قبل نيست. جدال‌هاى امروز، نتيجه تکاپوى مذبوحانه جناح‌هاى حاکميت براى حفظ نظام منحوس اسلامى در برابر حکم تاريخى مردم است. همه، در داخل و خارج ايران، در داخل و خارج حکومت، چهره خشمگين مردمى را که عزم کردند کار رژيم را تمام کنند، از پس نمایش انتخابات ديدند. ايران ديگر براى ضد انقلاب اسلامى به شيوه‌هاى تاکنونى‌اش قابل حکومت کردن نبود. جدال امروز جناح‌هاى حاکميت جدالى بر سر حفظ نظام شان است. جدالى بر سر يافتن و حاکم کردن آن سياست و آن چهارچوبى براى رژيم اسلامى است که به زعم هريک مي‌تواند بساط ديکتاتورى و لفت و ليس‌شان را محفوظ بدارد. آنها که حکم به رهبری یکی از این جناح‌ها داشتند، کارشان حفظ همین قوائد و چارچوب بود.
اما تونس چرا توانست؟ برای اینکه ایران توانست. جوانان ایرانی دست خالی در مقابل حکومتی تا دندان مسلح ایستادند برای اینکه بعد از ۳۰ سال بگویند حکومتی فاسد با فرهنگ عقب و مانده و کپک زده اسلامی ربطی به خواسته‌ها و ذهنیات‌شان از دنیای مدرن ندارد. این بود که حکومت‌های مستبد و عقب مانده از کویت و بحرین گرفته تا پادشاه آل‌سعود و همان تونس از اوضاع ایران ابراز نگرانی کردند و گفتند و این به نفع ثبات منطقه نیست. تونس توانست، چوان ایران توانست.
اما اوضاع ایران با همه این کشورها متفاوت است. از انقلاب مشروطه تا امروز مردم ایران دارند سرکوب می‌شوند. هر چقدر مردم مبارزشان را مدرن کردند. تغییر دادند و به قول مارکس مانند موشی کور نقب زدند و پیش رفتند، از ان طرف هم حکومت‌ها یاد گرفتند چطور این مردم را سرکوب کنند. فریب دهند و انقلاب‌شان را به خاک و خون بکشند و دیکتاتوری شاهنشاهی و اسلامی را سر کار بیاورند. مردم هم سال پیش حکمشان را دادند. اینها بايد بروند، مردم براى تعويض خامنه‌اى‌ها با موسوی‌ها و منتظرى‌ها و گرفتن چماق انصار حزب‌الله و پس دادنش به بهزاد نبوى‌ها و چاقوکش‌هاى «خط امام» به ميدان نيامدند. مردم حکمشان را داده اند.
به قول یکی از دوستان فیس‌بوکی، این ما بودیم که دنیا را بیدار کردیم! حالا هم داریم تجدید قوا می‌کنیم. آماده می‌شویم برای نبرد نهایی. برای به زیر کشیدن حکومت اسلامی و جمع کردن بساط لفت و لیس دزدان...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر