تهران درحال حاضر می کوشد با همه گونه ترفندی تحریم ها را دوربزند، ازجمله پرچم کشتی ها را عوض می کند و ازراههای نامعلوم دست به جابجایی پول می زند. معاون وزیرخزانه داری آمریکا، لیوی، خاطرنشان کرد شرکت های سوئیسی و انگلیسی نیز که به ایران دراین راه کمک کرده اند با «تحریم های جدی» آمریکا روبرو شده اند. این حرف هشداری بود به اقتصاد ترکیه که اکنون به سرمایه گذاری های بیشتر در کشورهمسایه فکر می کند.
ممکن است این تهدید روی برخی ازشرکت های ترک اثر بگذارد اما واشینگتن درسطح سیاسی هیچگونه حمایتی از این کشور نمی بیند. ترکیه درشورای امنیت علیه تحریم ها رأی داد. با این وجود آنکارا آماده است این تحریم ها را اجرا کند، گرچه شور-و- شوقی نشان نمی دهد.وزیر اقتصاد علی باباجان بی پرده پوشی توضیح داد وی تحریم ها را غلط می داند. نخست وزیر طیب اردوغان که به صلح آمیزبودن برنامۀ هسته ای ایران باوردارد. وی می خواهد بازرگانی با ایران را سه برابر کند.
نه تنها خروجِ عضو ناتو ترکیه ازهمبستگی با کشورهای غربی جالب توجه است، بلکه تحول دیگری درمنطقه تعجب آورترهم هست. کوتاه زمانی قبل ازآنکه لیوی به مقصد آنکارا سوارهواپیما شود حمید بقایی ازتهران به قاهره رفت. مسافرت فرد مورد اطمینان احمدی نژاد بسیار مؤفقیت آمیز بود. وی پنج قرارداد همکاری اقتصادی و فرهنگی امضا کرد، ازجمله دربارۀ از سرگیری پرواز مستقیم بین ایران ومصر.
قاهره در زمان جنگِ پرتلفات ایران وعراق طرف بغداد را گرفته بود. ایران درمقابل، پیمانی با رقیب مصر بست – سوریه. چنین می نماید که این پیمان اکنون تَرَک هایی خورده است. یکی ازعلت های عمدۀ آن تحولات عراق است. سوریه و عربستان سعودی طرفدار تشکیل دولت به دست شیعۀ دین جدا خواه اعلاوی هستند که ائتلاف حامی او به شدت رنگ سنی دارد. تشکیل دولت به دست شیعۀ مورد حمایت ایران مالکی که احتمال آن بیشتراست ضربۀ سختی به سوریه خواهد بود. چنین می نماید که دولتمردان مصرعاقلانه تر می دانند که اکنون دراین قطار سوار شوند. درهرحال ممکن است محورِجدیدِ تهران – بغداد – قاهره بوجود آید.
گرچه واشینگتن می تواند برترکیه و بویژه مصرفشار بیشتری وارد کند اما این کار را نمی کند، دست کم صدای خود را چندان بالا نمی آورد. احتمالاٌ آمریکا نگران گرفتن نتیجۀ برعکس و دور شدن بیشتراین کشورهاست. بنابراین ایران در بین همسایگان خود به هیچ رو کاملاٌ منزوی نیست. اختلاف هایی با عربستان سعودی و دیگر کشورهای عربی خلیج فارس وجود دارد، اما کفّۀ نفوذی که ایران با سقوط صدام حسین درعراق به دست آورده بسیار سنگین تر است. حکومت روحانیون دراصل باید ازاین بابت از واشینگتن سپاسگزارباشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر